Η Αυτοκρατορική αυλή της Ρωσίας ήταν μια από τις πιο ισχυρές και πλούσιες της Ευρώπης. Διαμάντια, ρουμπίνια και ζαφείρια δημιουργούσαν μια αύρα ανωτερότητας, κάτι που οι Ευρωπαίοι μονάρχες ανέφεραν συχνά στα απομνημονεύματά τους, μετά από τη φιλοξενία τους στην τσαρική αυλή. Πολλά από αυτά τα βασιλικά κοσμήματα κρύβουν πίσω τους ιστορίες γεμάτες πάθος, δύναμη, παιχνίδια εξουσίας και, μερικές φορές, και αίμα!

Αυτές είναι μερικές από τις πιο μυστηριώδεις ιστορίες των τσαρικών κοσμημάτων.

1. The Monomakh’s CapΑυτό είναι το πιο παλιό τσαρικό στέμμα που διατηρείται μέχρι σήμερα. Είναι χρυσό και έχει πάνω του περισσότερα από 40 σμαράγδια, ζαφείρια, ρουμπίνια και μαργαριτάρια. Γύρω-γύρω έχει γούνα. Οι Τσάροι υποστήριζαν ότι το στέμμα ήταν δώρο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ´ του Μονομάχου, στον εγγονό του Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο, Πρίγκιπα του Κιέβου κατά το 12ο αιώνα. Αρχικά, είχε φτάσει στο Βυζάντιο από την Βαβυλώνα, όπου βρέθηκε ανάμεσα στους θησαυρούς του Ναβουχοδονόσορ. Ο Βλαδίμηρος Β΄ ο Μονομάχος το χάρισε στην Πριγκίπισσα Βλαντιμίρ, η οποία με τη σειρά της, το χάρισε στην Πριγκίπισσα της Μόσχας, Ζωή Παλαιολογίνα, 2η σύζυγο του Μεγάλου Πρίγκιπα Ιβάν Γ’, που ένωσε τα πριγκιπάτα σε μια μεγάλη χώρα, τη Ρωσία.

Μια πιο ρεαλιστική εκδοχή είναι ότι το στέμμα, το οποίο έχει ασιατική αισθητική, δημιουργήθηκε στα τέλη του 14ου αιώνα από Ασιάτες τεχνίτες και το έκανε δώρο στον κουνιάδο του, Πρίγκιπα της Μόσχας, Ιβάν Καλιτά (ο Πολυχρήματος), ο Οζ Μπεκ Χαν της Χρυσής Ορδής των Μογγόλων. Από τότε το χρυσό καπέλο περνούσε από τον πατέρα στον μεγαλύτερο γιο. Οι Τσάροι το φορούσαν μόνο μια φορά στη ζωή τους, κατά τη διάρκεια της στέψης τους. Η τελευταία φορά που φορέθηκε ήταν το 1682, κατά την τελετή της διπλή στέψης του Ιβάν Ε’ και του Πέτρου του Μέγα.

2. The Orlov DiamondΠρόκειται για ένα αυτοκρατορικό σκήπτρο που φτιάχτηκε για την Μεγάλη Αικατερίνη στις αρχές του 1770. Στην κορυφή του, έχει το περίφημο διαμάντι Ορλόφ και έναν χρυσό δικέφαλο αετό.

Η Μεγάλη Αικατερίνη είχε μεγάλη αδυναμία στα κοσμήματα, οπότε δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη βασιλεία της, η τσαρική αυλή απέκτησε το διάσημο διαμάντι Ορλόφ. Σύμφωνα με το μύθο, το διαμάντι των 189.62 καρατιών το έκανε δώρο στην Μεγάλη Αικατερίνη, ο εραστής της Γρηγόριος Ορλόφ. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι η Μεγάλη Αικατερίνη αγόρασε κρυφά το διαμάντι μόνη της, με κρατικά χρήματα.

Το διαμάντι βρέθηκε στα ορυχεία της Γκολκόντα στην Ινδία, το 17ο αιώνα και αρχικά ήταν στα χέρια της Μογγολικής Αυτοκρατορίας της Ινδίας. Στα μέσα του 18ου αιώνα, ο Πέρσης βασιλιάς Ναντίρ Σαχ κατέκτησε το Δελχί και λεηλάτησε τα βασιλικούς θησαυρούς. Ανάμεσά τους ήταν και αυτό το διαμάντι. Στη συνέχεια, το διαμάντι τοποθετήθηκε ως μάτι στο άγαλμα της θεότητας Ρανγκανάθα, σε έναν Ινδουιστικό ναό. Από εκεί, το έκλεψε ένας Γάλλος στρατιώτης, ο οποίος είχε ασπαστεί τον Ινδουισμό και ζούσε στο ναό, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη των Βραχμάνων. Από τον Γάλλο στρατιώτη, το διαμάντι εμφανίστηκε ξανά στο Λονδίνο, όπου άλλαξε χέρια αρκετές φορές, πριν καταλήξει στα χέρια του Ιβάν Λαζάρεφ, κοσμηματοπώλη της Μεγάλης Αικατερίνης, ο οποίος και της το πούλησε.

3. The Shah DiamondΤο Shah Diamond έφτασε στα χέρια της Ρωσικής αυλής, μετά από μια τραγική και αιματοβαμμένη ιστορία. Το 1829, ένας Πέρσης πρίγκιπας το έδωσε στον Τσάρο Νικόλαο Α’, ως αποζημίωση για την καταστροφή της Ρώσικης πρεσβείας στην Τεχεράνη και τη δολοφονία του Ρώσου διπλωμάτη και θεατρικού συγγραφέα, Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ.

