Όμως κι εσείς οι εναπομείναντες πλησίστιες ζακετούλες και ψαθάκια θυμάστε όπως ξεχνούν:
λέτε πως είναι ίδια εδώ κι ας έχουν όλ’ αλλάξει.
Ξενοδοχείων ερειπιώνες, φέρετρα θερέτρων.
Τώρα παντού ξενώνες και φαστφούντ φωτίσανε σε κίτρινο το κάθε γκρίζο.
Με μια ριχτή ζακέτα πιθανής ψυχρούλας ανάμεσα σε ηλιοκαμένα βούρλα της ακτής τι ανακατώνω,
κόβω και μοιράζω μια τράπουλα καημένες στάχτες μνήμες;
Φέρνει καμένο ο φλοίσβος σκόνη μετακόμισης.
Με μια ριχτή στον ώμο μου ψυχρούλα πριν καν έρθει Σεπτέμβρης πρέπει να πηγαίνω.
Επείγει ό,τι δε γίνεται – ν’ αλλάξω παρελθόν.
(Από τη συλλογή «Άκυρο θαύμα», εκδ. Ύψιλον, 1996 – συγκεντρωτικός τόμος «Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα, τόμος Α’, 1975-1996», εκδ. Κέδρος, 2000)
Γιάννης Βαρβέρης, «Μασκώτ των λουτροπόλεων – Γ’»
Πηγή: apotis4stis5.com
Φωτό από: https://gr.depositphotos.com
