Η τοξική αισιοδοξία είναι η έντονη τάση να παραβλέπουμε δυσάρεστα ή άβολα συναισθήματα. Και θα πεις “και τί; Πρέπει να σκεφτόμαστε αρνητικά;”. Όχι φυσικά. Όμως, δεν πρέπει να φτάνουμε στο άλλο άκρο.
Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που μας προτρέπουν να είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι. Όταν παλεύουμε με μια δύσκολη κατάσταση, οι φίλοι ή η οικογένειά μας, μας λένε να μην ανησυχούμε και πως θα το ξεπεράσουμε. Πως όλα θα πάνε καλά. Αυτά τα λόγια άραγε τονώνουν τη διάθεσή σου ή σε κάνουν να αισθάνεσαι χειρότερα;
Να είσαι αισιόδοξη ή μήπως όχι;
Χωρίς αμφιβολία, οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να είναι υποστηρικτικοί και να βοηθήσουν όσο μπορούν. Αλλά οι προσπάθειες να προσφέρουν αυτή τη βοήθεια, δεν είναι χρήσιμες όταν παρακάμπτουν, απορρίπτουν, ελαχιστοποιούν ή αγνοούν τα συναισθήματά μας, όσο απαισιόδοξα και αρνητικά κι αν είναι.
Προφανώς και κάποτε θα περάσει η δύσκολη κατάσταση. Εννοείται πως δε πρέπει να σκεφτόμαστε αρνητικά και πως ήρθε το τέλος του κόσμου. Μα, έτσι όμως νιώθουμε αυτή τη στιγμή. Και δε γίνεται, οι άλλοι όσο κι αν προσπαθούν να μας βοηθήσουν, να “παραβιάζουν” την ψυχή μας.
Εν τέλει όχι μόνο δε βοηθάει, αλλά δημιουργεί κι εκνευρισμό αυτή η τοξική αισιοδοξία. Μας φέρνει σε κατάσταση να πιστεύουμε, πως οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν και δεν έχουν ενσυναίσθηση. Το να βλέπουμε πως μας καταλαβαίνουν, ανεβάζει τη διάθεσή μας, όχι αντικαθιστώντας τα άβολα συναισθήματά μας με πιο ευχάριστα, αλλά με πραγματικά. Είναι καταπραϋντικό και καθησυχαστικό να γνωρίζουμε πως ό,τι νιώθουμε είναι εντάξει.
Μη λες ότι όλα είναι καλά.
Ομοίως, το να λέμε στον εαυτό μας ότι όλα είναι καλά, όταν πραγματικά δεν είναι, μπορεί να μας κρατήσει κολλημένες σε μια αμυντική στάση άρνησης και αποφυγής της κατάστασης. Και τότε πώς θα βρούμε τη λύση στο πρόβλημα και τον τρόπο να πάμε μπροστά; Η κοινωνία συχνά μάς ενθαρρύνει να δημιουργήσουμε μια ψεύτικη αισιοδοξία, αντί να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα όπως είναι.
Αν καταπιέζεις τα συναισθήματά σου στο όνομα της αισιοδοξίας, τότε αυτά μόνο θα γιγαντώνουν. Απλώς χρειάζεται να εκφράσεις το πώς πραγματικά νιώθεις, για να απελευθερωθείς και να κάνεις το επόμενο βήμα στη ζωή σου. Η αποδοχή των συναισθημάτων μας οδηγεί να επιδιώξουμε τη δική μας προσωπική ανάπτυξη, μέσα από μια δυσάρεστη κατάσταση. Πρέπει να είμαστε ευγενικές και φιλικές απέναντι στα δικά μας συναισθήματα και ανάγκες, αντί να κρίνουμε τον εαυτό μας ή να νιώθουμε ντροπή. Αυτή η συμπόνια είναι το κλειδί για να πάμε παρακάτω, να βρούμε λύσεις και τελικά να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Φωτό από: Blake Cheek / Unsplash
