Είδος: Βιογραφία
Έτος παραγωγής: 2011
Σκηνοθέτης: Φιλίντα Λόιντ
Πρωταγωνιστούν: Μέρυλ Στριπ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ
Η Σιδηρά Κυρία αποτελεί μία από τις πιο μεγάλες και διάσημες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα, που κατάφερε να αποδείξει λάθος το χαρακτηρισμό του φύλου της ως ασθενές. Μια πολιτική περσόνα που ενέπνευσε, αλλά και που συνέλλεξε μάζες ορκισμένων εχθρών εναντίον της. Η Φιλίντα Λόιντ, παίρνει το θάρρος να υπογράψει την κινηματογραφική βιογραφία της αμφιλεγόμενης πρώτης γυναίκας Πρωθυπουργού της Βρετανίας.
Στην ταινία, η Μάργκαρετ Θάτσερ παρουσιάζεται ως μια γυναίκα καθοδηγούμενη από τη δική της ιδεολογία, την προσωπική της δύναμη και το αλύγιστο πείσμα της. Κόρη μπακάλη και κάτοικος βρετανικού χωριού, δεν άφησε αυτά τα δεδομένα να παγιώσουν τη μοίρα της ως έγκλειστη νοικοκυρά αποξενωμένη στην κουζίνα, όπως η μητέρα της.
Τα δεδομένα της πολιτικής της ανύψωσης και έπειτα κατάρρευσης, είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι όμως γνωστό, είναι ο ρόλος της ως μητέρα, ως σπιτική φιγούρα και ως συζυγική συντροφιά. Στο έργο εξιστορούνται δυο μεγάλες φάσεις στη ζωή της: Η φάση της ακμής και η φάση της δύσης της. Στη φάση της ακμής, παρατηρούμε μια Μάργκαρετ Θάτσερ, ορκισμένη να ακολουθήσει τα ιδεολογικά της πιστεύω, σχεδόν μανιωδώς κινούμενη στο μυαλό της σε πιθανά σενάρια πολιτικών δράσεων, με χέρια τρεμάμενα από ανυπομονησία κάθε που ακούγεται ο αντίλογος –μια εξωστρεφής γλώσσα του σώματος- και με πόδια σταθερά κάθε που το στόμα της ανοίγει και μοιράζει τις ασταμάτητες φιλόδοξες απόψεις της.
Όταν βιώνει το ζενίθ της καριέρας της, όντας Πρωθυπουργός, έχοντας αποχωριστεί τα περίεργα καπέλα και με εμφανώς πιο βαριά και πειστική φωνή, κινείται με τον αέρα αντρικής σχεδόν φιγούρας, με κότσια που κάνουν όσους άντρες την πλαισιώνουν να λυγίζουν και να φαίνονται μικροί μπροστά της. Είναι απόλυτα αποφασισμένη να αλλάξει τον κόσμο και δε συμβιβάζεται ούτε όταν τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν τον κατήφορο –αποδεδειγμένα- ούτε σε οικονομική ύφεση, ούτε σε πολεμική διαπραγμάτευση, ούτε σε εσωτερική διχόνοια. Φορώντας τα δικά της «παντελόνια», μέχρι την ύστατη στιγμή της ήττας της, δεν κάνει πίσω στιγμή, παρά την αμφισβήτηση του πλήθους, kάτι που την κατατάσσει στις αγέρωχες προσωπικότητες. Από την άλλη, όμως, αποτελεί αιτία κοινωνικο-οικονομικού ολέθρου -το να μη γνωρίζει κάποιος πότε πρέπει να αποσυρθεί, μπορεί να αποβεί μοιραίο, όπως μαρτυρά η πραγματικότητα.
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ, που δείχνει άγνωστες προς το ευρύ κοινό πτυχές της μεγάλης αυτής προσωπικότητας, που όπως παρουσιάζεται, δεν ηγήθηκε για να προκαλέσει άσχημες συνέπειες-ορισμένες από αυτές πλήττουν κοινωνίες μέχρι σήμερα-αλλά γιατί γεννήθηκε με μια γερή ρίζα «ιδεολόγου» στο κεφάλι της, στο λεξικό τη βρίσκουμε στη λέξη «καθήκον», την οποία θέλησε να αναπτύξει σε δάσος ολάκερο.
Η σκηνοθεσία συμμαχεί υπέρ της συγκίνησης και γενικά της συναισθηματικής φόρτισης, με ανακατεμένες σκηνές του παρόντος και του παρελθόντος, κάνοντας ακόμα πιο έντονες τις αλλαγές του τότε και του τώρα. Επίσης, στα μονταρισμένα πλάνα σφηνώνονται real footage στιγμιότυπα, κυρίως από τις εξεγέρσεις του λαού και από τους χαιρετισμούς της Θάτσερ στα πλήθη, ενισχύοντας το χαρακτήρα της ταινίας ως ντοκιμαντέρ. Εξαιρετική φωτογραφία που επιμένει στις αντιθέσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το μοναδικό κινούμενο γαλάζιο ταγιέρ, ανάμεσα στα καφετιά ανδρικά κουστούμια, κατά την είσοδό της στο Κοινοβούλιο. Αξιόλογα επίσης είναι και τα μέσα του καλυπτικού μακιγιάζ που μεταμορφώνουν την πρωταγωνίστρια στις διάφορες ηλικιακές της φάσεις.
Ο τελευταίος λόγος αφιερώνεται στη Μέρυλ Στριπ που ενσάρκωσε τη Σιδηρά Κυρία και είναι εγκωμιαστικός. Βαρύς και για πολλούς προκλητικός ρόλος, που έφερε εις πέρας όχι απλά αξιοπρεπώς αλλά και σφραγίζοντάς τον με την ηθοποιία της. Ένα μπράβο, αν μη τι άλλο, που κατάφερε να υιοθετήσει στο βλέμμα της το καθρέφτισμα μιας ισχυρής φιλοδοξίας που δεν πεθαίνει ποτέ.
Καλή προβολή!
Πηγή φωτογραφιών: www.arushton.com, trustmovies.blogspot.com, www.theaustralian.com.au, articles.latimes.com
