Δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ, μπορεί να φταίει το νησί …μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά! Μη μου μιλάς για καλοκαίρια – για ακρογιαλιές και αστέρια! Πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ’ αγαπάς!…
Γιατί όπως θα φεύγει σιγά – σιγά το μαύρισμα από το καψαλισμένο σου δέρμα, έτσι θα ξεθυμαίνει και ο έρως που σε υπνώτισε το καλοκαίρι των ονείρων σου… Εντάξει, ας αφήσουμε ένα ενδεχόμενο επιτυχίας του καλοκαιρινού δεσμού – οι κανόνες υπάρχουν για να συνοδεύονται από εξαιρέσεις! Ακόμα και έτσι να είναι, εδώ θα μιλήσουμε για το συνηθισμένο δεδομένο: για τους πιο τέλειους έρωτες που ξεφυτρώνουν το καλοκαίρι και μόλις σκάσει μύτη το φθινόπωρο.. ψάχνεις να τους βρεις!
Ο ήλιος, το φεγγάρι και η αλμύρα: είναι όλοι συνένοχοι!
Φυσικά και είναι στο κόλπο! Η ζέστη μας κάνει πιο εξωστρεφείς και ευδιάθετους, οι διακοπές αποκαλύπτουν τον πιο χαλαρό και διασκεδαστικό εαυτό μας (άρα και τον πιο ερωτεύσιμο), η θάλασσα παίρνει μακριά κάθε μας πρόβλημα, η περατζάδα κάτω από την αυγουστιάτικη σελήνη μας μεταφέρει σε ένα ρομαντικό παραμύθι – there you have it!
Είναι γεγονός πως το καλοκαίρι αφηνόμαστε σε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και να περνάμε καλά! Υπό τέτοιες συνθήκες το πιο φυσιολογικό είναι το φλερτ να οργιάζει, το “greek καμάκι” να δίνει και να παίρνει και γενικότερα να χορεύουν ορμόνες! Αν η προσέγγιση είναι πετυχημένη από το άλλο φύλο, αρκεί για να μας «δέσει» σε ένα γεμάτο πάθος καλοκαιρινό τερτίπι! Και αυτό ήταν! Ερωτεύτηκες!
Τσίμπα με να δω αν είναι αλήθεια!
Αλήθεια είναι! Αλλά για πόσο; Αν δε σε νοιάζει η διάρκεια, τότε κατέβασε το διακόπτη των φιλοσοφικών σου συλλογισμών και ζήσε το! Αν όμως είσαι της άλλης «σχολής», εκείνης της δέσμευσης… τότε δυσκολεύουν τα πράγματα! Παρ’ όλα αυτά, πριν πάμε στο δυσάρεστο της υπόθεσης, ας ασχοληθούμε με τα κερασάκια της τούρτας! Οι καλοκαιρινοί έρωτες είναι τόσο έντονοι, παθιασμένοι, ειδυλλιακοί, που φαντάζουν σαν όνειρο – «όνειρο καλοκαιρινής νυκτός» – τυχαίο; Ο Σαίξπηρ ήξερε τι έγραφε!
Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, λίγο το κρασί, λίγο η θάλασσα, λίγο η αποχή από τους καθημερινούς αγχωτικούς ρυθμούς, είμαστε στο ζενίθ της καλοπέρασης και αυτό αυξάνει κατακόρυφα κάθε θετικό συναίσθημα! Ερωτευόμαστε με ορμή σαν να μην υπάρχει αύριο και τελικά… πέφτουμε στην παγίδα..! Γιατί όταν τελειώσουν οι διακοπές και επιστρέψουμε στην πόλη, εκεί σίγουρα θα αντιληφθούμε πως κάτι έχει αλλάξει ανησυχητικά! Και αυτό είναι εμείς, οι άλλοι και οι φουσκωτές καρδούλες.
Houston we have a problem..
