Ο φόβος έρχεται σαν επισκέπτης, σα μουσαφίρης, σαν περαστικός. Χτυπάει την πόρτα, συστήνεται, κάνει εμφανή την παρουσία του και… θρονιάζεται. Όσο ευγενικά και αν προσπαθήσεις να τον διώξεις, εκείνος θα ριζώνει περισσότερο. Έτσι, αρχίζεις να είσαι επιθετικός μαζί του και απαιτείς να σου αδειάσει τη γωνιά. Εκείνος, σε αγνοεί..
Γνωρίζοντας τον εχθρό..
Ο φόβος έχει διάφορες μορφές και διαστάσεις. Εκείνο το στοιχείο του που δεν αλλάζει, είναι η κυριαρχία του πάνω σου, άλλοτε εν γνώσει σου και άλλοτε κρυφά. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, σε επηρεάζει στις κινήσεις σου, σου επιβάλλει τι θα πεις, πώς θα στηθείς σε ένα χώρο, πώς θα επικοινωνήσεις – ή δεν θα επικοινωνήσεις – με τους γύρω σου. Μέσα σε λίγο χρόνο, δεν είσαι παρά μια μαριονέτα, που στερείται της κυριαρχίας στον εαυτό και που ακολουθεί διαταγές.
Ύπουλη ενέργεια ο φόβος λοιπόν, κατατρώει το μέσα μας, στερεί από το μέλλον μας τη χαρά της ζωής και μας αφήνει περιθώρια μόνο για ύπαρξη. Δεν λέμε σ’ αγαπώ από φόβο ότι θα πληγωθούμε, δεν υψώνουμε τη φωνή μας σε ένα meeting από φόβο ότι θα εκτεθούμε, δεν χρησιμοποιούμε το αεροπλάνο από φόβο μη συμβεί ατύχημα, δεν ξεκινάμε μια νέα δραστηριότητα από φόβο μην αποτύχουμε.
Η φοβία για κάτι, είναι ενέργεια. Καταπιάνει χώρο μέσα μας, σχεδόν ολοκληρωτικά, στερώντας μας από άλλες μορφές ενέργειας, πιο θετικές και αποδοτικές. Από τη στιγμή που το αίσθημα μιας φοβίας αλλάξει τα «θέλω» μας, έχουμε επιτρέψει στο φόβο να κυριαρχήσει. Θα μας αναγκάζει να κάνουμε πράγματα που δεν θα θέλαμε, ή να μην κάνουμε πράγματα που θα θέλαμε. Θα ζούμε για να υπάρχουμε, αφού θα φοβόμαστε να ζούμε για να κάνουμε τη διαφορά.
Πώς ξεπερνάω τους φόβους μου;
Υπάρχουν τρόποι να απαλλαγούμε από τα δεσμά των φόβων μας, αρκεί να ξεκινήσουμε αυτή τη διαδικασία αποφασισμένοι.
- Αναγνωρίζουμε την παρουσία του: Αυτό σημαίνει πως παρατηρώ τι επιδράσεις έχει επάνω μου. Θα το καταλάβω από τις αποφάσεις που παίρνω, από τις σκέψεις που κάνω και από το πώς αντιδρά το σώμα μου. Άτομα που υποφέρουν από φοβίες έχουν πάντα ψυχοσωματικές ενδείξεις: ταχυπαλμίες, εφίδρωση, ναυτία κ.α..
- Τον εξορθολογίζουμε: Δηλαδή κατανοούμε από πού προκύπτει, παραδείγματος χάρη από κάποιο βίωμα του παρελθόντος, και φωτίζουμε τις παράλογες πλευρές του, ή τις πιθανότητες να συμβεί κάτι κακό. Με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να τον αποδεχόμαστε ως κομμάτι του εαυτού μας, που όμως επιθυμούμε να ελέγξουμε.
- Γινόμαστε κυρίαρχοι, αποδυναμώνοντάς τον: Γυμνός όπως έχει μείνει μπροστά μας, χάνει την εξουσία του επάνω μας. Εμείς έχουμε την εξουσία της σκέψης, εμείς αποφασίζουμε πώς θα δράσουμε. Επιλέγουμε ποιες σκέψεις θα γεμίζουν το κεφάλι μας, αδιαφορώντας για τις «αρνητικές».
Ο φόβος είναι ενέργεια. Το ίδιο και η τόλμη. Εμφυσούμε στην προσωπικότητά μας ενέργειες που μας ωθούν μπροστά και δε μας στερούν όσα αξίζουμε, ούτε μας απομακρύνουν από την περιπέτεια της ζωής.
Φωτό από: www.sxc.hu