Τα επιτεύγματα δεν έχουν φύλο, επαφίενται στον άνθρωπο. Στο συγκεκριμένο αφιέρωμα όμως, στρέφουμε το βλέμμα σε πέντε ξεχωριστές γυναικείες προσωπικότητες, που έκαναν αίσθηση από τη γέννησή τους και συνεχίζουν να κάνουν με το έργο που άφησαν πίσω τους. Διαβάστε για τις βιογραφικές ταινίες που αγαπήθηκαν από το κοινό, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την υστεροφημία των ηρωίδων.
> Η Καλλιτέχνις
Frida
Σκηνοθέτης: Julie Taymor
Πρωταγωνιστούν: Salma Hayek, Alfred Molina, Geoffrey Rush
Πρώτες προβολές στο σινεμά:
US: 29 Αυγούστου 2002
GR: 4 Απριλίου 2003
Φρίντα όπως Πάθος. Τόσο συνώνυμη προσωπικότητα με την πτήση, δύσκολα βρίσκει κανείς. Το φλογερό ταμπεραμέντο της μεξικανής ζωγράφου Φρίντα Κάλο, που δεν ξέρει τι σημαίνει «παραιτούμαι», παραδειγματίζει τους απογοητευμένους από τη ζωή, τους δίνει κίνητρα και αφορμές να «ξεζουμίσουν» ό,τι μπορούν – και από ό,τι «λέει» η πορεία της, οι άνθρωποι έχουμε τέτοια δύναμη μέσα μας που οι δυνατότητές μας ορίζονται ως ανεξάντλητες.
Η βιογραφική αυτή ταινία παρουσιάζει τη μικρή Φρίντα, τις αναποδιές της ζωής της, το σακατεμένο της σώμα και το μυαλό-αεροπλάνο που τη διακατείχε, αλλά κυρίως την καρδιά της- τόσο χρωματιστή όσο τα λουλούδια της αυλής της. Η ίδια είχε πει «πόδια, τι σας χρειαζόμαστε αν έχουμε φτερά για να πετάμε;». Η Φρίντα αντλούσε δύναμη μέχρι και από τη μοναξιά της, της έδινε μορφή με τις μπογιές της και την κάρφωνε στον καμβά. Μια γυναίκα που πάντα έβρισκε την άκρη, μόνη της. Που είχε την ικανότητα να ομορφαίνει όσα άγγιζε και αγαπούσε. Μέχρι το τέλος της ζωής της, δημιουργούσε με κάθε της πράξη. Μένει ζωντανή μέχρι και σήμερα μέσα από τους πίνακες και το έργο της.
Η ταινία συγκέντρωσε 6 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ αυτών Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου για την εκπληκτική Σάλμα Χάγιεκ. Επιπλέον, κέρδισε 2 Όσκαρ, εκείνα της Μουσικής και του Μακιγιάζ.
QUOTE:
Frida Kahlo: I paint myself because I am so often alone and because I am the subject I know best.
> Η Πολιτικός
Iron Lady
Πρωταγωνιστούν: Meryl Streep, Jim Broadbent, Richard E. Grant
Πρώτες προβολές στο σινεμά:
US: 30 Δεκεμβρίου 2011
UK: 6 Ιανουαρίου 2012
GR: 12 Ιανουαρίου 2012
Η Σιδηρά Κυρία αποτελεί μία από τις πιο μεγάλες και διάσημες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα, που κατάφερε να αποδείξει λάθος το χαρακτηρισμό του φύλου της ως ασθενές. Μια πολιτική περσόνα που ενέπνευσε, αλλά και που συνέλεξε μάζες ορκισμένων εχθρών εναντίον της. Η Φιλίντα Λόιντ, παίρνει το θάρρος να υπογράψει την κινηματογραφική βιογραφία της αμφιλεγόμενης πρώτης γυναίκας Πρωθυπουργού της Βρετανίας.
Το Iron Lady είναι ένα ντοκιμαντέρ, που δείχνει άγνωστες προς το ευρύ κοινό πτυχές της Θάτσερ, που όπως παρουσιάζεται, δεν ηγήθηκε για να προκαλέσει άσχημες συνέπειες-ορισμένες από αυτές πλήττουν κοινωνίες μέχρι σήμερα-αλλά γιατί γεννήθηκε με μια γερή ρίζα «ιδεολόγου» στο κεφάλι της, στο λεξικό τη βρίσκουμε στη λέξη «καθήκον», την οποία θέλησε να αναπτύξει σε δάσος ολάκερο. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είναι μια γυναίκα καθοδηγούμενη από τη δική της φιλοσοφία, την προσωπική της δύναμη και το αλύγιστο πείσμα της. Κόρη μπακάλη και κάτοικος βρετανικού χωριού, δεν άφησε αυτά τα δεδομένα να παγιώσουν τη μοίρα της ως έγκλειστη νοικοκυρά αποξενωμένη στην κουζίνα, όπως η μητέρα της.
