Όπως γράφω στο βιβλίο μου “Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας”, εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, αν υπήρχε ένα μαγικό ραβδί ευτυχίας, τι είναι αυτό που θα του ζητούσαμε; Να διαγράψει τα χρέη μας; Να μας διασφαλίσει μια διευθυντική θέση; Να μας χαρίσει ένα γρήγορο αυτοκίνητο; Διακοπές σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο;
Ή θα ζητούσαμε καλύτερη επικοινωνία με το σύντροφό μας; Περισσότερα χρόνια υγείας; Πέντε ήσυχα λεπτά την ημέρα χωρίς κάποιος να φωνάζει το όνομά μας;
Όταν σου λείπουν τα υλικά αγαθά
Η ευτυχία είναι μεγαλύτερη σε ένα δείπνο με χτένια και ποπιέτες σολωμού ή στην ζεστή ατμόσφαιρα ενός φιλικού σπιτιού με πίτσες και μπύρες;
Μήπως θα ζητούσαμε από το μαγικό ραβδί όλα τα παραπάνω; Όλα τα αξίζουμε. Αλλά αν δεν τα έχουμε, πώς νιώθουμε; Έλλειψη;
Αυτό θα σήμαινε πως δε θα νιώσουμε ποτέ ευτυχία. Γιατί πάντα κάτι θα μας λείπει. Ας πούμε η μηχανή του γκαζόν που έχει ο γείτονας, το κοστούμι στη βιτρίνα του Γιαννέτου, η θέση του κολλητού μας από το σχολείο στο μεγάλο οργανισμό.
Συγκρίσεις με τους άλλους
Πολλοί άνθρωποι νιώθουν χάλια γιατί συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους. Σε μια έρευνα που έκανα στο site μου πριν από 4 χρόνια διαπίστωσα ότι 27% όσων απάντησαν ζηλεύουν την επιτυχία των άλλων. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουν όσα πραγματικά έχουν ανάγκη, αλλά όσα τους λείπουν, μόνο και μόνο επειδή τα έχουν άλλοι.
Επομένως η ζωή τους εστιάζεται μονίμως στην έλλειψη και όχι στην αφθονία. Θα ψάχνουν πάντα ό,τι τους λείπει, παρά θα στέκονται στις αληθινές τους ανάγκες και σε όσες ήδη έχουν πραγματοποιηθεί. Έτσι θα έχουν πάντα το αίσθημα του ανικανοποίητου. Δηλαδή, δυστυχία.
Το δικαίωμα στην ευτυχία
Όμως, δικαιούμαστε την ευτυχία εκ γενετής. Μπορούμε να γεμίζουμε με ευτυχία δωρεάν. Όλοι χρειαζόμαστε και απολαμβάνουμε τα υλικά αγαθά. Αλλά η αγάπη, η φιλία, η επικοινωνία, η αναγνώριση των επιτευγμάτων μας, η ικανοποίηση από τη δουλειά μας, μια βόλτα στο βουνό, το πάθος μας για ψάρεμα, είναι δωρεάν.
Το να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε όσα ήδη έχουμε, είναι ένας καλός βαθμός ευτυχίας. Εμείς, μόλις ανεβούμε τον ένα λόφο επιτυχίας, βάζουμε τον επόμενο στόχο χωρίς ανάσα. Δεν είναι απαραίτητο ένα λαχείο ή ένας γάμος ή ο διορισμός μας για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτά συμβαίνουν 5-6 φορές στη ζωή μας! Την υπόλοιπη τι κάνουμε;
Αυξάνοντας το βαθμό ευτυχίας που νιώθουμε
- Μακάριοι όσοι γεννήθηκαν αισιόδοξοι. Οι υπόλοιποι εμείς χρειάζεται ενσυνείδητα να μετράμε κάθε μέρα όλα τα καλά που μας συμβαίνουν. Να τα αναγνωρίζουμε, να τα απολαμβάνουμε. Να επιτρέπουμε την ευτυχία στη ζωή μας. Γιατί πολλοί πιστεύουν μέσα τους ότι δεν την αξίζουν ή την αναβάλλουν ή βάζουν όρους για να την νιώσουν ή την υποτιμούν σαν να είναι χίμαιρα ή την αναζητούν γεωγραφικά σαν να είναι προορισμός.
- Η ευτυχία δεν μας περιμένει κάπου. Είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Είναι μερικές στιγμές την ημέρα, κάθε μέρα. Όταν κάνουμε θετικές σκέψεις. Όταν έχουμε πίστη. Όταν ευγνωμονούμε για όσα έχουμε, όσα είμαστε, όσα κάνουμε.
- Πολλά πράγματα στη ζωή τα θεωρούμε δεδομένα, οπότε είμαστε απαθείς στην καθημερινή τους παρουσία. Την σημασία τους καταλαβαίνουμε μόνο όταν χάνονται από τη ζωή μας, προσωρινά ή παντοτινά. Από την υγεία μας ή τα αγαπημένα πρόσωπα, ως τη θέση μας στη δουλειά κι από τη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος βράδυ Κυριακής ως τη διακοπή νερού στις 7 το πρωί όταν θέλουμε να κάνουμε μπάνιο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, γι αυτό ας είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε στη ζωή.
- Αν περιμένουμε μόνο από τα εξωτερικά γεγονότα την ευτυχία, θα περιμένουμε αυτές τις 5-6 φορές στη ζωή μας. Αν όμως πάρουμε απόφαση να δημιουργήσουμε εμείς ευκαιρίες κοιτάζοντας, προκαλώντας και αναζητώντας αιτίες για να αυξήσουμε την ευτυχία στη ζωή μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Όταν σου πέφτει βαριά η ευτυχία
Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν την ευτυχία. Όπως δεν αντέχουν τις γιορτές. Είναι σαν να τρώνε ένα κιλό τούρτα. Μπουχτίζουν. Ας μην ανησυχούν, η ευτυχία δεν είναι υποχρεωτική.
Κι άλλωστε, η ζωή, μας φέρνει μπροστά σε πολλά σαμαράκια για να μας δοκιμάσει. Οπότε, εκεί διαπιστώνει κανείς πόσο έχει αναπτύξει ανοσία στη δυστυχία.
Πώς να είσαι ευτυχισμένος/η στις γιορτές
Αν περιμένουμε τις γιορτές για να νιώσουμε την ευφορία από τα amuse bouche, τη χοιρινή σπάλα και τη γέμιση γαλοπούλας ενώ, παράλληλα, περνάμε εποχή αγωνίας, άγχους, δυσάρεστων και καταστροφολογικών σκέψεων, να τις βράσω τις σαμπάνιες και τα φουαγκρά.
Τις αγκαλιές, τα γέλια, τα χάχανα, τα πειράγματα, την αγάπη, το ενδιαφέρον, χρειαζόμαστε για να γεμίσουμε την ψυχή μας. Οι θεσπέσιες γεύσεις είναι το κερασάκι στην τούρτα της ευτυχίας μας.
Φωτό από: Pixabay
