Μένουν σημάδια του χρόνου

επάνω στα παλιά βιβλία, επάνω στις ξεθωριασμένες κουρτίνες.

Μένουν σημάδια του χρόνου,

επάνω στα χέρια που εργάστηκαν και αγκάλιασαν πολύ,

ακόμα και οι ρυτίδες τους μαρτυρούν το μέγεθος της αγάπης τους.

Μένουν σημάδια του χρόνου,

ακόμα και στα σώματα που αγαπήθηκαν ως το πιο λατρευτά

– ως τα πιο τορνευτά.

Μένουν σημάδια του χρόνου

επάνω στους δυνατούς πολεμιστές

και σε εκείνους που έθνη κυρίευσαν.

Μένουν σημάδια του χρόνου

επάνω στον χάρτη της ζωής, επάνω σε κάθε δημιούργημά του.

Σημάδια του χρόνου είναι η απόδειξη

πως έζησα, πως αγαπήθηκα, πως έζησα και πως υπήρξα.

Ξεκίνησα ως μίσχος της ζωής απαλός

και τώρα το πέρασμα στην ωρίμανση είναι η ευκαιρία να γεννηθώ ξανά.

Μένουν σημάδια του χρόνου,

παντού, επάνω στα παλιά βιβλία, επάνω στα σπίτια, σε εκείνη τη βεράντα.

Σημάδια του χρόνου που είναι ανίκητα,

αλλά αποδεικνύουν πως ξεπήδησα από το σκοτάδι στη ζωή.

Μαρία Σκαμπαρδώνη – Δημοσιογράφος και συγγραφέας

Φωτό από: Danie Franco / Unsplash