Η αναμονή είναι πολύ περίεργο πράγμα. Άτιμο. Σε εξαντλεί, σε εξουθενώνει, σου χαλάει το στομάχι.
Είσαι μέσα σε μία κατάσταση και περιμένεις τις εξελίξεις και αυτές για διαφόρους λόγους, που δεν είναι άμεσα της δικής σου ευθύνης, καθυστερούν. Αυτή η κατάσταση για σένα είναι σημαντική και οι εξελίξεις της μπορεί να διαμορφώσουν ακόμα και νέα δεδομένα στη ζωή σου. Στην αρχή κάνεις υπομονή, μετά αρχίζεις να κουνάς νευρικά το πόδι, αργότερα εκνευρίζεσαι πολύ, στο τέλος βράζεις στο ζουμί σου και μπαίνεις στο «τριπάκι» να κάνεις υποθέσεις και να πλάθεις σενάρια. Σενάρια, που δεν κάνουν τίποτα άλλο, παρά να σε κουράζουν, να σε σκοτίζουν και το χειρότερο, να σε φοβίζουν.
Και αν γίνει αυτό, τότε θα γίνει το άλλο, κι αν γίνει εκείνο, δε θα είναι καλή εξέλιξη και θα με δυσκολέψει, κι αν γίνει το τρίτο, είναι το χειρότερο για μένα και δεν έχω ιδέα πώς θα το αντιμετωπίσω. Και έτσι, με τη φαντασία και τις υποθέσεις σου να οργιάζουν, τι πετυχαίνεις; Να παραλύεις από το φόβο και την ανασφάλεια με σενάρια, που εσύ ο ίδιος έχεις δημιουργήσει, και αποτελούν πολλές φορές τελείως αυθαίρετες εκδοχές για τα γεγονότα που θα… προκύψουν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, που οι εξελίξεις είναι στο pause, έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν δύο αποτελεσματικοί τρόποι για να διαχειριστεί κάποιος την κατάσταση, έτσι ώστε να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να προστατέψει την υγεία του και να γίνει ο ίδιος κυρίαρχος και όχι άμοιρος των γεγονότων.
Περιμένεις εξελίξεις, κάτι επιτέλους να γίνει; Κάτσε πρώτα να γίνει. Και μετά με βάση τα πραγματικά δεδομένα, αξιολογείς τις ευκαιρίες, τις δυνατότητες και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις, για να διαμορφώσεις τα πράγματα σε όφελός σου. Μη φορτώνεσαι προκαταβολικά με το βάρος των υποθέσεων, που δεν μπορείς να κουβαλήσεις και πραγματικά σε λυγίζουν. Οι σκέψεις τρελαίνουν και εσύ δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο να υποβάλεις τον εαυτό σου σε αυτήν την επώδυνη διαδικασία αυτοτρομοκράτησης.
Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι και το χειρότερο σενάριο να προκύψει, αμέσως θα ενεργοποιηθούν οι δυνάμεις της αντίστασης και της αυτοσυντήρησης μέσα σου, που θα σε κάνουν να το αντιμετωπίσεις. Είναι τελείως διαφορετικό να φοβάσαι ένα ενδεχόμενο και να παραλύεις και τελείως διαφορετικό να κοιτάζεις στα μάτια αυτό που φοβάσαι, γιατί στο τέλος θα το νικήσεις. Μοιάζει με έναν άνθρωπο που μόνο με την ιδέα ότι θα αντιμετωπίσει μία τίγρη, λιποθυμάει από το φόβο. Τι θα γίνει όμως, όταν βρεθεί πραγματικά στο κλουβί με την τίγρη; Θα παλέψει μαζί της. Και μπορεί να την νικήσει.
Περιμένεις εξελίξεις, κάτι επιτέλους να γίνει; Κάντο εσύ να γίνει. Δεν αντέχεις άλλο να περιμένεις και η υπομονή σου έχει εξαντληθεί. Πάρε τα πράγματα στα χέρια σου και γράψε εσύ το τέλος στην ιστορία. Όχι αυθόρμητα και παρορμητικά. Αλλά ζυγίζοντας όλα τα δεδομένα και συνυπολογίζοντας ότι η αξία της δράσης και της εξέλιξης είναι απείρως πιο ευεργετική από τη φθορά της στασιμότητας και της αναμονής.
Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε και να νιώθουμε διαμορφωτές των γεγονότων και κυρίαρχοι των καταστάσεων. Και αυτό έχει να κάνει πολλές φορές και με τον τρόπο που τις προσεγγίζουμε. Κάτι θα γίνει. Και ό,τι και να γίνει μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ως μία καινούργια γνώση, μία καινούργια εμπειρία, μία καινούργια πρόκληση. Ο συνειδητός έλεγχος όσων μας συμβαίνουν είναι διαβατήριο ευτυχίας.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
