Η έμπνευση για τη συγγραφή ενός βιβλίου δεν είναι πάντα προϊόν φαντασίας. Ένας συγγραφέας αντλεί ιδέες και εικόνες από την πραγματική ζωή και από πραγματικά γεγονότα. Οτιδήποτε μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης. Έτσι έγινε και με τα παρακάτω βιβλία, που είναι παγκόσμια κλασικά μυθιστορήματα που ακόμα αγαπάει η ανθρωπότητα:
- Τζον Σίλβερ (Το νησί των θησαυρών – Ρομπερτ Στίβενσον)
Ο Γουίλιαμ Χένλεϊ, Άγγλος ποιητής της Βικτωριανής εποχής, έπασχε από φυματίωση των οστών και έχασε το αριστερό του πόδι από το γόνατο και κάτω, όταν ήταν ακόμα παιδί. Ήταν φίλος του συγγραφέα Ρόμπερτ Στίβενσον και αποτέλεσε την έμπνευση για τον Τζόν Σίλβερ, τον κουτσό πειρατή με το ξυλοπόδαρο, στο βιβλίο του Στίβενσον «Το νησί των Θησαυρών».
- Μαργαρίτα Γκοτιέ (Η κυρία με τις καμέλιες – Αλέξανδρος Δουμά)
Ο χαρακτήρας της κυρίας με τις καμέλιες, της Μαρί Ντυπλεσί, ήταν εμπνευσμένος από την Γαλλίδα εταίρα Αλφονσίν Πλεσί, με την οποία ήταν ερωτευμένος ο Αλέξανδρος Δουμά. Η φυματίωση την ανάγκασε να σταματήσει να αγοράζει λουλούδια με έντονη μυρωδιά, όπως τα τριαντάφυλλα, και ανέπτυξε μια αγάπη για τις καμέλιες, επειδή δεν έχουν σχεδόν καθόλου μυρωδιά.
- Νταίζη Μπιουκάναν (Ο υπέροχος Γκάτσμπυ – Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ).
Η Τζινέβρα Κινγκ σε ηλικία 16 ετών, έκανε έλκηθρο με τους φίλους της και συνάντησε τον τότε 18χρονο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Άρεσαν αμέσως ο ένας τον άλλον και ο δεσμός τους αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα και διήρκεσε για 2 χρόνια. Όμως, στη συνέχεια η Τζινέβρα παντρεύτηκε τον γιο ενός από τους συνεργάτες του πλούσιου πατέρα της. Ο Φιτζέραλντ δημιούργησε την ηρωίδα του Νταίζη Μπιουκάναν βασισμένος στην αγαπημένη του.
- Βαν Χέλσινγκ (Δράκουλα – Μπραμ Στόκερ)
Ο Τζέραρντ βαν Σβίτεν, Ολλανδός γιατρός, ήταν ο προσωπικός γιατρός της Αυτοκράτειρας Μαρίας Τερέζας. Ήταν εντελώς ενάντια στις δεισιδαιμονίες και όταν η Αυστρία προσάρτησε μέρος των Βαλκανίων, πήγε προσωπικά στη Μοραβία για να διερευνήσει τις επιθέσεις βαμπίρ, για τις οποίους μιλούσαν οι ντόπιοι. Μετά από αυτό το ταξίδι, εξήγησε ότι δεν υπήρχαν βαμπίρ, ενέπνευσε όμως, τον Στόκερ να δημιουργήσει τον χαρακτήρα ενός Ολλανδού γιατρού που μελετούσε βαμπίρ.
- Σαντιάγο (Ο Γέρος και η Θάλασσα – Ερνεστ Χέμινγουεϊ)
Ο Γκρεγκόριο Φουέντες συναντήθηκε με τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ το 1928, 24 χρόνια πριν την πρώτη εμφάνιση της νουβέλας «Ο Γέρος και η Θάλασσα». Ο Γκρεγκόριο έγινε καπετάνιος του πλοίου του συγγραφέα, του μαγείρευε και πήγαιναν μαζί για ψάρεμα. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Γκρεγκόριο πιστεύεται ότι είναι η έμπνευση για τον χαρακτήρα του βιβλίου.
