Όταν ήμουν παιδί, δύο πράγματα είχα συνδυάσει με το καλοκαίρι: το παγωτό και τα μπάνια. Και τα δύο άρχιζαν σχετικά νωρίς γιατί ο μπαμπάς μου αγαπούσε ανέκαθεν πολύ τη θάλασσα και γιατί ήμουν τυχερή που οι γονείς μου ήταν ελαστικοί στο ότι «το παιδί μπορεί να φάει ό,τι θέλει». Έτσι, με λίγο πείσμα παραπάνω έφτανα να μετράω αμέτρητα μπάνια και πολλά παγωτά σε εκείνο τον άτυπο διαγωνισμό που είχαμε όλοι μεταξύ μας σαν παιδιά.
Πριν το παγωτό εξελιχθεί σε γκουρμέ λιχουδιά που μπορείς να απολαμβάνεις πλέον όλο τον χρόνο, σε κάθε πιθανή γεύση και όχι συσκευασμένο, το έναυσμα για το πρώτο παγωτό έδιναν τα γεμάτα ψυγεία της ΈΒΓΑ (βλέπε παγωτό καϊμάκι) και της ALGIDA – ο παππούς μου ο Γιώργος λάτρευε το Rocket Cocktail κι εγώ το ξυλάκι Max.
Για τους «παλιότερους», το πρώτο παγωτό της σεζόν ξεκινούσε μετά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αφού τα ψυγεία των περιπτέρων γέμιζαν ξανά για πρώτη φορά για να υποδεχτούν την άνοιξη και σιγά – σιγά πλέον το καλοκαίρι. Κρυφά από τις μαμάδες που φώναζαν για τις «αμυγδαλές», τα παιδιά ξεχύνονταν για παγωτό.
Θυμάμαι να τρέχουμε στο περίπτερο πριν μπει το καλοκαίρι για να πάρουμε ξυλάκι – πατούσα, γρανίτες και «Καραμπόλα», να στριμωχνόμαστε στην ουρά της σχολικής καντίνας για να φάμε ένα παγωτάκι κρυφά από τους γονείς μας και φυσικά να τραβολογάμε τους παππούδες για ένα παγωτό – επιβράβευση επειδή φάγαμε φακές για μεσημεριανό.
Αλήθεια, πότε σταματήσαμε να μετράμε παγωτά και μπάνια; Κι αν τρέχαμε πάλι πίσω στο περίπτερο, ο πύραυλος Magnum θα μας φαινόταν τόσο φανταστικός; Πιθανότατα όχι, αφού όλα αυτά ήταν συνδεδεμένα με μία ηλικία που καθετί μικρό φάνταζε το πιο σημαντικό πράγμα του κόσμου. Αυτά τα επιπλέον 10 λεπτά που μουλιάζαμε στη θάλασσα, που γλιτώναμε από τον μεσημεριανό ύπνο, που ξεκλέβαμε το βράδυ στις παρέες, και αυτά τα παγωτά που δεν μαρτυρήσαμε ποτέ, που μας έπεσαν στην μπλούζα και κλαίγαμε που μαζέψαμε τα λεφτά τους τσίμα – τσίμα και που μοιραστήκαμε με τους φίλους μας είναι όλη μας η παιδική ηλικία.
Και κάθε φορά που τα ψυγεία γεμίζουν ξανά, σε πλημμυρίζουν ανάμεικτα συναισθήματα και ίσως αναρωτιέσαι αν είσαι πολύ μεγάλος για να γίνεις και πάλι παιδί. Την απάντηση θα στη δώσει το πρώτο παγωτό της σεζόν (εκείνο το απλό ξυλάκι σοκολάτα – κρέμα) που πρέπει να το φας με δεξιοτεχνία από σήμερα για να μην αρχίζει να λιώνει και με τη λαιμαργία ενός παιδιού που περίμενε υπομονετικά έναν ολόκληρο χειμώνα.
Φωτό από: Wallpapers Set
