– Τι πειράζει κι αν βραχώ, αν πέσουν πάνω μου λίγες σταγόνες… Σημασία έχει ο δρόμος – η ευτυχία είναι προσωπική ευθύνη του καθενός.
– …είναι πιο εύκολο-πολύ πιο εύκολο-, να είναι κανείς δυστυχισμένος, παρά ευτυχισμένος…
– …χρειαζόμαστε τους άλλους – αλλά και κανέναν συγκεκριμένα – για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας…
– …οι έρωτες που μας πνίγουν δεν είναι καλοί έρωτες …το μαθαίνεις μόνο αν κάνεις μια σχέση χωρίς εξάρτηση, και αποδεχτείς την πιθανότητα των δακρύων.
– Ο μόνος φόβος που θα ‘θελα να νιώθεις μπροστά σε μια αλλαγή, είναι μήπως δεν μπορείς ν’ αλλάξεις.
– Η έννοια της λέξης επιθετικός, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, δε σημαίνει «αυτός που φέρεται εχθρικά». Δηλώνει αυτόν που δεν διστάζει να αντιμετωπίσει τα πράγματα, δεν το βάζει στα πόδια, δεν κοιτάζει αδιάφορα απ΄την άλλη μεριά, δεν μεταθέτει τις ευθύνες του, αναλαμβάνει κάτι υπεύθυνα.
– …οι οδυνηρές στιγμές είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να προσεγγίσουμε τις άλλες , τις ευτυχισμένες στιγμές.
– …δεν πιστεύω ότι η ευτυχία κορυφώνεται στις μεγαλειώδεις στιγμές, ούτε ότι οπωσδήποτε καταρρέει στις αντιξοότητες.
– …όσοι νομίζουν πως η ευτυχία αποτελείται από στιγμές, δεν έχουν ως τώρα καταφέρει να αφομοιώσουν την ιδέα ότι, ακόμα και σε κακές στιγμές αποτελούν μέρος ενός γενικού φαινομένου το οποίο δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος…
– …να βρούμε το δρόμο που μας έταξαν τα όνειρα…
– Η πρόκληση δεν είναι να είσαι κάποιος άλλος. Η πρόκληση είναι να είσαι ο εαυτός σου.
– Ζώ «στ’ αλήθεια» σημαίνει, επακριβώς, ότι αφήνω πίσω όλες τις ταυτότητες που δημιούργησα για τους άλλους.
– Το πιο απίστευτο όμως, απ΄όλα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι για όλους…
– …με το πέρασμα του χρόνου, πάντα γίνεται κανείς χειρότερος…
– Το πραγματικό αντίδοτο στον πόθο είναι η αποδοχή, όχι η απόκτηση.
– Ο ανταγωνισμός, το μίσος, η ζήλια, είναι καταστάσεις καταστροφικές για την ευδαιμονία μας, όταν εμφανίζονται, όλα μας φαίνονται ύποπτα ή απειλητικά… Αυτά τα τοξικά συναισθήματα ξεκινάνε με την απόρριψη του διπλανού μας και καταλήγουν να προκαλούν παρόμοιες συμπεριφορές και στους άλλους… για να εξασφαλίσουμε ότι κάτι δεν θα ξανασυμβεί… να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν οι συνθήκες που το δημιούργησαν.
-…πρώτα μάθαμε να λέμε μαμά, στη συνέχεια προφέραμε τη λέξη μπαμπάς και η τρίτη λέξη ήταν σχεδόν πάντα κι άλλο… Σ΄ εκείνες τις πρώτες λέξεις καθρεφτίζονται οι πιο βαθιές και πραγματικές επιθυμίες μας : πρώτα η αγάπη, μετά η ασφάλεια και μετά το «ακόμα περισσότερο» απ΄ αυτά τα δυο προηγούμενα …απαντήσεις στο δρόμο μας προς την ευτυχία…
– Η κακοήθεια είναι αποτέλεσμα άγνοιας. Και η άγνοια αποτέλεσμα έλλειψης παιδείας. Η κακοήθεια αντιμετωπίζεται με περισσότερη και περισσότερη και περισσότερη μόρφωση.
-…είμαι δάσκαλος. Αισθάνομαι ότι ορίζω καλύτερα την επιθυμία και τον τρόπο μου να αντιτίθεμαι στην ανηθικότητα, την αδικία ή την κακοήθεια.
-Αν η ανάγκη νοήματος και σκοπού είναι απαραίτητη για τη ζωή, τότε πόσο μάλλον για την ευτυχία…
– Υπάρχει σχεδόν πάντοτε ένα θετικό στοιχείο σε μια αρνητική κατάσταση, όπως σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια αρνητική πλευρά σε μια θετική κατάσταση.
