Μιλάμε συνέχεια για το πόσο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς υποδυόμαστε συνέχεια κάποιον άλλον. Από τα πιο απλά πράγματα, όπως το ντύσιμο και τα μέρη που βγαίνουμε μέχρι τα πιο σημαντικά, όπως οι σχέσεις μας με τους άλλους, το να μην είμαστε ο εαυτός μας είναι αρκετά σύνηθες. Είναι όμως και πολύ εξοντωτικό.

Γιατί, λοιπόν, να μην είσαι απλά ο εαυτός σου; Πιθανότατα, ο λόγος που φοράμε μάσκες, που παριστάνουμε κάποιον άλλον από αυτόν που είμαστε, είναι γιατί δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς είμαστε. Ίσως, όλο αυτό είναι κομμάτι ενός ταξιδιού προς την ανακάλυψη του εαυτού μας, κι αφού φορέσουμε αρκετές μάσκες μέχρι να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε καμία ανάγκη γιατί είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να υποκρινόμαστε.

Μερικές φορές, δεν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε υιοθετήσει συμπεριφορές που δεν έχουν σχέση με τον πραγματικό μας εαυτό. Καμία φορά, είναι λιγότερο αγχωτικό και πιο εύκολο να παριστάνουμε κάποιον άλλον. Άλλες φορές πάλι είναι πιο δελεαστικό προκειμένου να γίνουμε αρεστοί σε ένα ή και περισσότερα άτομα. Αυτό που αγνοούμε όμως είναι ότι μακροπρόθεσμα δεν θα γίνουμε ευτυχισμένοι και θα είμαστε πάντα εγκλωβισμένοι σε κάτι άλλο.

Η αλήθεια είναι ότι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους εαυτούς μας είναι να είμαστε αυθεντικοί προς την αληθινή μας φύση, την ιδιοσυγκρασία, τις ειλικρινείς αδυναμίες μας και τα πάθη μας. Ίσως στην αρχή να είναι κάπως άβολο, απογοητευτικό, εξαντλητικό και ακόμη και συναισθηματικά εξοντωτικό, αλλά όπως λέει η Cassandra Clare: «Όσο περισσότερο προσπαθείς να συντρίψεις την αληθινή σου φύση σας, τόσο περισσότερο θα σε ελέγξει. Να είσαι αυτό που είσαι. Κανείς δεν θα σταματήσει να σε αγαπά αν σε αγαπά αληθινά. Δεν θέλουμε αληθινή αγάπη τελικά; Σε ποιον αρέσει να τον αγαπούν με όρους;».

Φωτό από: Soy Carmín