«Αχ βρε κοριτσάκι μου, όταν ήμασταν εμείς νέοι τα πράγματα ήταν πιο απλά, είναι ζόρι αυτό που τραβάτε, ρε γαμώτο»! Με αυτή την ατάκα, έκλεισε η μαμά μου μία κουβέντα που κάναμε για την κρίση, τις δυνατότητες των επιλογών μου, το μέλλον μου και τα όνειρά μου!
Οκ, τα πράγματα φαντάζουν δυσοίωνα, και μάλλον είναι, η ανεργία χτυπάει κόκκινο, οι μισθοί έπιασαν πάτο, οι τιμές στο ζενίθ, τα χαράτσια κάνουν πάρτι και μπλα μπλα μπλα, όλα τα κακά μαζεμένα. Υπάρχουν μήνες που για ένα ποτό και ένα φαγητό θες να βγεις και σκέφτεσαι από πού θα σου λείψει, σούπερ μάρκετ, ΔΕΗ ή βενζίνη.
Και ως εκ τούτου οι φίλοι μου φεύγουν… όσοι δεν πρόλαβαν να βρουν κάποια καλή δουλειά προ κρίσης και να αγκιστρωθούν σε κάποια θέση, παραπαίουν από τη μια μικροδουλειά στην άλλη και καταλήγουν να χωρίζουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, Αμερική, Γερμανία, Λονδίνο και Ντουμπάι έχουν την τιμητική τους!
Κάποιοι πάλι φεύγουν για το εσωτερικό. Νησιά, χειμερινοί προορισμοί, μικρά χωριά κερδίζουν τα νέα παιδιά που αναζητούν κάτι καλύτερο, κάτι πιο δημιουργικό, πιο απλό και αγνό. Not bad, η επαρχία και τα χωριά μπορεί και να γνωρίσουν την παλιά τους αίγλη, εξάλλου ο τουρισμός μας πάει (εμείς δεν ξέρω αν του πάμε, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης).
Πάρτι αποχώρησης λοιπόν στο repeat, γράμματα αποχωρισμού, δακρυάκια κλπ!!
Ωστόσο, κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, το ένα λοιπόν σε αυτή την περίπτωση έχει ένα sad face L, γιατί χάνεις έναν φίλο που η Ελλάδα της κρίσης δεν κατάφερε να τον απορροφήσει για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και τον κερδίζει η ξενιτιά!
Από την άλλη, όμως υπάρχει το smiley, J, για τους νέους ανθρώπους που έχουν όνειρα και δεν τα παρατάνε, αν εδώ δεν μπορούν, τότε θα κυνηγήσουν το όνειρό τους έξω, θα κάνουν τα πάντα για να δουλέψουν, να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, να μην επιβαρύνουν την οικογένειά τους, και, ει δυνατόν, να τη στηρίξουν κιόλας, και να κυνηγήσουν αυτό που ήθελαν τα χρόνια Π.Κ.
Αυτό αποτελεί από μόνο του μία τεράστια ελπίδα, ότι οι νέοι αυτής της χώρας ξέρουν να αγωνίζονται και να παλεύουν για αυτό που θέλουν!
Τα όνειρα υπάρχουν για να τα κάνουμε, είναι δωρεάν και μπορούμε να τα αλλάζουμε όποτε θέλουμε ανάλογα με τις συνθήκες! Και σίγουρα δεν έχουν γλώσσα, επομένως, είτε τα καταφέρεις εδώ, είτε στο Βερολίνο, στη Νέα Υόρκη, στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο κλπ, το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι δικά σου, και ο φόβος ότι μπορεί να μην βγεις νικητής σε αυτή τη μάχη σε κάνει να παλέψεις πολύ περισσότερο για να τα καταφέρεις!
Φωτό από: Holistically Kristi