Κάτι σαν τους στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη «Αυτή η νύχτα μένει»… κάτι σαν την τελευταία στιγμή σε έναν κόσμο που αποχαιρετά και φεύγει σαν μια άλλη Σταχτοπούτα, όταν το ρολόι σημάνει μεσάνυχτα. Τα ίδια τα λόγια που τραγουδάμε αγκαλιασμένοι «πάει ο παλιός ο χρόνος», μου κάθονται κάθε φορά στην καρδιά– από τα μάτια μου περνούν στιγμές και αποσπάσματα όλου του έτους- πρόσωπα, αισθήματα, μέρη, μυρωδιές, καταστάσεις- όλα για να εγκατασταθούν μέσα μου σαν πάγιες αναμνήσεις, στο ομώνυμο τσουβαλάκι της μνήμης, αφήνοντας χώρο για τα καινούρια που θα έρθουν.
Κάθε χρόνο, μια μέρα πριν φύγει το «φέτος» και βαφτιστεί «πέρσι», απομονώνομαι σε ένα μέρος που μπορώ να αφεθώ ελεύθερη από ανησυχίες. Κρατώ μια κόλλα χαρτί κι ένα καλοξυσμένο μολύβι και αρχίζω.
Καταγράφω σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν όλη τη χρονιά, πώς με έκαναν να νιώσω, πώς τα αντιμετώπισα. Έπειτα γράφω για τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου, τι επίδραση είχαν επάνω μου, σημαντικές στιγμές που έζησα κοντά τους. Και μετά, έρχεται η κρίσιμη ερώτηση: Τι έμαθα αυτό το χρόνο.
Τι αποκόμισες, Βάσω, φέτος; Τι διδάχτηκες, τι κέρδισες σα γνώση; Για να απαντηθεί αυτό θα πρέπει να είσαι ξεκάθαρος με τον εαυτό σου. Να μη φοβάσαι να ακούσεις την αλήθεια δηλαδή, όσο φάλτσα κι αν ακούγεται, όσο κι αν κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται.
Παραδοχή. Μόνο έτσι θα ακολουθήσει το χτίσιμο ενός δρόμου προς την ευτυχία, την εσωτερική ησυχία, τη γαλήνη σου. Υπάρχουν φορές που οι απαντήσεις στην ερώτηση αυτή, ακούγονται σαν τραγούδια – με ρυθμό, με μελωδία. Είναι καλά αποκτήματα, θετικά καλούδια διδαγμάτων που θα μας ακολουθήσουν σε όλη τη ζωή μας.
Ακόμα κι αν αυτό που έμαθα όμως με πονάει, μπορώ να το χρησιμοποιήσω υπέρ μου. Ο νέος χρόνος, η νέα εποχή, μπορεί να με βρει οπλισμένη με χρήσιμες γνώσεις και εμπειρία για να προστατευτώ, για να εξελιχθώ και για να επιτύχω. Έτσι, είμαι έτοιμη να προχωρήσω στο επόμενο βήμα, το τελευταίο αυτής της εσωτερικής ανασκόπησης και το πιο σημαντικό: Τι ζητάω από τον εαυτό μου για τον επόμενο χρόνο;
Η στοχοθεσία για το μέλλον είναι η κινητήριος δύναμη για κάθε μας πλάνο. Ο προορισμός δεν θα είχε καμία απολύτως ουσία, χωρίς τη θέλησή μου να τον επισκεφτώ. Έτσι, κάθομαι και σκέφτομαι τι θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου για τους προσεχείς 12 μήνες. Σε ατομικό επίπεδο: ποια χαρακτηριστικά θέλω να μειώσω; Να μην τους επιτρέπω να με επηρεάζουν; Τι θέλω να ενδυναμώσω μέσα μου; Σε επαγγελματικό επίπεδο: πού θέλω να απορροφηθώ; Είμαι ευτυχισμένη με τη δουλειά μου, με καλύπτει κι αν όχι τι διαφορετικό θα ήθελα να κάνω;
Όταν τελειώσω την καταγραφή, αφήνω μια μεγάλη ανάσα να φύγει. Ένας χρόνος φιλτραρίστηκε μέσα μου ώστε να τον αξιοποιήσω καλύτερα για τον επόμενο που θα έρθει. Φυλάω αυτό το χαρτί μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιά, για να δω τελικά τι κατάφερα από όλα αυτά που είχα σημειώσει σαν στόχους. Είναι μια διαδικασία πολύ σημαντική για να ξέρουμε πού βαδίζουμε και κυρίως για ποιους λόγους – είναι μια περιπλάνηση γνωριμίας με τον εαυτό μας.
Όταν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το 2012, καλωσορίζουμε το 2013 με ένα αληθινό χαμόγελο και κυρίως, με ατόφιο το αίσθημα της πίστης. Είναι η χρυσόσκονη που δίνει φτερά σε ό,τι βάλουμε στο μυαλό μας!
Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και ψυχική απελευθέρωση!
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
