Κινηματογράφος… η Έβδομη Τέχνη και μία από τις μεγάλες μου αδυναμίες. Εάν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, βρίσκομαι ανάμεσα στα μπορντό καθίσματα κινηματογραφικών αιθουσών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.
Τα μυστηριακά φώτα, ο ατσάλινος ήχος, το κοινό συναίσθημα που μοιράζεσαι με τους γύρω σου, παρακολουθώντας το ίδιο γεγονός, είναι μια εμπειρία ψυχοσωματική, σχεδόν λυτρωτική. Ο αγχολυτικός ρόλος του σινεμά άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το πλήθος που συρρέει στις κινηματογραφικές αίθουσες τα τελευταία δύσκολα χρόνια, όχι πλέον μόνο τα Σάββατα, αλλά και τις καθημερινές.
Ακόμα και σε στενότερα πλαίσια όμως, όπου το σινεμά μπορεί να χωρέσει μέσα στο ζεστό σου δωμάτιο, επιτελεί το ίδιο λειτούργημα: εκείνο της κάθαρσης. Έτσι δεν μπορώ να αποφύγω μια σχεδόν παιδική ανυπομονησία κατά την έναρξης μιας ταινίας, ούτε και τη γλυκιά χαλάρωση που με αγκαλιάζει κάθε που πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, καθόλου δεν με παραξένεψε όταν διάβασα πριν λίγες μέρες την εξής ενδιαφέρουσα είδηση: το νέο hot trend της ψυχοθεραπείας, φερμένο από πρωτοποριακούς κύκλους της Αμερικής και της Μ. Βρετανίας, είναι εδώ και ακούει στο όνομα Cinema Therapy.
Η Κινηματογραφοθεραπεία είναι μια μέθοδος που εφαρμόζεται στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία και πρόσφατα ξεκίνησε να εισάγεται και στα ελληνικά λημέρια της ψυχολογίας.
Είναι ένα είδος θεραπείας συμβουλευτικού χαρακτήρα, το οποίο ξεχωρίζει για το στοιχείο της κάθαρσης που σου επιφέρει, σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνεις. Τα εργαλεία της είναι οι προσομοιώσεις και οι μεταφορές ρόλων – οι ειδικοί θεραπευτές επιλέγουν την ταινία που θα «μιλήσει» στον κάθε συμβουλευόμενο, ανάλογα με τα όσα τον προβληματίζουν και του προσθέτουν ψυχολογικό βάρος. Ο τελευταίος, ως θεατής, δένεται με συγκεκριμένα πρόσωπα, παραδειγματίζεται από τον τρόπο που αντιδρούν στο έργο και παίρνει απαντήσεις για τον εαυτό του, μέσα από πράξεις άλλων.
Είναι σαν μια φαντασιακή ύπνωση – βλέπεις το άτομό σου στην κατάσταση που σε στεναχωρεί και μέσα από τις δράσεις του κινηματογραφικού ρόλου, φαντάζεσαι πώς θα τη χειριζόσουν καλύτερα, στα δικά σου μέτρα. Ταυτίζεσαι και παρακινείσαι ασυνείδητα να κάνεις την αλλαγή που ζητάς. Επιτυγχάνεται λοιπόν μια διορατικότητα, μια μεταφορά βάρους, μια αυτόματη παροχή απαντήσεων και λύσεων. Και όλα αυτά κατά την προβολή της ειδικά επιλεγμένης ταινίας.
Ο λυτρωτικός ρόλος της Κινηματογραφοθεραπείας δεν παύει εκεί. Απεναντίας, ενδυναμώνεται από την κουβέντα που ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση της προβολής, ανάμεσα στον ειδικό Ψυχολόγο και το Συμβουλευόμενο. Συγκεκριμένες ερωτήσεις που παραπέμπουν στη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη, μέσα από το διάλογο και την ακολουθία ερωταπαντήσεων, οδηγούν στην παραγωγή συμπερασμάτων και αληθειών που καθαρίζουν τη σκέψη μπερδεμένων ανθρώπων, διώχνουν φοβίες και ανασφάλειες, απελευθερώνουν από ψυχικά δεσμά.
Η θεραπεία μέσω του Κινηματογράφου έχει επισήμως πάρει μια θέση στους Συμμάχους της Σύγχρονης Ψυχολογίας. Το γεγονός μάλιστα ότι οι ψυχολόγοι επιστρατεύονται την Τέχνη για να μαλακώσουν ανασφάλειες και να «θεραπεύσουν» παθήσεις όπως η κατάθλιψη, αποδεικνύει ότι η ψυχή μας έχει ανάγκη από ομορφιά και ποιότητα. Προβλήματα στις συντροφικές σχέσεις, διαχείριση άγχους, ανικανότητα επικοινωνίας, όλα μπαίνουν σε μια ροή επίλυσης, με μια μαγική συνεργασία, εκείνη της συμβουλευτικής ψυχολογίας και του Κινηματογράφου!
Η Κινηματογραφοθεραπεία εφαρμόζεται στην Ελλάδα στο Κέντρο Ψυχολογίας και Προαγωγής Υγείας Live Well-Be Well, το οποίο μάλιστα οργανώνει «Βραδιές Κινηματογραφοθεραπείας & Ποιότητας Ζωής». Υπεύθυνες είναι η Ελίνα Πανταλέων, Συμβουλευτική Ψυχολόγος, και η ψυχολόγος υγείας Άννα Χατζηδημητρίου, η οποία είναι και η διευθύντρια του Κέντρου.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
