Δεν είμαι από τους ανθρώπους που διαβάζει ό,τι πέσει στα χέρια του. Πρέπει να με προσελκύσει το βιβλίο, γιατί πιστεύω ότι κάθε φορά που αποφασίζω να διαβάσω κάποιο, του παραδίνομαι αυτόματα και το αφήνω να με ταξιδέψει.
«Δεν υπάρχει πιο πιστός φίλος από το βιβλίο» έχει πει ο συγγραφέας Ernest Hemingway. Ακόμα και σε στιγμές απόλυτης μοναξιάς, ένα βιβλίο δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Αντίθετα θα σε συντροφεύσει και θα σε βοηθήσεις να ξεχαστείς. Αυτό άλλωστε δεν θέλουμε όλοι; Να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας, να νιώσουμε ελεύθεροι από τα προσωπικά και κοινωνικά δεσμά μας και να απελευθερωθούμε από οτιδήποτε μας δυσαρεστεί.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι προκειμένου να κοιμηθείς καλύτερα και περισσότερο το βράδυ, πρέπει να απομακρύνεις όλα τα gadgets και τις ηλεκτρικές συσκευές (κοινώς να μην βλέπεις τηλεόραση ενώ είσαι στο κρεβάτι, ούτε να παίζεις με το κινητό σου) και να χαλαρώσεις.
Όπου στην χαλάρωση κατατάσσουν –πέρα από τον διαλογισμό ή ένα ζεστό μπάνιο- και το διάβασμα ενός βιβλίου. Οι περισσότεροι άνθρωποι με το που πέσουν στο κρεβάτι, αρχίζουν να φέρνουν στο νου τους όλα τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις που τους απασχολούν. Το ίδιο ισχύει και με εμένα και ξέρω πολύ καλά ότι αν προτιμήσω να διαβάσω ένα βιβλίο, θα κοιμηθώ πολύ πιο εύκολα και καλύτερα από το να κάνω ζάπινγκ στην τηλεόραση.
Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που διαβάζουν βιβλία είναι πιο τυχεροί από τους υπόλοιπους, γιατί καταφέρνουν να διεγείρουν όλες τις αισθήσεις τους. Η τηλεόραση για παράδειγμα ικανοποιεί την όραση, χωρίς όμως να σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς τη στιγμή που βομβαρδίζεσαι από εικόνες. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που αποτελεί το κυριότερο μέσο πειθούς και προπαγάνδας.
Το βιβλίο όμως σε αναγκάζει να δημιουργήσεις μόνο σου δικούς σου ήχους, εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις και συναισθήματα. Έχεις την ελευθερία να φανταστείς τους ήρωες και τα μέρη όπως εσύ θες, χωρίς να σου το υποβάλλει κανείς. Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο, του οποίου η ιστορία μεταφέρεται στον κινηματογράφο, απογοητεύομαι, γιατί αναγκάζομαι να δω τα πράγματα από την οπτική γωνία του σκηνοθέτη.
Με ένα βιβλίο ξεχνιέμαι γιατί γίνομαι μέρος της ιστορίας του. Αρκετές φορές ανατρέχω πίσω στις ίδιες σελίδες για να τις ξαναδιαβάσω και να φτιάξω τις δικές μου εικόνες.
«Ποιος είναι άραγε ο λόγος ύπαρξης ενός βιβλίου χωρίς εικόνες και διαλόγους» είχε αναρωτηθεί η Αλίκη, στο διήγημα του Lewis Carroll, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Την απάντηση ας την δώσει ο καθένας μόνος του.
Φωτό από: Freepik
