Για πολλά χρόνια, ζούσες με φόβο: φόβο για το τι λες, πώς ενεργείς και ποια είσαι. Σε κάποιο σημείο του ταξιδιού σου, αποδέχτηκες την ιδέα ότι ο εαυτός σου δεν έχει αξία και ότι ενοχλείς. Κάτι συνέβη που σε έκανε να πιστεύεις ότι δεν αξίζεις. Ίσως ήταν κάποια μορφή κακοποίησης, προσβολής, ντροπής ή ενοχής. Αυτή η πεποίθηση έμεινε τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα σου, που έφτασες να νιώθεις απελπισμένη. Απεγνωσμένα προσπαθούσες να διατηρήσεις την ηρεμία σου, να αρέσεις στους άλλους, να κάνεις τους πάντες γύρω σου ευτυχισμένους. Όλους, εκτός από τον εαυτό σου.
Αλλά, όταν δεν αναγνωρίζεις την αξία σου, καταλήγεις να κάνεις λάθος επιλογές.
Εμπλέκεσαι σε σχέσεις με ανθρώπους που δεν έχουν θέση στη ζωή σου. Άνθρωποι που θα πάρουν εκείνη τη μικρή αγάπη για τον εαυτό σου που σου έχει απομείνει. Και τους επιλέγεις. Το ότι κάποιος σε χρειάζεται, σε κάνει να νιώθεις σημαντική. Ξαφνικά, έχεις αξία! Κάποιος έρχεται, παίρνει ό,τι μπορείς να δώσεις, και εσύ το χαρίζεις με χαρά, γιατί τώρα σημαίνεις κάτι για κάποιον. Αλλά αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να παίρνει, μέχρι που δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις.
Και πριν το καταλάβεις, βρίσκεις τον εαυτό σου να πισωγυρίζει σε σκοτεινές εποχές. Να μην δημιουργείς προβλήματα, να μην στεναχωρείς κανέναν, γιατί φοβάσαι μήπως σε εγκαταλείψουν. Περπατάς πάνω σε ναρκοπέδιο, ελπίζοντας ότι δεν θα νιώσεις κάτω από τα πόδια σου το κλικ. Αλλά αυτός δεν είναι τρόπος να ζεις.Αξίζεις κάποιον που να σου δίνει κι εκείνος.
Αξίζεις να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου, χωρίς να χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη.
Αν κάτι σε ενοχλεί, αξίζεις να μιλήσεις. Να πεις αυτό που σκέφτεσαι. Αξίζεις να ακουστείς. Αξίζεις να αναπνεύσεις ελεύθερα. Όταν μια μέρα συνειδητοποιήσεις την αξία σου και σταματήσεις να αφήνεις άλλους να ελέγχουν την ηρεμία σου, θα διαπιστώσεις ότι οι ώμοι σου δεν είναι πλέον τεντωμένοι. Το σώμα σου δεν θα είναι σε συνεχή ένταση, ούτε θα νιώθεις ταχυκαρδίες.
Θα κάθεσαι στο σπίτι το βράδυ και θα χαμογελάς, γιατί όλα θα είναι καλά στον κόσμο σου. Δεν θα υπάρχει κανείς εκεί να σε κρίνει, να σε καταδικάσει ή να σε υποτιμήσει. Θα νιώθεις ασφάλεια στον χώρο σου. Θα έχεις την ελευθερία να είσαι αυτή που πραγματικά είσαι.
Βρες τον εαυτό σου και μην τον χάνεις ξανά.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ζεις κάθε μέρα με στρες, άγχος και νευρικότητα. Αξίζεις να νιώθεις ικανοποίηση, ελαφρύς σαν τον άνεμο και ευτυχισμένος. Να είσαι ένα λαμπερό φως στο σκοτάδι, έτσι ώστε οι άνθρωποι που σε ενδιαφέρουν να εμπνευστούν και να βρουν τον καλύτερο εαυτό τους. Σταμάτα να μένεις πίσω. Γιατί, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, όταν μένεις πίσω, εξαπατάς τον εαυτό σου.
Αποφάσισε ότι δεν θα επιτρέψεις πια σε κανέναν να σε ελέγχει.
Δεν θα συνεχίσεις να πνίγεσαι. Δεν θα προσφέρεις πλέον τον καλύτερο εαυτό σου σε όλους. Κάνε τις δικές σου επιλογές και μην σταματήσεις. Κάνε πράγματα που σε χαροποιούν. Θα δεις πώς αυτό θα επηρεάσει θετικά και τους ανθρώπους γύρω σου, κάνοντάς τους πιο ευτυχισμένους.
Σταμάτα τον φαύλο κύκλο της προσπάθειας να ευχαριστήσεις όλους. Αυτοί που μόνο παίρνουν θα συνεχίσουν να παίρνουν. Η ζωή όμως είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Για να δώσεις, πρέπει να σου έχει μείνει κάτι να προσφέρεις.
Προχώρα με θάρρος, πίστη, συμβιβασμό, αγάπη και ευτυχία. Χρησιμοποίησε ό,τι σε πλήγωσε ως εφαλτήριο για να προχωρήσεις και να φτάσεις στον αληθινό σου εαυτό!
Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/
