1. Η επαφή σας με τη μουσική τέχνη ξεκίνησε από μικρή ηλικία, με τις σπουδές κλασικής κιθάρας και εξελίχθηκε στο θαυμαστο έργο που απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα. Αλήθεια, θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο μουσικό ερέθισμα που σας συγκίνησε;
Όλα τα θυμάμαι. Η μεγαλύτερη επιρροή μου, ήταν οι Βeatles. Πρo αυτών, τα διάφορα ελαφρά ελληνικά τραγούδια της εποχής, που τραγουδούσαν οι θείοι, θείες και λοιποι συγγενείς, στα γλέντια τους. Δυστυχώς η οικογένεια μου, με προόριζε για πολιτικό μηχανικό, σαν τoν πατέρα μου. Έτσι όλη η μελέτη και η γνώση μου, γινόταν λίγο στα κρυφά. Από13 περίπου ετών και πέρα, άρχισα να μετέχω σε ροκ συγκροτήματα και να μαθαίνω πια και να παίζω πολλά όργανα, αλλά και την πειθαρχία του να συνυπάρχεις, με άλλους μουσικούς.
Η εξέλιξή μου τώρα, ήταν πάρα πολλή αργή και επίπονη. Μάθαινα και αμφέβαλα, για πάρα πολλά χρόνια. Νομίζω, ότι δόξα τω Θεώ, ακόμη αμφιβάλλω και μαθαίνω. Μόνον έτσι γίνεσαι καλύτερος.
2. Η μουσική σας διαπνέει απόκοσμα ερεθίσματα που φλερτάρουν με εικόνες Ελλάδας, με μέρη από παραμύθια, με συζήτηση με το Θεό. Πώς θα περιγράφατε τη διαδικασία των συνθέσεών σας, από την πρώτη στιγμή της έμπνευσης μέχρι την ολοκλήρωση;
Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα. Η διαδικασία, είναι πολύ απλή. Να είσαι εργάτης, χωρίς μισθούς, συνδικαλισμούς και απεργίες. Η τέχνη και δη η μουσική, δεν χαρίζεται ούτε σε τεμπέληδες, ούτε σε δειλούς, ούτε σε διαπλεκόμενους. Σε θέλει ελεύθερο, μόνο και ολοκληρωτικά δικό της.
Σαν άνθρωπος τώρα, με το τάλαντο που μού δόθηκε ως δώρο, περνάω μέσα από την μουσική μου, όσα αγαπάω. Τον Χριστο, την Ελλάδα και τον άνθρωπο.
3. Από τους δίσκους σας φαίνεται πως η Βυζαντινή Μουσική έχει μια ξεχωριστή θέση στο δημιουργικό σας «είναι». Αποτελεί ίσως μια γέφυρα επικοινωνίας με το θείο στοιχείο;
Είναι τρεις οι μουσικές αγάπες μου. Η ροκ για τον ρυθμό και τα όργανά της, η κλασσική για τον ενορχηστρωτικό πλούτο και την φόρμα της και η Βυζαντινή, για την Θεϊκή ουσία και μεγαλειώδη απλότητά της.
Όλα αυτά αφομοιωμένα και αγαπημένα, βγαίνουν στην μουσική μου και μαζί με την τοσο απαραίτητη προσωπική μου τρέλα, δίνουν το δικό μου στίγμα. Πάντα όμως αβίαστα και ταπεινά, ακουμπώντας τρυφερά σε όσα προϋπήρξαν και αφουγκραζόμενος δυναμικά, όσα θα έρθουν.
4. Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε πει: «Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο». Τι αντιπροσωπεύει για εσάς η μουσική;
Τον μόνιμο φίλο, το βοήθημα της προσευχής, το χαρούμενο δάκρυ, την νίκη του θανάτου, το ευλογημένο καταφύγιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η μουσική, είναι το μόνο που μπορώ και ξέρω να κάνω. Είμαι τελείως ακατάλληλος, για ο,τιδήποτε άλλο.
5. Πόσο διαφορετικοί θα ήμασταν ως άνθρωποι σήμερα εάν η μουσική δεν υπήρχε στη ζωή μας;
Εγώ προσωπικά θα ήμουν άνεργος, αποτυχημένος, τεμπέλης, πιθανόν σε κάποιο ψυχιατρείο, και με μία μόνιμη απορία και φόβο για όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά, γύρω μου και μέσα μου. Για τους υπόλοιπους, δεν ξέρω.
6. Κάποτε, ο δίσκος σας «Εαρινή Ώρα» με βοήθησε να αντιμετωπίσω μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου. Ποια είναι η δύναμη της μουσικής τέχνης στην ψυχοσύνθεσή μας σε κομβικά σημεία της ζωής μας;
Αυτο απαντιέται από την ερώτηση σου. Πολύ θα ‘θελα και εγώ να μάθω.
7. Πιστεύετε πως οι άνθρωποι γεννιόμαστε με συγκεκριμένα ταλέντα, ή τα δημιουργούμε στην πορεία μας;
Το ταλέντο είναι Θείο δώρο. Χαρίζεται δε στους πιο απίθανους ανθρώπους. Το γιατί δεν είναι για μας να ξέρουμε. Όμως το ταλέντο, χωρίς αφοσίωση, μελέτη και σκληρή δουλειά, ποτέ δεν θα ανθίσει. Όπως σε όλα τα μεγάλα, ο πόνος, το δάκρυ και η θυσία, φέρνουν την ευλογία και τελικά την ανάσταση. “Δεν υπάρχει αγάπη δίχως πόνο”.
8. Τι σας φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία;
Λέω κάπου: “Ευτυχία δεν είναι να κάνεις ό,τι θες, αλλά να θες ό,τι κάνεις”.
9. Ποιες αξίες εκτιμάτε στο χαρακτήρα ενός ανθρώπου; Πόσο εύκολο είναι να διατηρούμε τον «καλό» μας εαυτο στην καθημερινότητά μας;
Δεν υπάρχει, καλός και κακός εαυτός. Ένας είναι και περιέχει τον Άγιο και τον serial killer. Η πίστη, η επιλογή και ο διαρκής πόλεμος κάνουν την διαφορά.
10. Ποιος πιστεύετε πως είναι ο προορισμός και η αποστολή του ανθρώπου στη ζωή;
Να ζήσει μιά φορά και να πεθάνει κρινόμενος, για να ζήσει για πάντα.
11. Εάν μπορούσατε να αναμεταδώσετε ένα μουσικό κομμάτι στα αυτιά του κόσμου για μια στιγμή, ποιο θα επιλέγατε και τι συναισθήματα θα προσδοκούσατε να γεννηθούν;
Το «adagio» του Albinoni για τον υπόλοιπο κόσμο και το «Ω γλυκύ μου Έαρ», για τους Έλληνες, για να καταλάβουμε ότι υπάρχει Θεός, αγάπη και παράδεισος.
