Πολλές φορές σκέφτομαι και αναρωτιέμαι τι από αυτά που ζούμε είναι πραγματικότητα τι από αυτά που μαθαίνουμε είναι χρήσιμα.

Προσωπικά, για ένα διάστημα της ζωής μου, περιπλανήθηκα σε σκέψεις περίεργες, έχασα τον εαυτό μου ή δεν τον είχα βρει μέχρι τότε. Ποια είμαι, που είμαι, πού πάω, ποιο σκοπό εξυπηρετώ σε αυτή τη ζωή.

Ό,τι είχα ως δεδομένο, ως πραγματικό σωστό, ως βάση, καταρρίφθηκε σε δευτερόλεπτα. Μέχρι που τελείωσα και με τις σπουδές μου δεν είχα ζήσει πολλά, είχα όμως μια σταθερά  ή έτσι νόμιζα. Πίστευα  ότι με ήξερα και ότι μπορούσα να καταφέρω τα πάντα. Εγωισμός στα ύψη, ιδέα για τον εαυτό μου μεγάλη, έβλεπα τους γύρω μου σαν να ήταν κατώτεροι. Θεωρούσα ότι με αυτό τον τρόπο θωρακιζόμουν, ότι με προστάτευα από τα κακώς κείμενα. Είχα πλάσει μια ιστορία στο μυαλό μου και την ζούσα καθημερινά, αρνιόμουν να σκάσω τη φούσκα μου.

Αργότερα γνώρισα εσένα, τυχαία, απρόσμενα, ανεξήγητα. Νόμιζα ότι με ήξερα καλά, πίστευα ότι τίποτα δεν ήταν ακατόρθωτο και πίστεψες και συ σε μένα. Ήθελες και συ να νιώσεις ότι υπάρχει κάποιος πιο δυνατός από εσένα, κάποιος που θα σε πιάσει από το χέρι και θα σε τραβήξει έξω από το πηγάδι.

Δεν σε κορόιδεψα ούτε στιγμή, τα συναισθήματά μου για εσένα είναι αναλλοίωτα στο χρόνο. Τον μόνο που πλήγωσα, χτύπησα, κορόιδεψα ήταν ο εαυτός μου.

Όταν ήρθα αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, όταν στάθηκα προσοχή στο πρόβλημα και δεν είχα λύση, όταν συνειδητοποίησα ότι έχω μόνο δυο επιλογές. Μπορεί να κατάλαβα αργά το εμάς από το εγώ, όμως τουλάχιστον ξύπνησα και αναγνώρισα ότι η ζωή έχει το χρώμα που της δίνεις.

Ανακάλυψα ότι δεν μπορεί το καθετί να γίνεται με τον τρόπο που έχω σκεφτεί, κατάλαβα τη δύναμη της υπομονής και τον θόρυβο της σιωπής. Ένιωσα τι έχει πραγματική αξία στη ζωή και τι συμβαίνει όταν χάσεις ότι πολυτιμότερο έχεις.

Δεν έχω βρει ακόμα πλήρως τον εαυτό μου και έπεσα από τα σύννεφα όταν συνειδητοποίησα ότι η αρχική σταθερά μου θέλει πολλά λιθαράκια για να φτάσει στην αλήθεια και στην πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα. Πάλεψα μέσα μου για να πετάξω τις παλιές κακές συνήθειες του χαρακτήρα μου, για να αφήσω πίσω τα δήθεν πρέπει. Χρειάστηκε χρόνο και πολύ πόνο για να καταλάβω το πιο απλό πράγμα, το οποίο είναι του άλφα και το ωμέγα.

Χρειάστηκε χρόνο και πολύ πόνο για να βρω την εσωτερική μου δύναμη. Χρειάστηκε χρόνο και πολύ πόνο για να βρω την μονάδα…

Γράφει: Χριστίνα Γιαρμενίτη

Πηγή: cjc-dreamers.blogspot.com

Φωτό από: Cell Code