Από μικρό παιδί, θυμάμαι ότι όταν οι γυναίκες πήγαιναν «επίσκεψη», ή στο θέατρο ή σινεμά, είχαν μαζί τους την τσάντα τους.
Κάθε φορά τις παρατηρούσα μαγεμένη.
Ποτέ δεν ήξερες, η κάθε γυναίκα τι θα βγάλει από την τσάντα της, όταν ερχόταν η στιγμή.
Τι θα έβγαζε η κάθε φίλη της μητέρας μου όταν έβαζε το χέρι της και ψαχούλευε μέσα στις δερμάτινες θήκες της δικής της τσάντας; Και η ίδια η μητέρα μου τι θα έβγαζε και αυτή; Κάθε ψάξιμο ήταν για μένα μια έκπληξη, απάντηση στην περιέργειά μου.
Αυτά ήταν για μένα τα αληθινά μαγικά, όχι οι «μάγοι» στις παραστάσεις, τους οποίους απεχθανόμουν.
Το χέρι βαθιά μέσα στην τσάντα και χοπ! ως δια μαγείας πρόβαλε ένα μαντηλάκι, μια καραμέλα για το λαιμό, ένα κραγιόν, ένα πακέτο τσιγάρα, ένα καθρεφτάκι, ένα μπρελόκ με κλειδιά, μια θήκη με φωτογραφίες την παιδιών σε μινιατούρα, ένα πορτοφόλι, μια τσατσάρα, ένα ξεχασμένο ζευγάρι σκουλαρίκια, ένα ζευγάρι γυαλιά, ένα κουτάκι τσίχλες, ένα γράμμα (όταν οι άνθρωποι αλληλογραφούσαν), ένα φυλαχτό, μια (!) φρυγανιά για τη λιγούρα, ένα φορητό μίνι ημερολόγιο ή μίνι τηλεφωνική ατζέντα.
Τι από όλα αυτά θα εμφανιζόταν; Ποιο αντικείμενο; Για ποιο σκοπό; Αν γνώριζα τότε την έννοια των στοιχημάτων, θα έβαζα στοίχημα μαντεύοντας το επόμενο αντικείμενο.
Αυτό ήταν η μεγάλη έκπληξη.
Η οποία ξεκινάει πολύ νωρίτερα, από τι αποφασίζει μια γυναίκα να βάλει μέσα στην τσάντα της όταν ξεκινάει να βγει από το σπίτι της.
Πόσο προβλέπει ότι 1. Θα φυσήξει τη μύτη της και άρα χρειάζεται το μαντηλάκι, 2. Θα την πιάσει ξερόβηχας στο θέατρο και θα χρειαστεί καραμέλα, 3. Θα δείξει τις φωτογραφίες των παιδιών της σε κάποιους που δεν τις έχουν δει, 4. Θα χρειαστεί έναν αριθμό τηλεφώνου.
Οι τσάντες που κυκλοφορούν τώρα απευθύνονται σε άλλες γυναικείες ανάγκες: σε γυναίκες που βγαίνουν από το σπίτι το πρωί και τρέχουν ως το βράδυ, όταν γυρίζουν πια πίσω. Γι’ αυτό οι τσάντες σήμερα, οι satchel και οι tote (ειδικά) είναι σχεδιασμένες σαν μικρά βαλιτσάκια.
Χωράνε 1. Κλειδιά, 2. Κινητό, 3. Μαντηλάκια, 4. Δίπλωμα οδήγησης, 5. Ταυτότητα, 6. Πορτοφόλι με μετρητά και κάρτες, 7. Tablet, 8. Filofax (ακόμα κυκλοφορεί), 9. Ένα μικρό εμφιαλωμένο νερό, 10. Ένα μικρό νεσεσέρ με τα απαραίτητα κραγιόν, σκιά, κονσίλερ, καθρεφτάκι, μάσκαρα, 11. Γυαλιά ηλίου, 12. Ένα κλάμερ για καλού – κακού, 13. Στυλό ή highlighter, 14. Αναλγητικά, 15. Βούρτσα μαλλιών ή τσατσάρα, 16. Carte – visite. 17. Μια σερβιέτα ή ταμπόν.
Σαν να πηγαίνεις εκδρομή (μερικές τρυπώνουν σε μια γωνιά και οδοντόβουρτσα ή και ένα εσώρουχο, καλού – κακού).
Υπάρχει και το concept δύο τσαντών: μιας μικρότερης για τα απαραίτητα και μιας μεγαλύτερης για το laptop ή μιας μικρότερης για τα απαραίτητα και μιας μεγαλύτερης, που λειτουργεί σαν «χειραποσκευή» αεροπλάνου (περιέχει από τάπερ με τονοσαλάτα μέχρι ρούχα γυμναστικής).
Όταν αλλάζουμε τσάντα, υπάρχει η κατάρα, πάντα κάτι σοβαρό να ξεχνάμε στην προηγούμενη. Μπορεί να μείνουν σε ένα τσεπάκι τα κλειδιά μας ή το δίπλωμα οδήγησης, ας πούμε.
Το βράδυ, με τα clutch, δεν ξέρεις τι να διαλέξεις να πάρεις στην έξοδό σου και τι να αφήσεις πίσω στη μεγάλη τσάντα. Κλειδιά – δίπλωμα – κινητό – μαντήλι (1) – καραμέλες (2) – και 5 ευρώ τυλιγμένα για κανένα παρκαδόρο ή ό,τι άλλο χρειαζούμενο, ίσα που χωράνε.
Αλλά τώρα ξέρω. Δεν υπάρχει μαγεία. Το περιεχόμενο μιας γυναικείας τσάντας είναι προβλέψιμο. Τι να με εκπλήξει πια; Ούτε καν τα τάπερ με σαλάτα ταμπουλέ που πηγαίνουν στο γραφείο με εντυπωσιάζουν.
Τότε, ανακάλυπτα τι η φαντασία μιας γυναίκας την εμπνέει να πάρει στην τσάντα μαζί της.
Τώρα δεν επιλέγει. Τα παίρνει όλα.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
Όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό DELUXE
