Ήξερες πως το παλαιότερο κραγιόν βρέθηκε στην πόλη Sumerian στο Ur στο σημερινό Ιράκ πριν από 5.000 χρόνια; Μάθε περισσότερο για την ιστορία του πιο ποθητού αξεσουάρ μακιγιάζ στο σημερινό μας αφιέρωμα!

Η αρχή

Θεωρητικά, οι πρώτες γυναίκες που έβαψαν τα χείλη τους με χρώμα, εντοπίζονται στην Αρχαία Μεσοποταμία – έτριβαν πολύτιμους λίθους και χρησιμοποιούσαν την παράγωγη ουσία ως κραγιόν. Έτσι έδωσαν την παράδοση αυτή στον αρχαίο πολιτισμό της Κοιλάδας του Ινδού ποταμού. Οι δε Αιγύπτιοι – άντρες και γυναίκες, έβαφαν τα χείλη τους με μια κόκκινη βαφή από μύκητες, ιώδιο και βρόμιο, όμως το μείγμα προκαλούσε σοβαρές ασθένειες και σταδιακά το εγκατέλειψαν. Η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε μια βαφή που είχε ως βάση την καρμίνη ή κοχελίνη. Αν αναρωτιέστε τι είναι οι κοχελίνες, θα σας πω πως πρόκειται για αποξηραμένα, κονιορτοποιημένα θηλυκά σκαθάρια. Καταπληκτικό; #not

Η καρμίνη παρόλαυτα, χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα στην κοσμετολογία (αναφέρεται ως χρωστική με την ένδειξη Ε120).

• Πάμε τώρα στο Χρυσό Αιώνα του ισλαμικού πολιτισμού (8ος έως και 13ος αιώνας), ο Αραβοανδαλουσιανός κοσμητολόγος και χειρουργός Abu al-Qasim al-Zahrawi δημιουργεί τα στέρεα κραγιόν, που βγαίνουν μέσα από καλούπια και μάλιστα με άρωμα.
• Τι να γινόταν άραγε στην αρχαία Ελλάδα; Το κραγιόν ταυτιζόταν μόνο με ηθοποιούς και με ιερόδουλες, οι οποίες υποχρεώνονταν να το φορούν δημόσια, για να μην «παραπληροφορούν» τους άντρες. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε διαφορετικό συμβολισμό – σήμαινε πλούτο και το ασπάζονταν μόνο από τις ανώτερες τάξεις, άντρες και γυναίκες.
• Στη Μεσαιωνική Ευρώπη δεν υπήρχε καν το ελεύθερο να τριγυρνούν οι γυναίκες ο κόσμος με κραγιόν, αφού η Εκκλησία θεωρούσε πως είναι εργαλείο του σατανά. Τα βαμμένα χείλη αποτελούσαν πρόκληση στον τρόπο που είχε σχεδιαστεί το ανθρώπινο πρόσωπο από τον Θεό. Κι όμως, ορισμένες τολμηρές γυναίκες έβαφαν τα χείλη τους με σκούρα χρώματα κάνοντας την όψη τους λευκή και παράξενη. Στα τέλη του 1770, το Βρετανικό Κοινοβούλιο έθεσε σε ισχύ νόμο που μπορούσε να κατηγορήσει για μαγεία όσες γυναίκες αποπλανούσαν τους άντρες σε γάμο με μακιγιάζ.

Κι ερχόμαστε στην αλλαγή!

• Κατά τη βασιλεία της Ελισάβετ Α’, τα κόκκινα χείλη και η ολόλευκη επιδερμίδα έγιναν must. Το κραγιόν εκείνη την εποχή φτιαχνόταν με κερί μέλισσας και χρώματα από φυτά. Όμως και πάλι δεν ήταν για όλους. Η χρήση του περιοριζόταν στις γυναίκες της ανώτερης τάξης και τους ηθοποιούς.
• Μέχρι που κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, η γαλλική εταιρεία καλλυντικών ξεκίνησε τη μαζική παραγωγή κραγιόν. Το πρώτο κραγιόν της αγοράς κυκλοφόρησε το 1884 στο Παρίσι. Ήταν τυλιγμένο σε μεταξωτό χαρτί και φτιαγμένο από λίπος ελαφιού, καστορέλαιο και μελισσοκέρι.
• Αργότερα, η καρμίνη, αναμεμειγμένη με αλουμίνιο, χρησιμοποιούταν για το χρωματισμό του κραγιόν, που έβγαινε σε βαζάκι και απλωνόταν με πινέλο. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, το κραγιόν μπορούσε κανείς να το βρει σε διάφορα χρώματα. Η πρώτη περιστρεφόμενη βάση της συσκευασίας, εφευρέθηκε τη δεκαετία του 1940. Μέχρι τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε γίνει ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα είδη μακιγιάζ, με το κόκκινο να αποτελεί το κυρίαρχο χρώμα.
• Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, ξεκίνησε δειλά η διάθεση κραγιόν και σε άλλα χρώματα: φυσικό μπεζ, λευκό, μπλε, μοβ.

Σήμερα, υπολογίζουμε πως το 92% των γυναικών φορά κραγιόν. Οι πωλήσεις των κραγιόν ξεπερνούν τις πωλήσεις των άλλων προϊόντων μακιγιάζ πάνω από τέσσερις φορές.

Φωτό από: Estheticnet