Από όλα τα νησιά του Αιγαίου, η Φολέγανδρος μπορεί να υπερηφανεύεται για τις πιο μαγευτικές ακτές, που δεν συγκρίνονται με οτιδήποτε άλλο. Το κύριο χωριό, η Χώρα, είναι χτισμένο πάνω σε έναν οδοντωτό βράχο. Είναι μόλις 200 μέτρα από μια βουτιά στη θάλασσα και το σμαραγδένιο νερό είναι τόσο διάφανο, που μπορείτε να μετρήσετε τα ψάρια που κολυμπούν. Οι ανοιχτόχρωμες πέτρες, που δίνουν στη θάλασσα την αδιαφάνειά της, ανοίγουν και το δρόμο για τη Χώρα, ο οποίος οδηγεί τελικά σε τρεις αλληλοσυνδεόμενες πλατείες γεμάτες δέντρα, ταβέρνες και μπαρ. Οι ντόπιοι πίνουν ρακόμελο, που προκαλεί μια γλυκιά ευφορία. Στο Κάστρο – το οχυρωμένο, μεσαιωνικό κάστρο – τα παιδιά παίζουν κυνηγητό ανάμεσα στα βυσσινί γεράνια.
Η Φολέγανδρος έχει περίπου 650 κατοίκους. Δεν υπάρχει τράπεζα, ενώ διαθέτει μόνο ένα ATM. Το βόρειο τμήμα του νησιού δεν έχει ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν το πρώτο ξενοδοχείο, το Fani Vevis, άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, υπήρχε μόνο ένα μπάνιο και για τα 12 δωμάτια. Τότε το νερό ήταν τόσο σπάνιο που το ντους κόστισε 70 δραχμές, αν και τα δωμάτια κόστιζαν μόλις 10 και οι τουρίστες συνήθιζαν να παρατάσσονται έξω από το μπάνιο με τις πετσέτες τους, περιμένοντας τη σειρά τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το νησί Φολέγανδρος, ή «σκληρό σίδερο», λόγω του ασυναγώνιστου εδάφους του. Ίσως γι ‘αυτό οι πολιτικοί εξόριστοι στέλνονταν εδώ για αιώνες. Οι στωικοί ντόπιοι εξημέρωσαν τις κοιλάδες με πλακόστρωτες βεράντες, τιθασεύοντας τις καλλιέργειες κάτω από την κάψα του καλοκαιρινού ήλιου. Τα περισσότερα αγροκτήματα είναι διάσπαρτα γύρω από την Άνω Μεριά στα βόρεια. Τα γαϊδουράκια δουλεύουν σκληρά και οι λεμονιές προστατεύονται από τους άγριους ανέμους λόγω των κυκλικών, πέτρινων δεντρόσπιτων. Το αρτοποιείο του χωριού ψήνει σε φρύγανα, το οποίο δίνει στις κουλούρες (παξιμάδια αρωματισμένα με γλυκάνισο) και τα καλασούνα (κατσικίσιο τυρί και κρεμμύδι) ένα υπέροχο καπνιστό άρωμα.
Υπάρχει λεωφορείο από τη Χώρα προς την Άνω Μεριά, αλλά τα δρομολόγια είναι ασαφή και αμφιλεγόμενα. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να περπατήσετε στο δρόμο και κάποιος θα προσφερθεί να σας μεταφέρει. Εναλλακτικά, μπορείτε να ακολουθήσετε τα μονοπάτια των γαϊδουριών πάνω από τους λόφους με φασκόμηλο και θυμάρι σε μακρινούς όρμους όπως το Κάτεργο, το Αμπέλι και το Λιβαδάκι. Αυτές οι παραλίες είναι επίσης προσβάσιμες με καραβάκι την υψηλή περίοδο. Για παρέα θα έχετε περίεργες σαύρες, φασαριόζες μέλισσες και περιστασιακές κατσίκες στην μονοήμερη πεζοπορία προς το Λιβαδάκι, μια εκθαμβωτική παραλία με λευκά βότσαλα, σχεδόν πάντα ερημική. Υπάρχει μια τέλεια ομαλή πέτρα, όπου μπορείτε να καθίσετε και να βουτήξετε τα πόδια σας στο νερό, ανάμεσα σε ψαράκια που τριγυρίζουν τους αστραγάλους σας, κάνοντας ηλιοθεραπεία.
Χταπόδια που ξεραίνονται στον ήλιο θα σας δελεάσουν στην ταβέρνα Μίμης στην Άνω Μεριά. Μια πινακίδα λέει: «Το εστιατόριο είναι ανοιχτό όλο το χρόνο, γιατί η ιστορία γράφεται καθημερινά». Στο χάρτινο τραπεζομάντηλο είναι τυπωμένος ο χάρτης της Φολέγανδρου, καλυμμένος με πολλά εκκλησάκια, που πρέπει να εξερευνήσετε και οπωσδήποτε την εκκλησία της Παναγίας στην κορυφή του λόφου, σε ένα σκηνικό τρομερά εντυπωσιακό κατά την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα. Επιπλέον, πάρτε βάρκα για να φτάσετε στη Χρυσοσπηλιά, μια σπηλιά γεμάτη με αρχαίες επιγραφές.
Στη Φολέγανδρο τελικά συνειδητοποιείς, πως δε χρειάζεσαι πολλά για να είσαι ευτυχισμένος.
Πηγή: art-travel.gr
