Ήταν ξημερώματα Κυριακής, περίπου 02:30. Γύριζα σπίτι μετά από μία κοινωνική υποχρέωση και φυσικά, στην περιοχή που μένω, το να βρω παρκινγκ τέτοια ώρα κοντά στο σπίτι μου, θα ήταν ένα μικρό θαύμα! Δεν βρήκα!
Νιώθοντας, αυτό που ονομάζω ήρεμη παγωνιά της γυναίκας που περπατάει μόνη της ξημερώματα σε μισο-φωτισμένους και άδειους δρόμους, βάδιζα σχετικά…