Η Μέρυλ Στριπ εντυπωσιάζει στο ρόλο της πολιτικού – καταφέρνει να υιοθετήσει στο βλέμμα της το καθρέφτισμα μιας ισχυρής, ισχυρότατης φιλοδοξίας. Η ερμηνεία της βραβεύτηκε με Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA Α’ γυναικείου ρόλου και έλαβε υποψηφιότητα για Screen Actors Guild Award.
QUOTE:
Margaret Thatcher: Watch your thoughts, for they become words. Watch your words, for they become actions. Watch your actions, for they become habits. Watch your habits, for they become your character. And watch your character, for it becomes your destiny. What we think, we become. My father always said that. And I think I am fine.
> Η γυναίκα της διπλανής πόρτας
Erin Brockovich
Σκηνοθέτης: Steven Soderbergh
Πρωταγωνιστούν: Julia Roberts, Albert Finney
Πρώτες προβολές στο σινεμά:
US: 17 Μαρτίου 2000
GR: 28 Απριλίου 2000
Προσωπικά θυμάμαι πολύ καλά τη συγκεκριμένη παραγωγή, παρά το νεαρό της ηλικίας μου και πάρα τη διάρκειά της – δύο ώρες δε με είχαν κουράσει διόλου και πώς άλλωστε; Δύο ώρες γεμάτες πείσμα για δικαίωση, άρνηση για παραίτηση, άμεσο και κοφτερό χιούμορ, συμπόνια για τον πόνο του διπλανού, δε θα μπορούσαν να είναι κάτι λιγότερο από αφορμή έμπνευσης.
Η Έριν Μπρόκοβιτς είναι μια άνεργη γοητευτική παρουσία, με δύο διαζύγια, τρία παιδιά στην πλάτη και ελαφρύ πορτοφόλι. Ψάχνει υπομονετικά και με κάθε ευρηματικό τρόπο για εργασία και μετά από αναρίθμητες απορρίψεις προσλαμβάνεται τελικά από ένα δικηγορικό γραφείο. Εκεί, πέφτει στα χέρια της μια υπόθεση που αφορά μόλυνση νερού σε μια επαρχία από την εταιρεία PG&E και την επιδείνωση της υγείας των εκεί κατοίκων. Παρόλα τα εμπόδια, η Έριν καταφέρνει να οδηγήσει το θέμα στο δικαστήριο και στη δημοσιότητα, με πολλές επίπονες και σχεδόν ακατόρθωτες έρευνες που όμως αποδίδουν. Τελικά η PG&E αναγκάζεται να πληρώσει το ποσό των 333 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία μοιράστηκαν στους 634 κατοίκους.
Για το έργο αυτό, η Τζούλια Ρόμπερτς πληρώθηκε 20 εκατομμύρια δολάρια -μέχρι το 2000 ήταν το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ σε γυναίκα ηθοποιό. Σαν κινηματογραφική παραγωγή κερδίζει το θεατή για το συνολικό ύφος, τις συναισθηματικές τραμπάλες ανάμεσα σε θλίψη, απόρριψη, απόγνωση, ελπίδα, αισιοδοξία και δικαίωση. Ήταν υποψήφια για 5 κατηγορίες Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας εκείνο στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η Ρόμπερτς βραβεύτηκε επίσης με Screen Actors Guild Award, BAFTA και Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου.
QUOTE:
George: How many numbers you got?
Erin Brockovich: Oh, I got numbers comin’ outta my ears. For instance: ten.
George: Ten?
Erin Brockovich: Yeah. That’s how many months old my baby girl is.
George: You got a little girl?
Erin Brockovich: Yeah. Yeah, sexy, huh? How ’bout this for a number? Six. That’s how old my other daughter is, eight is the age of my son, two is how many times I’ve been married – and divorced; sixteen is the number of dollars I have in my bank account. 850-3943. That’s my phone number, and with all the numbers I gave you, I’m guessing zero is the number of times you’re gonna call it.
