Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας αναπόφευκτα θα έρθουμε αντιμέτωποι με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Ο τρόπος που βιώνει ο καθένας το πένθος είναι διαφορετικός, όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για να βγούμε δυνατοί από αυτό το επώδυνο στάδιο.
Το πένθος είναι όλα εκείνα τα συναισθήματα που νιώθουμε μετά από μια απώλεια ενός ανθρώπου: Θυμός, λύπη ,άρνηση, έλλειψη ελπίδας, φόβος, αποδιοργάνωση, μοναξιά, αλλαγή καθημερινότητας…
Σύμφωνα με την ψυχολογία το πένθος είναι μια φυσιολογική διαδικασία και περιλαμβάνει 5 στάδια. Όταν περάσουμε και από τα 5 αυτά στάδια τότε έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος του.
- Άρνηση
Το πρώτο στάδιο χαρακτηρίζεται από την άρνηση να αποδεχτούμε τι έχει συμβεί. Στην αρχή βρισκόμαστε σε κατάσταση σοκ και δεν μπορούμε να πιστέψουμε και να αποδεχτούμε τα γεγονότα. Η άρνηση αυτή μας βοηθάει να επιβιώσουμε από την απώλεια. Μας προστατεύει, γιατί μας επιτρέπει να διαχειριστούμε μόνο όσα μπορούμε να αντέξουμε σε πρώτη φάση. Αρχίζοντας να υποβάλεις ερωτήσεις στον εαυτό σου, να δέχεσαι την πραγματικότητα και σιγά-σιγά η άρνηση περνάει και αρχίζει η διαδικασία της ίασης.
- Θυμός
Μόλις αρχίσουμε να ξεπερνάμε το πρώτο σοκ ακολουθεί το συναίσθημα θυμού. Αναρωτιόμαστε γιατί να χάσουμε τον δικό μας άνθρωπο, γιατί σε μας; Θυμώνουμε με τον εαυτό μας γιατί ίσως δε μπορέσαμε να κάνουμε ότι περνούσε από το χέρι μας για να αποφύγουμε το μοιραίο, θυμώνουμε με τον άνθρωπο που χάσαμε γιατί μας εγκατέλειψε, θυμώνουμε με το Θεό γιατί μας έδωσε αυτόν τον πόνο, ίσως με τους γιατρούς ότι δεν έκαναν ότι μπορούσαν. Ο θυμός πάντα κρύβει ή φόβο ή επιθυμία. Επιθυμία να μην είχαμε χάσει το αγαπημένο μας πρόσωπο και φόβο για το θάνατο .
- Διαπραγμάτευση
Πριν την απώλεια κάνεις διαπραγματεύσεις με το Θεό για να μην συμβεί το χειρότερο. Μετά, η διαπραγμάτευση γίνεται συνθηκολόγηση. Με το Θεό, με τον πόνο, με τις ενοχές μας. “Μόνο αν μπορούσα να…”, “Τι θα γινόταν αν…” Προσπαθούμε να βρούμε πώς θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τα πράγματα διαφορετικά.
- Θλίψη
Το τρίτο και πιο σημαντικό είναι το στάδιο που εκφράζεται η θλίψη μας. Είναι το στάδιο που συνειδητοποιούμε τι πραγματικά έχει συμβεί και τότε μας πλημμυρίζουν συναισθήματα έντονου πόνου. Δυστυχώς, αυτό το στάδιο οι περισσότεροι προσπαθούμε να το αποφύγουμε, πιστεύοντας πως έτσι θα γλιτώσουμε από το οδυνηρό συναίσθημα του πένθους. Όμως εδώ κρύβεται το κλειδί για να ξεπεράσουμε την απώλεια και να προχωρήσουμε τη ζωή μας :στο να εκφράσουμε την θλίψη μας, να τη βιώσουμε. Στη φάση αυτή δεν έχουμε όρεξη, νιώθουμε αδύναμοι , χωρίς κουράγιο. Ίσως να απομακρυνθούμε από την παλιά καθημερινότητά μας και τις δραστηριότητές μας για λίγο καιρό . Όμως δεν πρέπει να μας τρομάζει η θλίψη. Πρέπει να δεχτούμε τη θλίψη σαν τη φυσιολογική πορεία του πένθους. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε να τη ζήσουμε τη στιγμή που πρέπει και όχι να μας βγει μεταγενέστερα.
- Αποδοχή
Αφού λοιπόν περάσουμε όλα τα προηγούμενα στάδια, συχνά έναν βήμα μπρος και δύο πίσω, πάλι στα προηγούμενα στάδια, φυσικό επακόλουθο είναι η αποδοχή του τι έχει συμβεί. Εδώ είναι που έρχεται η λύτρωση από τον πόνο. Όλη αυτή η εσωτερική διεργασία οδηγεί τελικά στην ολοκλήρωση του πένθους.
Η απώλεια ενός ανθρώπου ποτέ δεν ξεπερνιέται. Ξεπερνιέται όμως ο αρχικά αβάσταχτος πόνος και αυτό που μένει είναι η γλυκιά ανάμνηση του αγαπημένου μας προσώπου.
Σε όλη τη διαδικασία του πένθους μιλήστε με φίλους , την οικογένειά σας ακόμα και σε έναν ειδικό και εκφράστε ελεύθερα ό,τι και αν νιώθετε. Αποδεχτείτε ότι, καμιά φορά, τα γεγονότα απλώς συμβαίνουν χωρίς να μπορούμε να τα αλλάξουμε. Δείτε ανθρώπους γύρω σας που σας αγαπούν και σας στηρίζουν και εκτιμήστε τους. Με υπομονή και στήριξη όλα θα περάσουν. Ο πόνος θα ελαχιστοποιηθεί με τον καιρό και τη θέση του θα πάρει μια γλυκιά ανάμνηση του προσώπου που έφυγε…
Θυμηθείτε… δεν είστε μόνοι…
Φωτό από: www.colintipping.com