Στη ζωή, αναζητούμε συχνά το νόημα και τον σκοπό μας. Τι περιμένει η ζωή από εμάς; Είναι αδύνατον να πιστέψουμε πως όλα έγιναν για το τίποτα, πως δεν υπάρχει τίποτα πριν ή μετά, πως δεν θα μάθουμε ποτέ από πού ήρθαμε και πού πάμε. Ωστόσο, αυτή η αγωνία μπορεί να καταστρέψει το παρόν, το ταξίδι, τον ίδιο τον σκοπό.
Το αληθινό νόημα δεν βρίσκεται έξω από εμάς, αλλά μέσα μας. Δεν είμαστε κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που είμαστε. Αρκεί που είμαστε. Γι’ αυτό, υπόσχεση στον εαυτό μας πρέπει να είναι η αποδοχή του «είναι» μας, η αγάπη και η διαρκής φροντίδα του εαυτού μας, χωρίς προδοσία.
Όταν εγκαταλείπουμε τα όνειρα, η παραίτηση από τη ζωή αρχίζει. Η στιγμή που σταματάμε να ονειρευόμαστε, να κυνηγάμε στόχους, να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, είναι η στιγμή που παραχωρούμε τον έλεγχο σε εξωτερικούς παράγοντες. Μια ζωή περιορισμένη σε λίγες στιγμές χαράς, φωτίζει τη μαυρίλα της παραίτησης. Όμως, αυτή η στιγμή μπορεί να αποφευχθεί.
Με την αναζήτηση της αυτογνωσίας και την αποδοχή της αλήθειας μας, ξεπερνάμε τον φόβο και τις ψευδαισθήσεις. Αδειάζοντας το μυαλό μας από προκαταλήψεις, αφήνουμε χώρο για τη σοφία. Η διαίσθηση και η ενόραση μας οδηγούν σε βιώματα που δε χρειάζονται αποδείξεις. Όταν δίνουμε και λαμβάνουμε αγάπη άνευ όρων, όταν είμαστε κύριοι του εαυτού μας, αντιλαμβανόμαστε ότι η αλλαγή είναι διαρκής και αναγκαία.
Η ζωή δεν είναι τέλειος κύκλος. Είναι χάος, και μέσα από το χάος γεννιέται η αρμονία. Στο χάος, οι «αόρατες κλωστές» συνδέουν φαινομενικά ασύνδετα γεγονότα. Επιστρέφουν κύκλοι, όχι γιατί αποτύχαμε, αλλά για να ενώσουν διαφορετικά κομμάτια του εαυτού μας.
Αντιμετωπίζοντας τον φόβο, συνεχίζουμε την αναζήτηση με υγιή τρόπο και επιτυγχάνουμε την αναγέννηση. Τότε, η φωνή μας γίνεται έκφραση ελευθερίας, όχι για τους άλλους, αλλά για εμάς. Η δύναμή μας ακτινοβολείται προς το σύμπαν και γίνεται φως για όσους το αναζητήσουν.
Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/
