Βαριές οι κουβέντες του θυμού. Και ποιος δεν τις έχει πει, επάνω σε μία αδύναμη στιγμή;

Σκληρές οι κουβέντες του θυμού. Τη σάρκα σκίζουν, την ψυχή του άλλου μπορούν να κομματιάσουν.

Όλοι μας, σε στιγμές θυμού, τα μάτια αλαζονικά κλείσαμε στη λογική, την πλάτη γυρίσαμε στην αγάπη. Και εκ των υστέρων, μετανιώσαμε, διότι αφήσαμε τον εαυτό μας να γίνει άγριο θηρίο, χειρότερο από τίγρεις και λέοντες.

Πολλά είπαμε, επειδή ενδεχομένως, και η δική μας η ψυχή πολλά μπορεί να πέρασε και να μην άντεξε.

Θέλαμε να πονέσουμε, επειδή εμείς πονέσαμε πρώτοι. Θέλαμε να ρίξουμε χαμηλά τον άλλον, επειδή και εμείς πέσαμε στο χώμα πληγωμένοι από την κορυφή στα νύχια.

Ο θυμός είναι απαραίτητος, αλλά πολλές φορές, κακός σύμβουλος. Λες λόγια που μετά ενδεχομένως, να μείνουν στην ψυχή του άλλου, συμπεριφέρεσαι με τρόπο που μετά να μην μπορείς να αιτιολογήσεις απόλυτα.

Κανείς δεν είναι αλάνθαστος και πολλές φορές, πέφτεις στην παγίδα της αδυναμίας, εκφράζοντας την ψυχική σου συντριβή όπως ακριβώς αισθάνεσαι. Με λόγια αφιλτράριστα και ανεμπόδιστα από τον έλεγχο της λογικής.

Δεν μπορείς να μη θυμώσεις ποτέ. Είναι φύσει αδύνατο, διότι και τα καταπιεσμένα και πληγωμένα συναισθήματα να συσσωρεύονται μέσα μας, δημιουργούν στο μέλλον σωματικές και ψυχικές παθήσεις.

Όταν αισθάνεσαι θυμό, σήκω και φύγε. Πήγαινε μία βόλτα, να τρέξεις σε ένα πάρκο, να φωνάξεις και να κλάψεις. Άφησε το μυαλό σου να καθαρίσει, γιατί αν μείνεις με τις λεκτικές επιθέσεις θα χειροτερέψεις τα πράγματα.

Μην αφήσεις τα λόγια σου σαν ηφαίστειο να κάψουν τα πάντα. Πάρε μία βαθιά ανάσα, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού ή του γραφείου και πήγαινε μία βόλτα. Και όταν ηρεμήσεις, επέστρεψε και με νηφαλιότητα προσπάθησε να επιλύσεις τις διαφορές.

Ο θυμός πρέπει να εκφράζεται. Αλλά με υγιή τρόπο πάντοτε. Διαφορετικά, μπορεί να σε κάνει να μετανιώνεις για όλη σου τη ζωή..

Μαρία Σκαμπαρδώνη – Δημοσιογράφος και συγγραφέας