Είδος: Δράμα
Έτος παραγωγής: 1976
Σκηνοθέτης: Μπράϊαν ντε Πάλμα
Πρωταγωνιστούν: Σίσι Σπέησεκ, Πάηπερ Λώρι, Τζον Τραβόλτα
Η κλασική ταινία Carrie που ανέδειξε το σκηνοθέτη Μπράϊαν ντε Πάλμα, βασίζεται στο μυθιστόρημα του βασιλιά της λογοτεχνίας τρόμου Στίβεν Κίνγκ. Ολόκληρη η ιστορία, στην εξέλιξή της, ταυτίζεται αναπάντεχα με το soundtrack της ταινίας: λεπτεπίλεπτες νότες, όπως το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας, που κρύβουν τόσο καλά τη χωρίς όρια οργή που έχει «κοιμηθεί» κάτω από τα θρησκευτικά «παπλώματα» της αυταρχικής και χρήζουσας ψυχιατρικής παρακολούθησης μάνας.
Η δεκαεπτάχρονη Κάρι Γουάητ είναι μια πανέμορφη κοπέλα, με γυάλινη επιδερμίδα και μεταξένια ξανθά μαλλιά. Ο πνευματικός της κόσμος είναι πλούσιος και σπάνιος για την ηλικία και την εποχή της. Θα μπορούσε να είναι η πιο περιζήτητη περσόνα στο σχολείο της, με τα αγόρια να κάνουν ουρά ξωπίσω της και τα κορίτσια να διεκδικούν τη φιλία της. Θα μπορούσε σε ένα διαφορετικό κόσμο, απαλλαγμένο από κοινωνικό ρατσισμό, να βρει τη θέση που της αξίζει ανάμεσα στους συνομήλικούς της. Στον πραγματικό κόσμο όμως, που ο διαφορετικός πάντα τραβάει τους είρωνες όπως το αίμα τους καρχαρίες, η Κάρι δεν έχει καμία ελπίδα να ανέβει στο θρόνο της, που τόσο λαχταρά ενδόμυχα και παρακλητικά.
Όταν ένας άνθρωπος γνωρίζει την κακία των άλλων άμεσα – στην επικίνδυνη ηλικία της εφηβείας, στρέφεται στην αγκαλιά της οικογένειας για τη συμπλήρωση των ψυχολογικών κενών. Στην περίπτωση της Κάρι, το σπίτι της φαντάζει πιο παράξενο και από το «εχθρικό στρατόπεδο» του σχολείου της. Η μητέρα της, Μάργκαρετ Γουάητ, ζει σε ένα θρησκευτικό παραλήρημα και ακυρώνει κάθε συναίσθημα, γεγονός και ύπαρξη ως γέννημα αμαρτωλής φύσης. Για εκείνη, ο ρόλος της γυναίκας είναι μεμπτός και βδελυρός και το μοναδικό άξιο φως είναι κοντά σε ένα Θεό τιμωρό και εκδικητή.
Το χάρισμα της τηλεκίνησης ξεπηδάει μέσα από την Κάρι σαν ηφαίστειο που «έκανε υπομονή» για δεκαετίες και η οργή της ξεχύνεται σαν μη αναστρέψιμη λάβα, κατακαίγοντας τα πάντα στο πέρασμά της. Μέσα σε μια νύχτα γνώρισε ένα όνειρο – δεν ήταν όμως τίποτα άλλο παρά μια οφθαλμαπάτη για ένα διψασμένο περιπλανητή που έχει χαθεί στην έρημο. Στο τέλος αυτής της βραδιάς, ένας τσίγκινος κουβάς ξεκλείδωσε το θηρίο που έκρυβε μέσα της – πλέον πάνω στο κρυστάλλινο πρόσωπο, απλώνεται η μάσκα του τρόμου, το βλέμμα παγώνει και στοχεύει. Όπου κοιτάζει, στέλνει κύματα θυμού με μια διαφορετική μορφή θανάτου.
Το έργο Carrie αποτελεί πολύτιμη προσθήκη στην ταινιοθήκη κάθε εραστή του κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης με τα παράλληλα πλάνα, τα πλάνα ιλίγγου και τα επιλεκτικά γκρο πλαν, απέδειξε πως ήταν εντυπωσιακά μπροστά για την εποχή του. Οι δύο πρωταγωνίστριες, Σίσι Σπέησεκ ως Κάρι και Πάηπερ Λώρι ως Μάργκαρετ, μας ανατριχιάζουν με την υποκριτική τους. Το soundtrack από τον Πίνο Ντονάτζιο είναι καθηλωτικό.
Απόψε το βράδυ δείτε το Carrie! Καλή προβολή!
Υ.Γ. Ακούστε:
Το Soundtrack που περιγράφει το δράμα της μη εκπλήρωσης του ρομαντισμού και της καλοσύνης:
To Soundtrack που εικονοποιεί την απελευθέρωση της Carrie:
Πηγές φωτογραφιών: http://1.bp.blogspot.com,
http://cf.drafthouse.com, http://planetaua.net, http://3.bp.blogspot.com
