Πολλοί πιστεύουν ότι η ευτυχία είναι στιγμές. Τέτοιες στιγμές είναι οι ώρες που κουλουριαζόμαστε στον καναπέ και διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλίο ή βλέπουμε τις αγαπημένες μας ταινίες. Η απόλυτη ευτυχία!

Το αντικείμενο της προσοχής μας, μας απορροφά ολωσδιόλου και ταξιδεύουμε μακρυά από την πραγματικότητα.

• Όταν συζητάμε με φίλους για τα βιβλία ή τις ταινίες που θέλουμε να διαβάσουμε ή να δούμε, ορισμένοι μας ρωτάνε “Έχεις δει το έργο;” Ή “Έχεις διαβάσει το βιβλίο; για να μη σου πω το τέλος και σου το χαλάσω!”
  Μα τι ψύχωση έχουν ορισμένοι με το τέλος! Στα βιβλία, στις ταινίες, στις σειρές… Λες και εστιάζουν αποκλειστικά στο τέλος, που είναι η τελευταία σελίδα ή η τελευταία σκηνή και υποτιμούν όλο το υπόλοιπο έργο.

• Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο ή βλέπουμε μια ταινία, το κάνουμε γιατί αναζητάμε μια συναρπαστική πλοκή, ήρωες δυνατούς, που ξεπερνούν όλα τα εμπόδια της ζωής, και μια ατμόσφαιρα που σε συγκινεί ή σε ταξιδεύει. Φυσικά και σε ενδιαφέρει και το τέλος, αλλά αν ξέρεις το τέλος, δεν θα διαβάσεις το βιβλίο; αν ξέρεις ότι ο Οδυσσέας θα φτάσει στην Ιθάκη, δεν θα διαβάσεις το συναρπαστικό ταξίδι του με όλα τα μυθολογικά τέρατα που προσπαθούσαν να σκοτώσουν αυτόν και το πλήρωμά του; Είσαι λιγότερο ευτυχισμένη όταν διαβάζεις το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι, από μία παρεξήγηση, οι ήρωες του βιβλίου πήραν δηλητήριο και αυτοκτόνησαν;
• Και η ζωή μας! Ξέρουμε πολύ καλά πως μια μέρα θα τελειώσει! Αν ξέραμε ακριβώς πώς θα φύγουμε από αυτόν εδώ τον πλανήτη, δεν θα ζούσαμε κάθε στιγμή, κάθε φιλία, κάθε αγάπη, κάθε εμπειρία; Αφού ξέρουμε πως θα υπάρξει τέλος, απλά δεν γνωρίζουμε το πώς…
• Το ίδιο και οι σχέσεις… όταν γνωρίζουμε πως το ένα τρίτο των γάμων καταλήγει στο διαζύγιο (άρα, ξέρουμε τους τίτλους τέλους) θα αποθαρρυνθούμε να βάλουμε στεφάνι;
• Κορίτσια, δεν με πειράζει αν μου πείτε το τέλος! Δεν μου χαλάτε τις ευτυχισμένες μου στιγμές απορρόφησης από το λατρεμένο μου μυθιστόρημα “Πόλεμος και Ειρήνη”, όταν μου πείτε ότι ο πρίγκιπας Αντρέι θα πεθάνει στο τέλος και η Νατάσσα θα αγαπήσει τον Πιέρ!

Γιατί δεν έχω ψύχωση με το τέλος. Δεν διαβάζω ένα “τέλος” αλλά ένα ολόκληρο βιβλίο. Το τέλος δεν ξεδιψάει τη δίψα μου για όλο το βιβλίο! Και εκείνες τις στιγμές που ταξιδεύω μέσα στις σελίδες του, νιώθω απόλυτη ευτυχία!

Φωτό από: The Helpful Hiker