Niccolo Machiavelli
Ο Ηγεμόνας
Εκδόσεις Οξύ
Αυτό είναι το πολυσυζητημένο βιβλίο που εξακολουθεί να μένει επίκαιρο και ενδιαφέρον για 500 χρόνια.
Ήθελα πολλά χρόνια να το διαβάσω και ήρθε η στιγμή.
Ο Νικολό Μακιαβέλι υπήρξε δημόσιος υπάλληλος, διπλωμάτης, πολιτικός, ιστορικός και συγγραφέας. Όραμά του ήταν η ενοποίηση της Ιταλίας. Όμως, συνελήφθη για συνομωσία, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και, τελικά, απαλλάχτηκε των κατηγοριών. Το έργο του έχει δαιμονοποιηθεί και ο ίδιος έχει ταυτιστεί με τις σατανικές ιδέες, το κακό, απλά επειδή κατέγραψε τις πολιτικές συνθήκες της εποχής του, που, μάλιστα, είχαν ήδη συμβεί.
Είναι εντυπωσιακή η διαύγεια με την οποία καταγράφει τις επιτυχείς ή αποτυχείς κινήσεις των ηγεμόνων, με βάση τις ηγετικές φυσιογνωμίες της ανθρωπότητας. Για αυτό αναγνωρίζεται ως ο θεμελιωτής της νεότερης πολιτικής σκέψης.
Τα περισσότερα από όσα γράφει, τυγχάνουν εφαρμογής και στον κόσμο των επιχειρήσεων. Βέβαια, στον κόσμο των επιχειρήσεων δεν υπάρχει στρατός, όμως κατά μία έννοια, υπάρχουν πολλές αναλογίες. Οι νόμοι, οι σύμβουλοι, ο δόλος, οι αρχές του ηγεμόνα, ο σεβασμός του κόσμου, έχουν εφαρμογή και στο χώρο των business.
Μπορώ να πω ότι έχοντας ακούσει αι διαβάσει τόσα ιστορικά γεγονότα διάσημων ηγεμόνων, δεν με σόκαρε καθόλου ο “Ηγεμόνας” του Μακιαβέλι. Μάλιστα, σε μερικές περιγραφές, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, π.χ. ότι υπάρχουν τρία είδη πολιτικών καταστάσεων, η ηγεμονία, η δημοκρατία ή η ασυδοσία.
Ο Μακιαβέλι εξηγεί την ισορροπία προνομίων που πρέπει να προσφέρει ο σωστός ηγεμόνας – και γιατί – ανάμεσα στο λαό του, το στρατό του και στους ευγενείς του.
Πολύ συχνά αναφέρει την κυριαρχία των Σπαρτιατών, των Αθηναίων, των Ρωμαίων και τις πολιτικές τους αποφάσεις για την επικράτηση ή την ήττα. Ηγεμόνες, όπως ο Δαρείος, ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, οι Σουλτάνοι, ο Λουδοβίκος, ο Καίσαρ Βοργίας, ο Αντίοχος, ο πάπας Ιούλιος Β΄, ο Φερδινάνδος, ο Ιωάννης ΣΤ ο Κατακουζηνός, αναλύονται στρατηγικά μέσα από την ευφυή πολιτική κοσμοθεωρία του Μακιαβέλι.
Από όλους τους ηγεμόνες, ο Μακιαβέλι ξεχωρίσει αυτούς που απέκτησαν εξουσία χάρη, όχι σε κληρονομικό δικαίωμα ή στην τύχη, αλλά στις ικανότητές τους.
Αυτοί είναι οι εξής 4 ηγέτες λαών: ο Μωυσής, ο Κύρος, ο Ρωμύλος και ο Θησέας.
Ο Μακιαβέλι ενθαρρύνει τους ηγέτες να διαβάζουν την Ιστορία για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους, όπως έκαναν παλιότερα ο Μέγας Αλέξανδρος που είχε πρότυπο τον Αχιλλέα, ο Καίσαρας τον Αλέξανδρο και ο Σκιπίωνας τον Κύρο.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που παραθέτει τα αίτια επιτυχίας ή αποτυχίας των ηγεμόνων, ερμηνεύοντάς τα με βάση τις αποφάσεις πραγματικών ιστορικών προσώπων και γεγονότων.
Ευφυές, κριτικό, με διεισδυτική ματιά, ένα αριστούργημα πολύ επίκαιρο, πολύ σημερινό.
