Όταν ήμουν μικρή, κάθε φορά που άλλαζε η ώρα τον Οκτώβριο ή το Μάρτιο, χαιρόμουν ή στενοχωριόμουν για την μια ώρα κερδισμένου ή χαμένου ύπνου. Για την μια παραπάνω ώρα που έμενα έξω ή για το ότι έκανα ότι δεν κατάλαβα με ποια ώρα μου είχαν πει να επιστρέψω σπίτι.
Τώρα, με δύο μωρά στο σπίτι, το σίγουρο είναι ότι δεν με απασχολούν αυτές οι λεπτομέρειες, το σίγουρο είναι ότι συνήθως όλα στραβά συμβαίνουν.
- Το βράδυ που αλλάζει η ώρα είναι σίγουρο ότι δε θα μπορέσουμε να πετύχουμε τη σωστή ώρα ύπνου.
- Και όταν ξημερώσει, θα ξυπνήσουν όλοι νωρίτερα. Μπορεί να είναι ακόμα σκοτάδι έξω αλλά κανείς δεν πείθεται να ξανακοιμηθεί.
- Μάταια κοιτάω και ξανακοιτάω κάθε φορά το ημερολόγιο μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και τελικά δεν αλλάζει η ώρα σήμερα.
- Όσο και να προσπαθήσω δε θα μπορέσω να κοιμηθώ για να καλύψω την χαμένη ώρα. Θα με πιάσει ανησυχία και αϋπνία.
- Από την μια αυτή νύχτα αλλαγής, θα αλλάξει το πρόγραμμα των παιδιών και θα χρειαστώ σίγουρα πάνω από μια βδομάδα για να τα ξαναφέρω στο πρόγραμμά τους.
- Θα σηκωθώ κομμάτια και θα εκνευριστώ με τους συναδέλφους που δεν έχουν παιδιά και συνεχίζει για αυτούς να είναι απλά μια ώρα κερδισμένου ή χαμένου ύπνου.
- Για άλλη μια χρονιά θα πάρω βαθιά ανάσα και θα πω “πέρασε και φέτος και αυτό. Ίσως του χρόνου να είναι καλύτερα”.
Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/
