Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμούνται ότι όποιο σπίτι είχε την τύχη να διαθέτει τηλεόραση, γινόταν αυτόματα πόλος έλξης και χώρος συνάντησης φίλων και γνωστών.

Προσωπικά, ακόμη θυμάμαι ότι το πρόγραμμα της τηλεόρασης σταματούσε κάποια στιγμή το βράδυ και ξανάρχιζε το επόμενο πρωί. Όπως, επίσης, θυμάμαι τα σεμεδάκια, τα βάζα με τα λουλούδια και τα διάφορα διακοσμητικά που στόλιζαν τις τηλεοράσεις, αφού φάνταζαν σαν έπιπλα. Στο πέρασμα των χρόνων, η τηλεόραση εξελίχθηκε και άλλαξε τόσο στην εμφάνιση, όσο και στις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει.

Η τηλεόραση αποτελεί το κυριότερο και δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης και είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο. Πλέον, κάθε σπίτι διαθέτει πάνω από μία τηλεόραση – τις περισσότερες φορές θα βρεις μία σε κάθε δωμάτιο, αφού μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, κατόρθωσε να γίνει αναγκαία.

Δεν έγινε μόνο αναγκαία, άλλα και εργαλείο. Όπως κάθε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης, εκτός από την ενημέρωση, προσφέρει διασκέδαση κι εξυπηρετεί συμφέροντα. Η τηλεόραση συνδέθηκε άμεσα με την προπαγάνδα και την πειθώ και αποτέλεσε την ιδανική πύλη, τόσο για πολιτικά όσο και διαφημιστικά συμφέροντα. Ακόμη και τώρα που στην Ελλάδα, η τηλεόραση διανύει, σύμφωνα με πολλούς, μια περίοδο παρακμής, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε τη δύναμή της.

Η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης θεσπίστηκε το 1996, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Στόχος της ημέρας είναι να ενισχύσει τις ανταλλαγές τηλεοπτικών προγραμμάτων μεταξύ των χωρών και ιδιαίτερα εκείνων που σχετίζονται με την ειρήνη, την ασφάλεια, τον πολιτισμό, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Παρόλα αυτά, η τηλεόραση παρέκλινε από αυτό το μοτίβο, αφού πλέον αρκετά από τα προγράμματα που προσφέρει έχουν χαρακτηριστεί ως «τηλεοπτικά σκουπίδια». Συχνά μάλιστα η τηλεόραση αποκτά μεγαλύτερη δύναμη από τον θεατή, με αποτέλεσμα να του κάνει πλύση εγκεφάλου, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει, αλλά και να συντελεί σε πολλά προβλήματα, όπως παχυσαρκία, διαταραχές ύπνου και προβλήματα συμπεριφοράς. Σε ό,τι αφορά μάλιστα τα παιδιά, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά τον περιορισμό παρακολούθησης τηλεόρασης σε μία έως δύο ώρες την ημέρα.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε απλοί δέκτες, αλλά αντιθέτως έχουμε τη δύναμη της επιλογής. Είναι μάλιστα τόσο απλό, όσο το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτού που αλλάζει κανάλι ή κλείνει τελείως την τηλεόραση.

Φωτό από: Søndagsavisen