Η Ελλάδα είναι περήφανη για τα πανηγύρια της και κάθε τόπος έχει να επιδείξει τη δική του ξεχωριστή σύναξη προς τιμήν κάποιου Άγιου – προστάτη ή της Παναγίας. Άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θρησκεία και τις παραδόσεις της κάθε περιοχής, τα πανηγύρια αποτελούν μία καλή ευκαιρία για να ζωντανέψουν, έστω και για λίγο, απομακρυσμένα χωριά της υπαίθρου ή νησιά που ερημώνουν τον χειμώνα. Σε πολλές περιοχές, τα πανηγύρια έχουν πολιτιστικό ή εμπορικό χαρακτήρα (εμποροπανήγυρις). Τοπικές λιχουδιές σε αφθονία, ατελείωτος χορός στη μέση της πλατείας και φολκλόρ διάθεση χαρακτηρίζουν συνήθως την κάθε γιορτή. Δεν είναι όμως μόνο αυτά…
- Οι λαχνοί: Κατά τη διάρκεια του φαγητού (πριν αρχίσει ο χορός), αρχίζουν να μοιράζονται οι λαχνοί με σκοπό την ενίσχυση του τοπικού συλλόγου. Τα δώρα διαφέρουν ανάλογα με τη διάθεση και την προσφορά, αλλά πάντα υπάρχει ένα αρνί ή ένα κατσίκι.
- Τα δημοτικά τραγούδια και οι παραδοσιακοί χοροί.
- Το κλαρίνο: Παραδοσιακό μεν, ανυπόφορο δε για τους μικρότερους σε ηλικία παρευρισκόμενους ή για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να κοιμηθούν τη βραδιά του πανηγυριού.
- Ο χορός γύρω από τον πλάτανο. Παντού υπάρχει ένα αιωνόβιο δέντρο, γύρω από το οποίο θα στηθεί τρελός χορός.
- Ο παπάς του χωριού: Το πανηγύρι είναι η ευκαιρία για να δείξει πόσο δεινός χορευτής είναι και να ξεφύγει για λίγο από το θυμιατό.
- Το κρέας: Αρνί, κατσίκι, αρνί, κατσίκι, αρνί, κατσίκι. Κάπου εδώ τελειώνει το μενού. Α, και πίτα.
- Η παραδοσιακή λιχουδιά. Είναι αυτό το πιάτο που τρως προκειμένου να ξεφύγεις από το αρνί ή το κατσίκι.
- Η Γωγώ Τσαμπά. Δεν ξεχνάμε όμως ποτέ την Έφη Θώδη.
- Οι μύθοι: Το πρώτο ζευγάρι που θα χορέψει, θα παντρευτεί και διάφορες άλλες τέτοιες πεποιθήσεις που διαφέρουν από τόπο σε τόπο.
- Οι τουφεκιές, τα βεγγαλικά και λοιπά άλλα εκκωφαντικά τερτίπια.
- Οι πάγκοι με τους μικροπωλητές.
- Η περιφορά της εικόνας. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, πριν το πανηγύρι, έχει προηγηθεί Θεία Λειτουργία.
Φωτό από: www.airchampion24.com
