Όλοι θέλουν να είναι ανεξάρτητοι. Και σε ποιόν δεν αρέσει να έχει την ανεξαρτησία του και την ελευθερία του; Μάλιστα αυτή η επιθυμία, ξεκινάει ήδη από την εφηβική ηλικία, που οι πιτσιρικάδες σκέφτονται, πότε θα γίνουν φοιτητές να φύγουν από το σπίτι, να γίνουν ανεξάρτητοι και να μένουν μόνοι. Τελικά όμως, μήπως υπάρχουν εκτός από τα θετικά, και αρνητικά του να είσαι ανεξάρτητη;

Οι άνθρωποι γύρω σου πιστεύουν ότι είσαι παντοδύναμη.

Γενικά έχουμε την τάση να πιστεύουμε, ότι κάποιος που είναι ανεξάρτητος, είναι πολύ δυνατός να αντέξει τα πάντα και δεν χρειάζεται κανέναν. Αυτό όμως, δεν είναι αλήθεια. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται στήριξη και βοήθεια. Κανείς δεν είναι θεός, κανείς δεν είναι φτιαγμένος από ατσάλι και πολλές φορές, ενώ χρειάζεσαι τη στήριξη και τη βοήθεια των άλλων, εκείνοι μπορεί να πιστεύουν ότι εσύ τα καταφέρνεις και να μη στην προσφέρουν οικειοθελώς. Και εσύ, από την άλλη, να ντρέπεσαι να της ζητήσεις.

Υπάρχει ένα αίσθημα άγχους και ανασφάλειας.

Κακά τα ψέματα. Μπορεί να θες διακαώς να είσαι ανεξάρτητη στη ζωή σου και να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Μπορεί το 90% του χρόνου σου να νιώθεις ότι δεν χρειάζεσαι και δεν θέλεις κανέναν, αλλά υπάρχει και ένα 10%, το οποίο εμφανίζεται πού και πού και σε χτυπάει αλύπητα. Και αυτό είναι η ανασφάλεια. Από τη μία δεν θες να στηρίζεσαι σε κανέναν, από την άλλη όμως σκέφτεσαι, ότι αν στη ζωή σου χρειαστεί, δεν έχεις και κάποιον να στηριχτείς. Ναι μεν έχεις τη δουλειά σου, τα χρήματά σου, την ελευθερία σου, αλλά σκέφτεσαι αν κάτι γίνει και όλα αυτά χαθούν; Ποιός θα με στηρίξει; Ποιός θα με βοηθήσει; Σε ποιόν θα βασιστώ; Σκέψεις που μπορεί να περνάνε στιγμιαία από το μυαλό σου και μετά από λίγη ώρα να εξαφανίζονται. Όμως σίγουρα, κάποια στιγμή, έστω και για λίγο, εμφανίζονται και σου δημιουργούν άγχος και ανασφάλεια.

Μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα στις σχέσεις.

Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Φίλοι μου φοιτητές που έμεναν μόνοι τους στην επαρχία και έγιναν ανεξάρτητοι, όταν γύρισαν πίσω στο πατρικό και έπρεπε να ζήσουν ξανά κοντά τους δικούς τους ανθρώπους, όσο και αν τους αγαπούσαν, πιέζονταν. Όταν μάθεις να είσαι ανεξάρτητη, μαθαίνεις να είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Έτσι, πολλές φορές η παρουσία, η ρουτίνα και η καθημερινότητα των άλλων, σε πιέζει. Δυστυχώς αυτό καμιά φορά, μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση σου με τους άλλους. Προφανώς, για να είσαι ένα ανεξάρτητο άτομο, τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και είσαι ήρεμη. Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να δημιουργήσεις μια σοβαρή σχέση, για παράδειγμα να συγκατοικήσεις, αρχίζει και περιορίζεται η ανεξαρτησία σου, σε φυσιολογικά πάντα επίπεδα. Αυτό μπορεί να σε ενοχλήσει και να σε κάνει να νιώθεις ότι πνίγεσαι.