Το μεγαλύτερο μέρος της Γης, σχεδόν τα 2/3, καλύπτονται από νερό. Όμως, το 97% αυτού του νερού είναι αλμυρό και, άρα, ακατάλληλο προς πόση και οικιακή, αγροτική ή βιομηχανική χρήση. Το γλυκό νερό αποτελεί μόνο το 3% του συνολικού νερού της Γης, οπότε καταλαβαίνουμε πόσο σπάνιο και πολύτιμο αγαθό είναι το νερό και πόσο πολύ πρέπει να προσέχουμε κατά τη χρήση του.
Οι θάλασσες και οι ωκεανοί περιέχουν πολύ αλάτι!
Το 3,5% των ωκεανών της Γης είναι χλωριούχο νάτριο, δηλαδή αλάτι. Αυτό ισοδυναμεί με 50.000 τρισεκατομμύρια τόνους αλάτι. Αν καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε όλο αυτό το αλάτι και το απλώναμε επάνω στην επιφάνεια της ξηράς, θα σχηματίζαμε ένα στρώμα άλατος με ύψος πάνω από 150 μέτρα. Τόσο πολύ αλάτι υπάρχει στους ωκεανούς!
Πώς συγκεντρώθηκε όλο αυτό το αλάτι στους ωκεανούς;
Οι λόγοι που οι ωκεανοί και οι θάλασσες έχουν τόσο μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι είναι δύο: η αποσάθρωση της ξηράς και ο χρόνος.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το νερό της βροχής δεν είναι απόλυτα καθαρό, αλλά περιέχει μικρές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο απορροφά από την ατμόσφαιρα. Αυτό σημαίνει ότι το βρόχινο νερό είναι ελαφρώς όξινο και καθώς πέφτει στο έδαφος, διαβρώνει και αποσαθρώνει τους βράχους και το χώμα, παρασύροντας μαζί του άλατα και μεταλλικά στοιχεία.
Μέσω των χείμαρρων και των ποταμών, όλη αυτή η ύλη, και μαζί και το αλάτι, καταλήγουν στη θάλασσα. Μια μικρή ποσότητα αλατιού απορροφάται από τους θαλάσσιους οργανισμούς και τα φυτά, αλλά το περισσότερο αλάτι παραμένει διαλυμένο στο νερό. Στη συνέχεια, ο ήλιος και η ζέστη εξατμίζουν το θαλασσινό νερό, όμως το αλάτι παραμένει πίσω. Μέσα από αυτή την αέναη διαδικασία, η οποία διαρκεί δισεκατομμύρια χρόνια, έχει συσσωρευτεί μια τεράστια ποσότητα αλατιού στη θάλασσα. Δηλαδή, στην αρχή της ζωής της Γης, οι ωκεανοί δεν ήταν τόσο αλμυροί, αλλά όσο περνάει ο χρόνος γίνονται όλο και αλμυρότεροι.
Ένας επιπλέον λόγος που ενισχύει την αλατότητα των ωκεανών, είναι ότι υπάρχουν αρκετά υποθαλάσσια ηφαίστεια, τα οποία ανεβάζουν διάφορα άλατα από το υπέδαφος στη θάλασσα.
Η αλατότητα των ωκεανών δεν είναι παντού ίδια.
Στις εκβολές των ποταμών το νερό είναι πιο γλυκό. Το ίδιο ισχύει και για τους πόλους, όπου το λιώσιμο των πάγων μειώνει την αλατότητα. Το αντίθετο συμβαίνει στις ζεστές και τροπικές ζώνες, όπου η εξάτμιση του θαλασσινού νερού είναι εντονότερη και για αυτό, οι τροπικές θάλασσες έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλάτι.
Οι ποταμοί και οι λίμνες δεν έχουν τόσο πολύ αλάτι, πρώτον γιατί το νερό τους ανανεώνεται συνέχεια και δεύτερον, γιατί έχουν σχετικά μικρή ηλικία (μερικά εκατομμύρια χρόνια), ενώ οι θάλασσες και οι ωκεανοί είναι δισεκατομμυρίων ετών.
Νεκρά Θάλασσα
Εξαίρεση αποτελεί η Νεκρά Θάλασσα, η οποία στην πραγματικότητα είναι μια κλειστή λίμνη, στην οποία καταλήγουν τα νερά του Ιορδάνη ποταμού.
Η ύπαρξη αλατιού στη Νεκρά Θάλασσα οφείλεται στο γεγονός ότι, στα αρχαία χρόνια, η στάθμη του νερού ήταν πολύ πιο πάνω από την τωρινή και με την πάροδο πολλών χρόνων και με την εξάτμιση, η αφαλάτωση οδήγησε σε μεγάλη περιεκτικότητα αλατιού (24%, δηλαδή μέχρι και δέκα φορές περισσότερο αλάτι από το νερό της θάλασσας).
Για αυτό το λόγο ονομάστηκε Νεκρά Θάλασσα, γιατί έχει τόσο μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι, που κανένας ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει.
Επίσης, λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε αλάτι, το νερό έχει μεγαλύτερη άνωση και μπορείς να επιπλεύσεις πολύ εύκολα.
Φωτό από: Cruisando