– Το θέμα είναι ότι ακόμη κι αν ο περιβάλλον χώρος δεν μου επιτρέπει να δω την ακτή, αν εγώ ξέρω που πάω, δεν με ενδιαφέρει ποτέ το μέρος που θα φτάσω, αλλά η κατεύθυνση την οποία ακολουθώ.
– Στη ζωή την πορεία την διαγράφει η κατεύθυνση που ο καθένας αποφασίζει να δώσει στην ύπαρξή του.
– Αν βρεις το νόημα της ζωής σου θ’ ανακαλύψεις το κλειδί της ευτυχίας .
– Η ικανότητα να επιβιώσει κανείς μέσα από τη φρίκη αυτού του κόσμου που είναι κάπως σκληρός… στην ψυχική και ηθική δύναμη η οποία απορρέει από την ανακάλυψη νοήματος σε κάθε εμπειρία.
– …ένα δέντρο με βαθιές και δυνατές ρίζες μπορεί ν΄ αντέξει μια πολύ δυνατή καταιγίδα, κανένα δέντρο όμως, δεν μπορεί ν΄ αρχίσει να βγάζει τέτοιες ρίζες με το που θα φανεί η καταιγίδα στον ορίζοντα.
– Αν ζεις συνεχώς με τη σκέψη του πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα προκειμένου να μπορείς να τα χαρείς, τότε δεν υπάρχει επαφή με το πραγματικό, μ΄αυτό που συμβαίνει, και χωρίς αυτό δεν υπάρχει πραγματική ζωή.
– Όπως μικραίνει ο μοιρασμένος πόνος, έτσι και η χαρά όταν τη μοιραζόμαστε πολλαπλασιάζεται.
– Πράγματι πριν διαλέξουμε συνταξιδιώτη για το ταξίδι της ζωής, καλό θα είναι να αξιολογήσουμε τις εξής παραμέτρους:
- Τον διασκεδάζουν τα περισσότερα απ΄όσα μου φαίνονται κι εμένα διασκεδαστικά;
- Θα μπορεί να γελάει με τα ίδια πράγματα που κάνουν κι εμένα να γελάω;
- Θα μπορεί να χαίρεται μαζί μου τα πράγματα που χαίρομαι κι εγώ;
Ή μήπως ό,τι με διασκεδάζει θα είναι για κείνον δραματικά και πολλά απ’ αυτά που βρίσκω εγώ δραματικά θα είναι για κείνον αστεία και θα τον κάνουν να γελάει;
– Κανένας ανταποδοτικός νόμος δεν μπορεί να κρατήσει μια σχέση, πολύ λιγότερο μια ερωτική σχέση και ακόμη λιγότερο μια θεραπευτική σχέση.
– Ο θεραπευτής πρέπει να δεχτεί πως είναι μόνο ένας «ειδικός των συμφορών»- ούτε καν ο ιδανικός σύντροφος στις δύσκολες στιγμές.
– Αν δεν μπορούμε με τίποτα να γελάμε μαζί, δεν υπάρχει συνάντηση, δεν υπάρχει σχέση.
– Ωστόσο , ένας άνθρωπος ευτυχισμένος είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα ευχαριστημένο ζώο. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, έχει πλήρη συνείδηση του εαυτού του…
– …λίγη εγκράτεια είναι απαραίτητη για την ευτυχία …η μετριοπάθεια, όπως είπα, πρέπει να αθροίζεται με το πάθος, τον ενθουσιασμό και τη διασκέδαση…
– Σου ζητούν συμβουλή, τους τη δίνεις . Σου λένε τα προβλήματά τους κι εσύ τ’ ακούς. Κανένας όμως, δεν μπορεί να καταλάβει τα δικά σου. Είσαι , απλώς, σε άλλο πλαίσιο. Αυτό δεν είναι πλεονέκτημα , είναι γεγονός. Εκείνοι από το προηγούμενο πλαίσιο σε χειροκροτούν ακόμη περισσότερο και σε ζητωκραυγάζουν , εσύ όμως ούτε που τους ακούς. Ίσως γιατί τώρα πια δεν χρειάζεσαι τόσο τον θαυμασμό τους.
– Δεν κριτικάρω κανέναν γιατί αποφάσισε να μείνει σε κάποιο πλαίσιο, απλώς προειδοποιώ πως ο δρόμος της ανάπτυξης δεν έχει τέλος.
– Είσαι ο καλύτερος φίλος όλων, κανείς όμως δεν είναι φίλος σου. Όλοι βασίζονται πάνω σου, εσύ όμως πονάς γιατί νιώθεις ότι δεν έχεις μα καμιά σχέση μαζί τους.
Πηγή: apotis4stis5.com
Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/