Σοβαρά μιλάω. Δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Το ξέρω. Όμως πρέπει να γίνει. Άλλωστε, όλα τα αναγκαία δεν είναι ευχάριστα. Ειλικρινά, δεν φταίω εγώ. Τον είχα προειδοποιήσει:
– Σταμάτα σου λέω, θα κάνω αλλαγή φίλου.
– Τι λες ρε, τρελάθηκες;
– Για να μην τρελαθώ θα το κάνω. Θα ξεκόψω από σένα, θ’ αραιώσω. Δεν παλεύεσαι πια.
– Σε μένα το λες αυτό; Σε μένα; Που είμαστε κολλητοί από το δημοτικό;
– Ναι, σε σένα. Αφού δεν καταλαβαίνεις, δεν αλλάζεις μυαλά. Όλο τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά που συναντιόμαστε. Η κρίση, που δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο και τι θα κάνουμε και πού θα πάει αυτό το πράγμα και ποιο είναι το μέλλον μας και δεν έχω λεφτά όπως παλιά και κλάμα και γκρίνια και μιζέρια και ξανά μανά. Δεν μπορώ να τ’ ακούω συνέχεια, το καταλαβαίνεις; Μ’ έχεις σκάσει και θα κάνω αλλαγή φίλου
– Εντάξει, μπορεί να μην είναι μια μόνιμη αλλαγή, μπορεί να είναι προσωρινή. Μέχρι να σου περάσει η κρίση. Δε θα σου κόψω και την καλημέρα. Αλλά θα σου κόψω την καλημέρα κάθε μέρα, γιατί θέλω η μέρα να είναι καλή κι εσύ με τις σκέψεις σου, τις ιδέες σου και την κλάψα σου δε με βοηθάς. Ειδικά αυτήν την περίοδο, που όλοι λίγο πολύ τραβάμε τα ζόρια μας, θέλω να συναναστρέφομαι, να συγχρωτίζομαι, να περνάω και να επενδύω τον χρόνο μου σε ανθρώπους και σχέσεις που μου ανεβάζουν τη διάθεση, που μου φτιάχνουν το κέφι, που αναζητούν τρόπους και λύσεις για να ευθυμήσουν και να ευτυχήσουν. Που μου απλώνουν το χέρι και μου το κρατούν σφιχτά και με αυτοπεποίθηση για να ανεβούμε μαζί από το βυθό, να περάσουμε την επιφάνεια και να πάρουμε βαθιές ανάσες.
Είναι αυτό που λέμε, όλοι αγαπήσαμε, όλοι περνάμε την κρίση αλλά δεν κάναμε κι έτσι! Γι’ αυτό, έχω τη βεβαιότητα ότι η επιλογή των ανθρώπων που έχουμε κοντά μας αυτήν την περίοδο είναι καθοριστική για τη διάθεσή μας και την ευτυχία μας. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτική, ευεργετική για εμάς και καμιά φορά σκληρή για εκείνους που συνειδητά πρέπει να τους κρατήσουμε σε απόσταση.
Δεν είναι κακό, ίσα ίσα. Είναι καλό και απαραίτητο για εμάς τους ίδιους, γι’ αυτό δε χωράνε δισταγμοί και τύψεις. Θα βρεθεί ο τρόπος, ας είναι διπλωματικός, ας είναι συγκρουσιακός. Πάνω απ’ όλα ο εαυτός μας και η δική μας ευτυχία. Αφού το έδειξα με τον τρόπο μου, το εξήγησα με καλή διάθεση και πραγματικό ενδιαφέρον και για τον άλλον, αφού άλλαξα κουβέντα με επιδέξια ντρίπλα και εκείνος συνεχίζει στο ίδιο βιολί, εγώ φταίω; Ας δώσει την παράσταση μόνος του. Εγώ πάω για ένα καφεδάκι στη λιακάδα. Με άλλη παρέα.
Υπάρχει μία σύνοψη μετά τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, που είναι οδηγός ευτυχίας και αλάνθαστο κριτήριο επιλογής για τις παρέες μας γενικότερα και ακόμα περισσότερο σήμερα, που οι συνθήκες είναι ειδικές και απαιτούν πιο προσεκτικές επιλογές. «Ωραία περάσαμε με τα παιδιά». Μόλις το νιώσετε αυτό, μόλις το πείτε αυτό στον εαυτό σας ή και στο διπλανό σας, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Παρέα.
Σκεφτείτε το και κάντε το για τον εαυτό σας. Είμαι σίγουρος ότι κι εσείς χρειάζεστε τουλάχιστον, μία αλλαγή φίλου!
Φωτογραφία από: www.freedigitalphotos.net
