Διάβαζα προχθές κάποιο ταξιδιωτικό ένθετο μιας εφημερίδας και χαμογέλασα όταν με πολύ σοβαρότητα τόνιζαν ότι τα τριήμερα εορταστικά πακέτα σε τριτοκοσμικούς ημεδαπούς προορισμούς εμπεριείχαν στην τιμή και το gala των Χριστουγέννων η της Πρωτοχρονιάς. Και τότε μου ήρθαν στον νου οι χαριτωμένες εικόνες «καλοντυμένων» τουριστών να καταβάλουν απελπισμένες προσπάθειες να περάσουν καλά σε ένα χώρο…

Λένε ότι στην Ινδία, οι εκπαιδευτές ελεφάντων αλυσοδένουν τα νεογέννητα ελεφαντάκια σε ένα δέντρο. Στο χώρο που τους επιτρέπει η αλυσίδα τους να κινούνται, τα ελεφαντάκια τρώνε, κοιμούνται, ζουν και μεγαλώνουν. Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω από το ίδιο δέντρο. Έτσι ένα ζώο διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων κιλών μεγαλώνει και περιορίζεται σε μερικά μόνο τετραγωνικά μέτρα ζωτικού χώρου. Βρίσκεται δηλαδή…

«Όλα στον καιρό τους. Υπάρχει καιρός για να γελάσεις, και καιρός για να κλάψεις, καιρός για να θρηνήσεις, και καιρός για να χορέψεις, καιρός για πετάξεις τις άχρηστες πέτρες, και καιρός για να τις μαζέψεις και να χτίσεις.» - Παλαιά Διαθήκη, Εκκλ. 3,1-3,4-3,5 Για χρόνια τα θεωρούσα απλώς αρχιτεκτονικά στοιχεία που ομόρφαιναν τις φωτογραφίες των διακοπών μου. Κατάλευκα μικρά ξωκλήσια…

Είναι μια κρύα Κυριακή, πολύ νωρίς το πρωί, κάθομαι και χαζεύω τη θάλασσα, κάπου στη Νότια Εύβοια. Είμαι εγώ, μια αχνιστή κούπα καφέ και η απόλυτη ησυχία. Μονάχα κάποια φύλλα σαλεύουν και το κουδουνάκι του γάτου μου ακούγεται κοντά ειδοποιώντας με ότι μάλλον πεινάει. Ζούμε σε μια εποχή που η σιωπή είναι σπάνιο αγαθό. Για ένα…

«Απέτυχα; Δεν έχω αποτύχει ποτέ μέχρι σήμερα στη ζωή μου. Απλώς αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ξέρω εικοσιπέντε τρόπους για να μη φτιάξω μία μπαταρία.» Αυτή είναι η απόλυτη, ρεαλιστική και δημιουργική απάντηση που έδωσε ο Τόμας Έντισον στο δημοσιογράφο που επιτιμητικά τον ρώτησε πώς νιώθει που έχει ήδη αποτύχει εικοσιπέντε φορές στο μεγαλεπήβολο σχέδιό…