Ο Άγιος Σπυρίδων, ο Επίσκοπος Τριμυθούντος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο κατεχόμενο χωριό Άσσια της Κύπρου και κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 348 μ.Χ., οπότε και γιορτάζεται η μνήμη του.
Η ζωή του.
Ήταν ένας απλός, αγαθός και γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του βοσκός. Παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Όταν, όμως, έμεινε χήρος αποφάσισε να γίνει μοναχός και να αφοσιωθεί στη διδαχή του θείου λόγου.
Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας και κάποια στιγμή επίσκοπος. Έκανε πολλά θαύματα και κατατρόπωσε τους αιρετικούς Αρειανούς στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Άγιος Σπυρίδωνας, το λείψανο και η Κέρκυρα.
Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε σε ναό μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας. Παρέμεινε εκεί, έως ότου ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος, λίγες μέρες πριν την Πτώση, πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου. Τρία χρόνια περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Όλο αυτό το διάστημα ο ιερέας, είχε τοποθετήσει τα λείψανα σε σακιά με άχυρα και όποιος τον ρωτούσε τους έλεγε πως είναι τροφή για τα ζώα του. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος άφησε κληρονομιά το λείψανο του Αγίου σε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα, τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη κι εκείνος, με τη σειρά του, στους γιούς του.
Ο γνωστός ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, ο οποίος στεγάζει σήμερα το σκήνωμα του αγίου, κτίστηκε το 1589. Το λείψανό του, είναι ένα από τα τρία άφθαρτα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, του Άγιου Γεράσιμου και του Αγίου Διονυσίου. Ο Άγιος είναι προστάτης του νησιού της Κέρκυρας.
Στην Κέρκυρα λιτανεύεται το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα, τέσσερις φορές το χρόνο, καθώς έχει προστατέψει πολλές φορές το νησί. Την Κυριακή των Βαΐων, για την απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629. Το Μεγάλο Σάββατο γιατί το έτος 1533 το νησί επλήγη από μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών. Στις 11 Αυγούστου για την διάσωση του νησιού από σφοδρή επιδρομή των Τούρκων το 1716 και την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου για δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673.
Θαύματα.
1. Κάποια στιγμή, ένας φτωχός με πολυμελή οικογένεια ζήτησε ένα δάνειο από τον Άγιο, γιατί θα έχανε το σπίτι του. Τότε ο Άγιος είδε ένα φίδι και ζήτησε από το Θεό, να γινόταν το φίδι χρυσάφι, για να το δώσει στο φτωχό. Έτσι κι έγινε. Όταν αργότερα ξεχρέωσε ο φτωχός, και πήρε πίσω το χρυσό φίδι που είχε δώσει ενέχυρο, το επέστρεψε στον Άγιο. Τότε εκείνος το άφησε πάλι στη γη και το φίδι ζωντάνεψε.
2. Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής βάζουν δίπλα στο σκήνωμα του Αγίου ένα ζευγάρι σιδερένια παπούτσια. Το επόμενο πρωί αυτά είναι λιωμένα, καθώς σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος σηκώνεται και γυρνά όλο το νησί, για να ακούσει τις προσευχές των πιστών.
Το θαύμα με το κεραμίδι.
Στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, ο Άγιος έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, είπε: “Εις το όνομα του Πατρός” και φάνηκε πάνω απ’ το κεραμίδι φωτιά. Έπειτα είπε: “Και του Υιού”, και έτρεξε κάτω νερό. Και όταν πρόσθεσε: “Και του Αγίου Πνεύματος” κι έμεινε μόνο χώμα στα χέρια του. Έτσι, απέδειξε ότι ο Θεός είναι ένας και τριαδικός, όπως το κεραμίδι είναι ένα, αλλά φτιάχτηκε από φωτιά, νερό και χώμα.
Φωτό από: βημα ορθοδοξιας