Συνήθως αυτά τα ρομάντζα έχουν διάρκεια ημερών- το έτερον ήμισυ σε ξεχνάει αμέσως μόλις εγκαταλείψει το νησί. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που το αίσθημα είναι πιο δυνατό και μπορεί να κρατήσει μήνες – προσοχή όμως: μιλάμε για μήνες καλοκαιριού. Γιατί όταν αρχίσει να πέφτει η θερμοκρασία, να μπαίνει το φθινόπωρο, εκεί μαζί με το μαύρισμα, φεύγει και η «καψούρα». Τα μηνύματα αραιώνουν, ξαφνικά δεν είναι και τόσο μεγάλο «ζήτημα» να ακούσεις τη φωνή του άλλου με το που ξυπνήσεις ή όταν θα θες να κοιμηθείς, οι αφιερώσεις που στάζουν «αγάπη για πάντα» χάθηκαν στο τούνελ: είναι φως φανάρι! Έρχεται το τέλος!
Aν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, βλέπουμε πως είναι λογικό! Στην πόλη είναι όλα διαφορετικά. Δεν έχουμε τα ηλιοβασιλέματα στην άμμο, ούτε τα γραφικά σοκάκια, λείπουν τα κοκτέηλς κάτω από το σεληνόφως. Όλα αυτά τα ονειρικά στοιχεία έχουν αντικατασταθεί από την καθημερινή ρουτίνα, τα κορναρίσματα, το άγχος της δουλειάς, το λογαριασμό της ΔΕΗ, τα ασφάλιστρα του αυτοκινήτου, το γείτονα που πέταξε τα σκουπίδια μιας βδομάδας στην εξώπορτα της πολυκατοικίας σου, το χρόνο που δε σου φτάνει για να προλάβεις τις εκκρεμότητές σου: νεύρα, νεύρα, νεύρα! Το ευδιάθετο τυπάκι του καλοκαιριού έχει μεταμορφωθεί σε ένα «γκρέμλινγκ» βιοπάλης! Πώς να αντιμετωπίσει όλα αυτά ο φτερωτός άγγελος του έρωτα; Σε εγκαταλείπει και πάει σε «άλλη παραλία»!
Υπάρχει αντίδοτο ή «τσάμπα καίει η λάμπα»;
Μην τρελαίνεσαι προφανώς και δεν ήρθε το τέλος του κόσμου! Αυτή τη φορά μπορεί να μην ήσουν ο αγαπημένος της θεάς τύχης και η κάποτε ένδοξη σχέση να έκανε φτερά. Όμως, μπορείς να προετοιμαστείς για την επόμενη που θα σου τύχει κάτι αντίστοιχο! Το κόλπο είναι να είσαι ο εαυτός σου όλες τις εποχές του χρόνου! Η διάθεση σίγουρα θα αλλάξει, όμως τα κυρίαρχα στοιχεία της προσωπικότητάς σου –και τα καλά αλλά και τα άσχημα- άφησέ τα εκτεθειμένα, ακριβώς όπως εκθέτεις το σώμα σου στην ηλιοθεραπεία! Ο άλλος, όταν περάσει το καλοκαιρινό αλαλούμ και αντικατασταθεί από το απαιτητικό φθινόπωρο, ίσως εκτιμήσει την αυθεντικότητά σου.! Θα δει κάποιες διακυμάνσεις στην ψυχολογία σου που θα γίνουν ευκολότερα αποδεκτές!
Το άλλο κόλπο είναι να απέχεις από την πίεση! Έχε το σαν εικόνα στο μυαλό σου για να καταλάβεις στην πράξη πόσο ενοχλητικό είναι να ασκείς πίεση σε ό,τι κάνει και δεν κάνει ο φθινοπωρινός εαυτός του άλλου! – αν έχει σταματήσει να σου στέλνει τραγούδια, μην γκρινιάζεις για αυτό! Αν δεν σου «κάνει», δώσε εσύ το αποχαιρετιστήριο φιλί ή αλλιώς σκέψου πως «αν δεν είναι γραφτό», όπως και να ξεκίνησε, «στη σκόνη αυτού του δρόμου θα χαθεί», που λέει και η φίλη μας η Αρβανίτη!
Φωτό: Κατερίνα Τσεμπερλίδου
