Ακόμα και την εποχή που είχα στη διάθεσή μου μόνο τρεις εβδομάδες καλοκαιρινών διακοπών, δεν μου πήγαινε η καρδιά να αφήσω τις ελληνικές παραλίες και να ταξιδέψω στο εξωτερικό.
Βέβαια το έχω κάνει και αυτό, να φύγω, γιατί στον Τάκη αρέσουν τα δροσερά κλίματα. Εμένα, όμως, μου αρέσει να σκάει ο τζίτζικας, να μπαίνω στο θαλασσινό νερό και να ξεχνάω τα βάσανά μου.
Οι διακοπές, τα Σαββατοκύριακα και τα θαλασσινά μπάνια στην Ελλάδα είναι η πιο αναζωογονητική εμπειρία της χρονιάς.
Αν γυρίσω πίσω τη μνήμη μου, αυτά που θυμάμαι δεν είναι οι χειμώνες, γεμάτοι υποχρεώσεις, καθήκοντα και συννεφιά, αλλά τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια με τις βουτιές, τα παγωτά ξυλάκι, τα συναρπαστικά βιβλία και τις εξερευνήσεις στις παραλίες.
Η καρδιά πλημμυρίζει από χαρά με τις ευχάριστες παιδικές μνήμες από τις βουτιές μας στο Καβούρι, από τις περιπέτειες στην παραλία Τερψιθέα της Πάτρας που κυνηγούσαμε γυρίνους στα βαλτώδη χωράφια. Μεγαλώνοντας, θυμάμαι πάντα με πόση λαχτάρα πηγαίναμε για Σαββατοκύριακα στη Λευκάδα, παρά την ταλαιπωρία που περνούσαμε τότε περιμένοντας το φέρυ μπόουτ στο Ρίο-Αντίρριο και εκείνη την πλωτή γέφυρα σαν σχεδία με την αλυσίδα, που μετέφερε τα αυτοκίνητα στη Λευκάδα και στα τυρκουάζ νερά του Άγιου Νικήτα. Πόσα χαρούμενα τριήμερα του Αγίου Πνεύματος έχουμε περάσει στη Μύκονο, κάνοντας τις πρώτες βουτιές του καλοκαιριού στο Καλό Λιβάδι!
Στη Ραμνούντα πάλι, πώς ανέβαινα εκείνο το στενό μονοπάτι μετά το μπάνιο, με ντάλα ήλιο, φορτωμένη με τσάντες, βατραχοπέδιλα και νερό…
Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Και οι διακοπές σε κάθε της πόδι ήταν μια απίθανη εμπειρία. Κάτι οι δροσερές θάλασσες της Ουρανούπολης, κάτι το φαγητό, στη Σιθωνία, κάτι τα μπουρίνια του Δεκαπενταύγουστου, κάτι μοσχοβολιές από τις θημωνιές, κάτι οι μπουκαδούρες το απόγευμα, κάτι η περιπέτεια στο νησί της Αμμουλιανής, έχουν γράψει ολόκληρο κεφάλαιο στις αναμνήσεις μου.
Έχω ακόμα να θυμάμαι τόσα υπέροχα μέρη στην Ελλάδα: το μακρύ ταξίδι για την αρχοντική Πάτμο, τα ευχάριστα σουλάτσα στην Ντάπια των Σπετσών, την αχινοσαλάτα που δοκίμασα πρώτη φορά στην Κρήτη, τη διαφανή παραλία, σαν πισίνα, με τη λευκή άμμο στην Ελαφόνησο, τις εξωτικές παραλίες στους Παξούς και στην Αντίπαξο, την πρώτη φορά που αντίκρισα την Καλντέρα στη Σαντορίνη και νόμισα ότι βλέπω σκηνές από το Big Bang, την άγρια ομορφιά της Σαμοθράκης με τη γριά-Bάθρα και το υπέροχο ανθότυρο αλειμμένο, αντί για βούτυρο, στο ζυμωτό ψωμί. Δάκρυσα, όταν φοιτήτρια, επισκέφτηκα τη Σκόπελο, παιδί της πόλης εγώ, και το πρωί με ξύπνησε ο καλπασμός του γαϊδάρου στα σοκάκια του λιμανιού. Έκανα και γώ την επαφή με το χωριό. Πώς να ξεχάσω τις μυρωδιές από τα βότανα της Άνδρου, την αυτάρκη και τόσο επιβλητική Νάξο, την κοντινή και τσαχπίνα Κέα με τους πολλούς φίλους και τις διαφανείς παραλίες, την άγρια Μάνη με τα μοναδικά τοπία, την φιλική Κυλλήνη με τις ζεστές παραλίες σαν μπανιέρα, τη ζωγραφιά που λέγεται Σύμη, την Εύβοια με τις ατέλειωτες ομορφιές, το κόσμημα της καταπράσινης Σκιάθου και τον σκιερό Όλυμπο που η ανάβασή του θέλει κότσια μέσα στο κατακαλόκαιρο!
Πουθενά δεν θα χτίσεις ωραιότερες αναμνήσεις παρά από το φετινό καλοκαίρι στην Ελλάδα. Ζήσε και βάλε το κοντέρ της μνήμης να καταγράφει όσα θα θυμάσαι το χειμώνα και τους χειμώνες που θα έρθουν!
Ακολουθήστε τη συγγραφέα Κατερίνα Τσεμπερλίδου στο Instagram: @tsemperlidou
