Είδος: Ψυχολογικό Θρίλερ
Έτος παραγωγής: 1968
Σκηνοθέτης: Ρομάν Πολάνσκι
Πρωταγωνιστούν: Μία Φάροου, Τζον Κασαβέτες, Ρουθ Γκόρντον, Σίντνεϊ Μπλάκμερ
Ένα σπίτι με κρυφές πόρτες, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι με κρυφή ταυτότητα, μια αφελής γυναίκα με μητρικές επιθυμίες και ένας φιλόδοξος ηθοποιός με ακατανίκητη δίψα για δόξα. O Roman Polanski συνθέτει ένα ψυχολογικο θρίλερ για γερά νεύρα, πλέκοντας με μαεστρία έναν αόρατο κόσμο πάνω στα ετοιμόρροπα δοκάρια μιας κατά τα άλλα εν δυνάμει ευτυχισμένης οικογένειας.
Οι πιο καλά κρυμμένοι φόβοι για τη μαγεία, τους δαίμονες και τις τελετουργίες, θεριεύουν και εξελίσσονται, ανεβάζοντας τους παλμούς και αφαιρώντας οξυγόνο από το δωμάτιο. Η φρίκη μετουσιώνεται σε εικόνες αχνής πράσινης ατμόσφαιρας, σε μπερδεμένες αλληλουχίες συμβάντων, σε ρυτιδιασμένο πρόσωπο με τραγελαφικό μακιγιάζ, στα χειρότερα σενάρια που γεννά το μυαλό και που μανιωδώς διαγράφουμε ως απίθανα κι ας επαληθεύονται ως πιθανά.
Η Ρόζμαρυ (Μία Φάροου) είναι μια γλυκιά, καλοσυνάτη νεαρά, με ταπεινές συμπεριφορές, με δουλικές τάσεις περιποίησης του συζύγου της, όπως άλλωστε επέβαλλε η τότε εποχή, με βλέψεις δημιουργίας της δικής της μικρής οικογένειας. Μια φιγούρα εύθραυστη, που κατά τη διάρκεια του έργου, μεταλλάσσεται σε ένα πλάσμα τόσο αδύναμο και ανυπεράσπιστο, που προκαλείται στο θεατή η επιτακτική ανάγκη να βοηθήσει – πραγματική απόδειξη της αποτελεσματικής ψυχολογικής επίδρασης του σκηνοθέτη επάνω στο καθηλωμένο κοινό.
Ο σύζυγος (Tζον Κασαβέτες), αρρενωπός, ευγενής και σοβαρός, κρατά στα χέρια του το χαρτί του Τζόκερ. Η παγίδα στήνεται από εκείνον που δεν το περιμένεις, λέει ο λαός, κι αυτό επιβεβαιώνεται στο έργο. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες ενός ματαιόδοξου δύνανται να γυρίσουν έναν κόσμο ανάποδα, με κόστη ανυπολόγιστα και τραγικά. Αυτή η λαγνεία του για αναγνώριση, για επιχρύσωση του κοινωνικού του στάτους, γίνεται αντιληπτή σε δευτερόλεπτα από τους έμπειρους «καπηλευτές ζωής», που σαν φίδια τρυπώνουν από την κλειδαρότρυπα της καθημερινότητας του ανυποψίαστου ζευγαριού.
Το ζεύγος των ηλικιωμένων της διπλανής πόρτας (Ρουθ Γκόρντον, ΣίντνεΙ Μπλάκμερ), φοράει μανδύες σκοτεινούς και μυστηριακούς κάτω από τον καθωσπρεπισμό και την κλασική γεροντική συμπεριφορά «φορτώματος» και φροντίδας με τις συχνές επισκέψεις, τα κεράσματα φαγητών και τις «σοφές» συμβουλές καλοζωίας. Ο θεατής μυρίζεται πως κάτι πηγαίνει ανορθόδοξα στραβά, αρκεί να παρατηρήσει τα βλέμματα των δυο πανούργων πλασμάτων, ειδικά της ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία αποτελεί ζωγραφικό σκίτσο εφιαλτικής μάγισσας, ικανό να στοιχειώσει εγκεφαλικά παράγωγα και εμμονές για δεκαετίες.
Ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα όπως είναι η μητρότητα, τίθεται γυμνό σε μια αρένα ανοιχτή, με σβηστό φως και λιτά δαιμόνια με άγνωστες δυνάμεις. Το γυναικείο κοινό κοντά στη λύση της ιστορίας, σχεδόν αισθάνεται δυσφορικά τραβήγματα στα σπλάχνα, συμπάσχοντας την κυοφορούσα μητέρα του τέρατος. Ένα συγκλονιστικό έργο, με φαινομενικά απλό στήσιμο, αλλά με βαθιές σεναριακές δομές και σκηνοθεσία πρότυπο διδασκαλίας.
Το soundtrack της ταινίας αναμφίβολα συγκατελέγεται στις πιο φρικαλέες μελωδίες που έχει ακούσει ανθρώπινο αφτί. Αναταράσσει ψυχολογικά θεμέλια και ενεργοποιεί το μοχλό του τρόμου σε ένα τρενάκι δίχως φρένα στις σπασμένες ράγες των φαντασιακών μας διαδρομών.
Καλή προβολή!
Πηγή φωτογραφιών: cinefantastiqueonline.com, www.sixaxle.com, frostyretreat.blogspot.com, www.dvdbeaver.com