> Η Βασίλισσα
Elizabeth
Σκηνοθέτης: Shekhar Kapur
Πρωταγωνιστούν: Cate Blanchett, Geoffrey Rush, Christopher Eccleston
Πρώτες προβολές στο σινεμά:
UK: 8 Σεπτεμβρίου 1998
US: 22 Νοεμβρίου 1998
GR: 6 Νοεμβρίου 1998
και καθολικούς, από την πρώτη της μέρα στο θρόνο, μέχρι τη «μεταμόρφωσή» της. Μετά το θάνατο της Ρωμαιοκαθολικής ετεροθαλούς αδελφής της Μαρίας Α’, που την κρατούσε φυλακισμένη, λαμβάνει την εξουσία της βασιλείας μιας χρεωκοπημένης γης, που απειλείται από Ισπανία και Γαλλία. Σκληρά γεγονότα της αποδεικνύουν πως πρέπει να διαχειριστεί την εξουσία που κληρονόμησε και από αδύναμη νεαρή να μεταμορφωθεί σε πιστή ηγεμόνα. Ο έρωτάς της με τον παρορμητικό Ρόμπερτ Ντάντλι τη βγάζει πολλές φορές εκτός αυτού του στόχου, με αποτέλεσμα να προκαλέσει μόνη της μια επικίνδυνη πολιτική αλλά και προσωπική πραγματικότητα.
Πρόκειται για μια ταινία που αν και παρουσιάζει γρήγορη εναλλαγή στα συμβάντα, φαντάζει αργή και μακρόσυρτη. Με αυτό το τρόπο ο σκηνοθέτης εκθέτει όλες εκείνες τις απαραίτητες λεπτομέρειες για τη σκιαγράφηση του προφίλ της Ελίζαμπεθ. Στο τέλος της, ο θεατής αντιλαμβάνεται τη μετάλλαξή της: η ρομαντική, αδύναμη επιβολής και χαμογελαστή Ελίζαμπεθ, φορά ολοκληρωτικά τη στολή της “Παρθένου Βασίλισσας”, με το παγωμένο πρόσωπο και το βλοσυρό βλέμμα και θέτει τις βάσεις για την είσοδο της Αγγλίας στη Χρυσή Εποχή.
Η Μπλάνσετ έγινε γνωστή από αυτή της την ερμηνεία, η οποία της χάρισε πολλά βραβεία. Η ταινία «Elizabeth», απέσπασε 7 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Α’ Γυναικείου Ρόλου, κερδίζοντας το Όσκαρ Μακιγιάζ.
QUOTE:
Lord Robert: For God’s sake, you are still my Elizabeth.
Elizabeth: I am not your Elizabeth. I am no man’s Elizabeth. And if you think to rule, you are mistaken.
Elizabeth: [to all]
Elizabeth: I will have one mistress here… and no master.
> Η θεότητα της Μόδας
Coco Before Chanel
Σκηνοθέτης: Anne Fontaine
Πρωταγωνιστούν: Audrey Tautou, Benoît Poelvoorde, Alessandro Nivola
Πρώτες προβολές στο σινεμά:
US: 25 Σεπτεμβρίου 2009
GR: 3 Ιουνίου 2010
Μια ταινία για το ίνδαλμα της μόδας. Ποια ήταν η Κοκό προτού γίνει Σανέλ; Στην ταινία, η σχεδιάστρια εξανθρωπίζεται και απομυθοποιείται: παρουσιάζονται οι μελοδραματισμοί της και ταυτόχρονα η δυναμικότητά της, οι ευαισθησίες της και τα ταλέντα της. Παρακολουθούμε τα νιάτα της και τα βιώματά της, τα οποία την οδήγησαν μαζί με τη μοίρα στη μεγάλη της φήμη.
Όπως οι περισσότερες βιογραφικές ταινίες μεγάλων προσωπικοτήτων –βλέπε Χίτσκοκ- έτσι και αυτή, δεν αποδίδει το μεγαλείο της περσόνας Σανέλ. Κάνει όμως κάτι άλλο που προσωπικά το θεωρώ πολυτιμότερο: αποκαλύπτει κρυφά σημεία στο χαρακτήρα της διασημότητας, αδυναμίες της, μικροστοιχεία που τη συνθέτουν ως άνθρωπο. Και η Κοκό δεν παύει να είναι μια γοητευτική σύνθεση, προικισμένη με πολλά ταλέντα.
Η ταινία διακατέχεται από ρομαντισμό, που ενισχύεται από τη γαλλική γλώσσα, τις γνήσιες ερμηνείες και τα εκπληκτικά κουστούμια. Ήταν υποψήφια για ένα Όσκαρ (εκείνο του Σχεδιασμού Κουστουμιών) και επίσης υποψήφια για 15 άλλες κατηγορίες βραβείων. Εξαιρετική η μικροκαμωμένη πρώην Αμελί, Audrey Tautou, στο ρόλο της Κοκό.
QUOTE:
Étienne Balsan: A woman who cuts her hair, is about to change her life.
