Διονύσης Σαββόπουλος
Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα
Εκδόσεις Πατάκη
Το Διονύση Σαββόπουλο τον έχουμε αγαπήσει ως συνθέτη, στιχουργό και ερμηνευτή των τραγουδιών του «Συννεφούλα», «Μια θάλασσα μικρή», «Ντιρλαντά», «Ας κρατήσουν οι χοροί», «Άγγελος Εξάγγελος» και πολλές άλλες δημιουργίες του που αγάπησε ο ελληνικός λαός.
Εδώ, ο Νιόνιος, ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει την αυτοβιογραφία του και προσφέρει στον αναγνώστη άπλετο φως γύρω από τη ζωή του. Δεν τη λες και Αγιογραφία. Είναι σκληρός με τον εαυτό του, ξεγυμνώνεται και, σαν χειρουργός, βάζει ο ίδιος το νυστέρι στις πληγές του και μας κάνει αποκαλύψεις.
Για πράγματα που μετανιώνει και ζητάει συγχώρεση, για τη σκληρή του συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του, για την ευάλωτη στιγμή της ασθένειάς του, για τη θλιβερή τροπή, κάποια εποχή, της σχέσης του με την Άσπα που έφεραν οι απιστίες, ο Σαββόπουλος κάνει βουτιά στις μνήμες του και εκτίθεται χωρίς φόβο πια, στη γνώμη της κοινής γνώμης. Φαίνεται ότι ο φόβος που προκάλεσε η ασθένεια, τότε δηλαδή που ένιωσε «γυμνοσάλιαγκας», λειτούργησε σαν κάθαρση που τον απελευθέρωσε από την εικόνα του στην οποία ήταν δέσμιος προηγουμένως.
Χωρίς χρονική ακολουθία, μας παρασύρει στα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όταν, παιδάκι ακόμα, πρωτοχάθηκε στο δρόμο, όταν στα 18 του το ‘σκασε από την οικογένειά του κάνοντας ωτοστόπ σε ένα φορτηγό, αναπολεί τη γνωριμία του με τον Πατσιφά της Λύρα, τις συνεργασίες του με μυθικά πρόσωπα του καλλιτεχνικού κόσμου και της μουσικής, τη γνωριμία του με το μέντορά του, Μάνο Χατζηδάκη, τη σχέση ζωής με τη γυναίκα του Άσπα.
Κομβική η στιγμή της μεταστροφής του από αριστερός σε δεξιό, πράγμα που προκάλεσε την οργή πολλών θαυμαστών ή συνοδοιπόρων, που τον αποκαλούσαν «προδότη» ενώ ταυτόχρονα έγραφαν συνθήματα στους τοίχους του σπιτιού του ή τον ξεφώνιζαν στο δρόμο.
Παράλληλα με την προσωπική του διαδρομή όμως, ο Σαββόπουλος μάς παρουσιάζει ολοζώντανα την Ελλάδα. Σαν ταινία μάς ταξιδεύει σε όσα συγκλονιστικά γεγονότα συνέβησαν σε 8 δεκαετίες, την εξέλιξη της ζωής και το διαφορετικό πνεύμα που χαρακτήριζε το ελληνικό τραγούδι και τους ιστορικούς καλλιτέχνες.
Από τους αυστηρούς γονείς, τις θείες, το ασφυκτικό περιβάλλον των εφήβων, τους περιορισμούς της Ελλάδας μετά τον εμφύλιο, τη δικτατορία (τη σύλληψή του ίδιου ως αντιστασιακού για τα τραγούδια του), τα γεγονότα της μεταπολίτευσης και πολλά αστεία ή τραγικά περιστατικά από τις σχέσεις του λαού με τα σώματα ασφαλείας, τη λογοκρισία, το επαναστατικό πνεύμα της μουσικής. Πλούσια η αναφορά του βιβλίου σε Έλληνες συνθέτες, τραγουδιστές, τραγούδια που αγαπήθηκαν και αγαπιούνται ακόμα.
Ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία, με χειμαρρώδη λόγο, πλούσια γραφή και αποκαλυπτικές ιστορίες που ξεγυμνώνουν τη ζωή του διάσημου τραγουδιστή. Κρατώ τη χαρακτηριστική του φράση «έκανα τις ταρζανιές μου». Νομίζω αυτό χαρακτηρίζει τη ζωή του πάνω από όλα. Τις έκανε και τις πλήρωσε.
