Η τρομερή επιτυχία του Ολυμπιακού στο Λονδίνο, χαροποίησε ιδιαιτέρως κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο της χώρας, κυρίως αν σκεφθούμε τα αίτια της επιτυχίας των ερυθρόλευκων. Με πολύ απλά λόγια, διανύουμε την περίοδο της επιβράβευσης κόπων πολλών ετών και τις προσπάθειες των αδερφών Αγγελόπουλων που έδειξαν πως με υπομονή, σύνεση και πλάνο όλα είναι δυνατά.
Το αστείο και παράξενο της υπόθεσης, είναι πως η ομάδα του Πειραιά κατέκτησε δυο συνεχόμενα ευρωπαϊκά στις δυο χρονιές που είχε το χαμηλότερο μπάτζετ των τελευταίων ετών, επηρεασμένο βεβαίως και από την κρίση που χτύπησε το μπάσκετ.
Το επίπεδο των ανθρώπων που απαρτίζουν την μπασκετική κοινωνία της Ελλάδας είναι υψηλό. Ξεκινώντας από την ηγεσία της ομοσπονδίας, τους ηγέτες των ομάδων, τους μπασκετμπολίστες, ακόμη και τους δημοσιογράφους. Το κακό είναι πως η «ποδοσφαιροποίηση» του αθλήματος λόγω της παρουσίας ταραξιών στα γήπεδα έρχεται να υπενθυμίσει και την κακή πλευρά του αθλητισμού, που δυστυχώς υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο που για άλλη μια φορά αμαυρώθηκε από τη διαιτησία όπως έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν.
Η απαξίωση του ποδοσφαιρικού προϊόντος ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με την κατάλληλη ομάδα (ΟΣΦΠ), τον κατάλληλο αντίπαλο (Αστέρας Τρίπολης) στο τέλειο Σαββατοκύριακο για τον οποιονδήποτε φίλο του ΟΣΦΠ. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 15 χρόνια, που οι φίλοι του Ολυμπιακού γυρνούν την πλάτη τους σε μια καταφανέστατη διαιτητική εύνοια της ομάδας τους. Κανένας σύλλογος δεν είναι εκτός αυτής της κουβέντας, καθώς οι περισσότερες μεγάλες ομάδες (ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ) έχουν πάρει κατά καιρούς σφυρίγματα υπέρ τους. Καμιά ομάδα, όμως, δεν έχει πάρει τόσα όσα ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια.
Η φετινή χρονιά, βρήκε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή στο πιο ήπιο και εύκολο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Οι ίδιοι φίλοι του ΟΣΦΠ, έχαναν το ενδιαφέρον τους βλέποντας έναν Παναθηναϊκό να μην απειλεί, μια ΑΕΚ να υποβιβάζεται και έναν ΠΑΟΚ να μεγαλώνει, μεν αλλά να απέχει ακόμη να φθάσει την ομάδα τους.
Πού είναι η ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο;
Στον απλό κόσμο που θέλει να δει ποδόσφαιρο, όπως βλέπει μια ταινία στο σινεμά, ή όπως θέλει να το χωρέσει στον ελεύθερο του χρόνο διασκεδάζοντας με αυτό.
Η στάση των φίλων του ΟΣΦΠ, δημιουργεί ένα άτυπο «δεδικασμένο». Εφόσον είναι οι περισσότεροι φίλαθλοι στην Ελλάδα, είναι στο χέρι τους να αλλάξουν το ποδόσφαιρο. Όχι οι λίγοι, αλλά οι πολλοί. Οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι, οι λάτρεις των συγκινήσεων που μπορεί να προσφέρει το ποδόσφαιρο.
Η επανάσταση του ατόμου για κάτι καλύτερο χωρίς να περιμένει τα πάντα από τους άλλους πρέπει να ξεκινήσει. Όχι με βία, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις όπως αυτή της αποχώρησης των φιλάθλων σε μια τέτοια απόφαση ενός διαιτητή κατά τη διάρκεια της απονομής.
Φωτό από: www.olympiakos7.gr
