Τα τελευταία χρόνια, τα κοινωνικά δίκτυα έχουν εισχωρήσει τόσο έντονα στη ζωή μας, που πολλοί δε θα μπορούσαν να φανταστούν την καθημερινότητά τους χωρίς αυτά. Ο βαθμός του εθισμού αποτελεί ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα. Η υποκρισία και το “faking it” φαινόμενο που κυριαρχεί σε αυτά, είναι ένα ακόμα. Αλήθεια, πόσοι από εμάς δείχνουμε την αληθινή μας ψυχολογία, τα πραγματικά μας ενδιαφέροντα, την αρετουσάριστη εμφάνισή μας, στα social media;

Παρατηρήστε πως:

• Τα hashtags #nomakeup #nofilter αποτελούν ένα σύγχρονο ανέκδοτο, μιας που σχεδόν καμία γυναίκα (βασικά ούτε και άνδρας πλέον) δεν τολμάει να αναρτήσει μια φωτογραφία χωρίς μακιγιάζ ή ψηφιακό ρετούς.
• Συνήθως, ένα προφίλ που ξεχειλίζει από επιτυχίες, ευτυχία, πλούσια κοινωνική ζωή κτλ, έχει πολύ μικρές πιθανότητες να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πολλές συζητήσεις σε φιλικό περιβάλλον, με έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως πίσω από μια χαμογελαστή ανάρτηση, μπορεί να κρύβεται βαθιά θλίψη, ή πίσω από μια selfie σε κάποιο club, μπορεί να κρύβεται ένα μοναχικό άτομο που δεν έχει φίλους.
• Έχει αποκτήσει τεράστια σημασία το πλήθος των likes, των followers και γενικότερα το μέγεθος της αλληλεπίδρασης με το δικό μας προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα. Τέτοια είναι η σημασία, που ο χαμηλός αριθμός likes-followers μπορεί να οδηγήσει και σε μελαγχολία, μιας που μεταφράζεται ως το μέγεθος της αποδοχής μας από τους γύρω μας. Αυτό οδηγεί στο να ασπαζόμαστε ή μιμούμαστε συμπεριφορές που είναι trendy ανά εποχή, να ακολουθούμε τις τάσεις για να είμαστε αρεστοί, ώστε να αποκτήσουμε τα πολυπόθητα likes.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω:

• Πως έχουμε εθιστεί στη χρήση των κοινωνικών δικτύων, δίνοντάς τους ένα τεράστιο ποσοστό ενασχόλησης μέσα στην ημέρα.
• Αποθεώνουμε την Τέλεια Εικόνα, απαγορεύουμε τις ατέλειες. Ένα brush στο photoshop ή κάμποσα filters στο Instagram, θα καταφέρουν να μας φέρουν πιο κοντά στα κοινώς αποδεκτά πρότυπα.
• Παρουσιάζουμε μια Ζωή χωρίς αναποδιές. Πλασάρουμε μόνο τις επιτυχίες, κλεινόμαστε στις αποτυχίες. Η ζωή μας online μοιάζει να είναι τέλεια, όμως δεν είναι.
• Ανταγωνιζόμαστε χωρίς αύριο. Ποιος πήρε περισσότερα likes, πού συχνάζει εκείνος, πόσα ρούχα έχει εκείνη, πόσα ταξίδια πάει ο τάδε και δε συμμαζεύεται.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

• Να αφιερώνουμε λιγότερο χρόνο στα κοινωνικά δίκτυα, δίνοντας πάσα σε δια ζώσης αλληλεπιδράσεις ή σε ενδιαφέροντα που βρίσκονται έξω από μια οθόνη.
• Να έχουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση για αυτό που είμαστε, ανεξάρτητα από τα likes. Τι νόημα έχουν μερικοί followers που αρέσκονται να ακολουθούν μια προσωπικότητα που στην πραγματικότητα δεν είσαι;
• Να αγκαλιάζουμε τις ατέλειες και τις κακές στιγμές, όπως κάνουμε και με τις αντίθετες καταστάσεις. Οι άνθρωποι δενόμαστε άλλωστε πιο εύκολα, όταν βλέπουμε πως όλοι έχουμε τις πληγές μας, τους φόβους μας, εκτός από τις καλοτυχίες μας.
• Τέλος, να αξιοποιούμε κάθε εργαλείο που μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, με μέτρο. Ας αφήσουμε τον ανταγωνισμό απ’ έξω. Τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να μας προσφέρουν πολλά, αρκεί να ελέγχουμε το βαθμό που μας επηρεάζουν.

Φωτό από: We Heart It