Γιώργος Παμπούκης
Τα απομεινάρια του φανατισμού
Πώς οι παρωχημένες εμμονές περί αριστεράς και δεξιάς ιδεολογίας στιγματίζουν ακόμα τη ζωή μας.
Εκδόσεις Πατάκη
Ένα εξαιρετικό, ένα σπουδαίο βιβλίο, που αξίζει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.
Ο Γιώργος Παμπούκης, γράφει σε μορφή δοκιμίου, τις απόψεις του για το φανατισμό, για να “ξυπνήσει” εμάς τους Έλληνες, που φανατιζόμαστε κάτω από τον ξεπερασμένο διχασμό αριστερού-δεξιού. Η ορολογία αυτή, σύμφωνα με το συγγραφέα, δεν αντιπροσωπεύει ιδεολογικά, πλέον, τίποτα και είναι απλώς ανεύθυνη, λαϊκίστικη, υπερφίαλη ή βλακώδης. Υποδηλώνει ένα σοβαρό βαθμό πολιτικού φανατισμού.
Βασισμένο πάνω στο ότι εκατομμύρια ζωές χάθηκαν και άλλοι τόσοι υπέφεραν τα πάνδεινα για τις εμμονές αυτές, ο Γιώργος Παμπούκης βλέπει το θέμα μέσα από την ευρύτερη διάστασή του, όσο πιο αντικειμενικά γίνεται.
- Στο βιβλίο, απέφυγε τις αναφορές αριστερού ή δεξιού φανατισμού για τα πολιτικά της χώρας μας, ερευνά το θέμα στην παγκόσμια διάστασή του, σαν μια ανοιχτή κουβέντα προς καλόπιστους πολίτες, περιγράφοντας τα θετικά και τα αρνητικά και από τις δύο πλευρές.
- Ο συγγραφέας ξεκινάει τις περιγραφές του ιστορικά, εξηγώντας πώς διαμορφώθηκε ο καπιταλισμός, πιάνοντας το θέμα από την εποχή της αποικιοκρατίας, με τα κατορθώματα των Ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές των αποικιών και τον αφανισμό των τοπικών πληθυσμών. Μετά, περιγράφει ην άνοδο της οικονομίας, χάρη στη διάδοση της δουλείας, με 10.000.000 ψυχές που μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένες από την Αφρική στις χώρες του Νέου Κόσμου και στην Ευρώπη. Στην συνέχεια, μιλάει για τη βιομηχανική εποχή, όπου οι εργαζόμενοι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμο κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας.
- Η Γαλλική Επανάσταση επιδιώκει την ανατροπή της ανισότητας των τάξεων. (Παρένθεση: η λέξη “αριστερός” και “δεξιός” που μέχρι σήμερα μας βασανίζουν, προήλθε από τη θέση που είχαν στα έδρανα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Δεξιά του προέδρου καθόντουσαν οι φιλοβασιλικοί, που δεν ήθελαν την επανάσταση, ενώ αριστερά του, οι οπαδοί της επανάστασης).
- Στη συνέχεια εμφανίζονται οι ιδέες του Μαρξ και του Ένγκελς για το κεφάλαιο, που υιοθετούνται με την επαναστατικότητα από την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης, της αυτοκρατορική Ρωσία.
- Ο συγγραφέας μας παραθέτει τα ανάλογα εγκλήματα των μπολσεβίκων και μετά κουμουνιστών της Ρωσίας και, στη συνέχεια της Κίνας, καταλήγοντας πως διαφέρουν οι ιδέες στα βιβλία από την εφαρμογή τους σε εκατομμύρια πληθυσμών, με όργανο ένα κόμμα.
- Με παράθεση ιστορικών γεγονότων, αριθμών θυμάτων, ποσοστών πείνας κλπ. και από τις δύο πλευρές, ο συγγραφέας περνάει σε έναν – μάλλον κατά φαντασία – διάλογο μεταξύ ενός αριστερού και ενός δεξιού, που ρίχνει φως στα θετικά και στα αρνητικά και των δύο πλευρών, χωρίς να παίρνει θέση. Μόνο με στόχο την αντικειμενικότητα.
- Το συμπέρασμα του βιβλίου είναι ότι παρά τις όποιες επαναστάσεις, τώρα ακόμα πιο πολύ, υπάρχει η ανισότητα ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων, σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου και ο στόχος θα έπρεπε να είναι να περιοριστεί.
- Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι το πιο διαφανές και το πιο συνεπές στις ελευθερίες του ατόμου.
Ευχαριστούμε τον συγγραφέα που μας ανοίγει παράθυρα στο μυαλό.
