Είναι μια κρύα Κυριακή, πολύ νωρίς το πρωί, κάθομαι και χαζεύω τη θάλασσα, κάπου στη Νότια Εύβοια. Είμαι εγώ, μια αχνιστή κούπα καφέ και η απόλυτη ησυχία. Μονάχα κάποια φύλλα σαλεύουν και το κουδουνάκι του γάτου μου ακούγεται κοντά ειδοποιώντας με ότι μάλλον πεινάει.
Ζούμε σε μια εποχή που η σιωπή είναι σπάνιο αγαθό. Για ένα…