Το διαμάντι των 88,7 καρατιών δεν είναι κομμένο, απλά γυαλισμένο και βρέθηκε σε ένα Ινδικό ορυχείο στα μέσα του 15ου αιώνα.  Τα ονόματα των εκάστοτε κατόχων του είναι χαραγμένα επάνω του:  ο Μαλίκ Αχμάντ Νιζάμ Σαχ Α’  (ο οποίος το ονόμασε “Το Δάχτυλο του Αλλάχ”), ο Τζαχάν Σαχ της Μογγολικής Αυτοκρατορίας της Ινδίας και ο Πέρσης Μονάρχης Φαθ Αλί Σαχ Κατζάρ. Το παράξενο είναι, ότι κάθε φορά που χάραζαν επάνω του, το όνομα του Μονάρχη που το είχε στην κατοχή του, ξεσπούσε αναταραχή και πόλεμος και το διαμάντι κατέληγε να αλλάζει χέρια. Το τελευταίο όνομα χαράχτηκε το 1824 και αμέσως μετά, ο στρατός του Σάχη καταστράφηκε στον Ρωσο-Περσικό πόλεμο. Κατά τη συνθηκολόγηση, η ανατολική Αρμενία πέρασε στα χέρια της Ρωσίας και ο Σάχης αναγκάστηκε να πληρώσει στον Τσάρο της Ρωσίας 20 εκατομμύρια ρούβλια σε ασήμι.

Και ενώ ο μύθος λέει ότι το διαμάντι δόθηκε ως αποζημίωση για το αίμα που χύθηκε στη Ρώσικη πρεσβεία της Τεχεράνης, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν μέρος της πολεμικής αποζημίωσης.

4. The Vladimir TiaraΗ ιστορία της διαμαντένιας τιάρας με τα μαργαριτάρια σε σχήμα σταγόνας, που είναι από τις αγαπημένες της σημερινής Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ της Αγγλίας, ξεκίνησε στη Ρωσία το 19ο αιώνα. Το 1874, ο Μεγάλος Δούκας Βλαδίμηρος Αλεξάνδροβιτς, μικρότερος αδελφός του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ της Ρωσίας, την χάρισε ως γαμήλιο δώρο στη γυναίκα του, Δούκισσα Μαρία του Μεκλεμβούργου-Σβερίν (μετά το γάμο της πήρε το όνομα Μαρία Πάβλοβνα και ήταν γιαγιά της Πριγκίπισσας Μαρίνας της Ελλάδας). Η τιάρα φτιάχτηκε στο εργαστήριο του Κάρλ Έντβαρντ Μπολίν και ονομάστηκε Vladimir Tiara, από το όνομα του πελάτη.

Όταν ξέσπασε η Ρωσική Επανάσταση, η Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Πάβλοβνα κρύφτηκε στο Κίσλοβοντσκ, στο Βόρειο Καύκασο. Ο γιος της, Μέγας Δούκας Μπόρις, μαζί με έναν φίλο του, τον Άλμπερτ Στόπορντ, ο οποίος ήταν έμπορος τέχνης αλλά είχε και διπλωματικές διασυνδέσεις, μεταμφιέστηκαν σε εργάτες και κατάφεραν να μπουν Παλάτι των Βλαντιμίρ, με τη βοήθεια ενός επιστάτη. Στη συνέχεια, πήγαν στο μυστικό χρηματοκιβώτιο του παλατιού και κατάφεραν να σηκώσουν τα χρήματα και όλη τη συλλογή των κοσμημάτων. Έπειτα, ο Στόπορντ, με κίνδυνο της ζωής του, κατέφερε να βγάλει τη συλλογή των κοσμημάτων, ανάμεσά τους και την Vladimir Tiara, από τη Ρωσία και να την μεταφέρει στην Αγγλία.

Μετά το θάνατο της Δούκισσας, η κόρη της, η Μεγάλη Δούκισσα Έλενα και μετέπειτα σύζυγος του Πρίγκιπα Νικόλαου της Ελλάδας, πούλησε τη συλλογή των κοσμημάτων στη Βασίλισσα της Αγγλίας, Μαίρη του Τεκ. Έτσι, η σημερινή Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ κληρονόμησε την τιάρα από τη γιαγιά της.

5. Τα κοσμήματα της τελευταία ΑυτοκράτειραςΗ σύζυγος του τελευταίου Τσάρου Νικόλαου Β’, Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα (η οποία αγιοποιήθηκε το 2000 ως Αγία Αλεξάνδρα το Πάθος Φέρων) είχε μια θαυμάσια συλλογή από κοσμήματα. Είχε μοναδικά κομμάτια, όπως μια υπέροχη καρφίτσα Φαμπερζέ σε σχήμα τριαντάφυλλου με χρωματιστά διαμάντια και μια σειρά δύο μέτρων από αψεγάδιαστα μαργαριτάρια σε μέγεθος ρόγας σταφυλιού.

Όταν το 1917, οι Μπολσεβίκοι πήραν με τη βία την εξουσία, μετέφεραν την τσαρική οικογένεια στη Σιβηρία. Τότε, η αυτοκράτειρα και οι κόρες της, πήραν μαζί τους πολλά από τα κοσμήματά τους, κρύβοντάς τα κάτω από τα ρούχα τους, αντικαθιστώντας κουμπιά με διαμάντια, ράβοντάς πολλά κοσμήματα στο γείσο των καπέλων τους, σε στριφώματα φορεμάτων, σε βελούδινες ζώνες και εσώρουχα. Μετά την εκτέλεσή τους, όλα αυτά τα κοσμήματα έπεσαν στα χέρια των μπολσεβίκων.

Φωτό από: Yandex