Οι τρόποι για να μάθουμε ποιοι τελικά είμαστε, είναι άπειροι! Υπάρχουν -όπως σε όλα τα πράγματα- εύκολοι και δύσκολοι δρόμοι. Οι δύσκολοι δρόμοι όμως, θα μας δώσουν και πιο σίγουρες απαντήσεις. Η δουλειά μας δεν είναι μόνο ένα μέσο βιοπορισμού. Δεν είναι απλά μια καθημερινή και πολύωρη δημιουργική ενασχόληση. Είναι και η εικόνα του εαυτού μας! Πώς θα βρούμε τον εαυτό μας δουλεύοντας;
1. Η επιλογή επαγγέλματος δείχνει χαρακτήρα.
Ο Πλάτωνας υποστήριζε πως τα παιχνίδια που παίζουμε ως ανήλικοι, δείχνουν κλίσεις και μελλοντικές επαγγελματικές δεξιότητες. Ας υποθέσουμε πως κάποιος επιθυμεί διακαώς να γίνει γιατρός. Τότε σίγουρα έχει μια βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία. Αγαπά τους ανθρώπους και επιθυμεί να βοηθήσει στο να παραμένουν υγιείς. Επιπρόσθετα, επειδή ακριβώς είναι ένα επάγγελμα-λειτούργημα πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο λόγω των καταστάσεων που ένας γιατρός αντιμετωπίζει, κάθε μέρα, σημαίνει ότι ο γιατρός είναι ένας πολύ δυνατός ψυχολογικά άνθρωπος. Βασικά κομμάτια του χαρακτήρα μας φαίνονται από την ίδια την επιλογή του επαγγέλματος!
2. Ο τρόπος που εργαζόμαστε, λέει πολλά για μας.
Ενώ εργαζόμαστε κάθε μέρα, ασυνείδητα βγάζουμε την εικόνα του εαυτού μας. Τα προτερήματά μας και τα μειονεκτήματά μας. Αν τα δούμε καθαρά, τότε θα ξέρουμε να στηριχθούμε στα δυνατά μας σημεία και να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας. Αν δουλεύουμε με άγχος, πανικό και πίεση, σημαίνει ότι είμαστε αγχώδεις άνθρωποι που όμως έχουμε πολύ ψηλά μέσα μας το αίσθημα της ευθύνης. Κρατάμε λοιπόν την υπευθυνότητα αλλά προσπαθούμε να μειώσουμε το άγχος και τον πανικό μας για να μην κάνουμε λάθη. Το ίδιο συμβαίνει αν έχουμε μεγάλη πίστη στην οργάνωση και στο πρόγραμμα. Να κρατήσουμε το θετικό του ότι ξέρουμε πού βαδίζουμε και είμαστε οργανωτικοί, όμως να μην φερόμαστε με πανικό όταν κάτι βγαίνει εκτός προγράμματος.
3. Ο ηθικός μας κώδικας με συναδέλφους, δείχνει το χαρακτήρα μας.
Από τα πολύ σημαντικά ζητήματα στη δουλειά μας είναι αυτό που λένε «εργασιακή ηθική». Ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν ζούμε σε έναν κόσμο που είναι αγγελικά πλασμένος. Μέσα στο γραφείο μας, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα σκάσουν από τη στεναχώρια τους αν μας τη φέρουν! Υπάρχουν δολοπλόκοι και υπάρχουν και συνάδελφοι που τούς ενδιαφέρει περισσότερο η ίντριγκα από ό,τι η ίδια η δουλειά. Αν ενδιαφερόμαστε για το πώς θα κάνουμε καλύτερη τη δουλειά μας και δεν έχουμε τάσεις «κουτσομπολιού» εντός γραφείου, σημαίνει πως η εργασιακή μας ηθική είναι πολύ υψηλή. Αν μάλιστα βοηθάμε τους συναδέλφους και τους βελτιώνουμε, ανεξάρτητα από το πώς εκείνοι φέρονται, τότε έχουμε αδαμάντινο χαρακτήρα.
4. Είμαστε άνθρωποι πρωτοβουλίας ή υπάκουοι;
Η δουλειά, μάς δίνει την ευκαιρία να αναδείξουμε όλες τις πτυχές του χαρακτήρα μας. Πολλά χαρακτηριστικά μας, δεν τα χρησιμοποιούμε μόνο στη δουλειά. Τα ενεργοποιούμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Για παράδειγμα, όταν δούμε έναν φίλο μας να είναι στα χειρότερά του, έχουμε κάποιους τρόπους να τον βοηθήσουμε. Ο ένας είναι να τον ακούσουμε υπομονετικά. Ο άλλος είναι να κάνουμε κάτι για να τον βοηθήσουμε. Το ίδιο συμβαίνει και στη δουλειά μας. Παίρνουμε πρωτοβουλίες; Έχουμε ηγετικά χαρακτηριστικά; Μήπως επιλέγουμε το δρόμο της «ασφάλειας» και ακολουθούμε οτιδήποτε αποφασιστεί στο γραφείο χωρίς να παίρνουμε θέση; Στη δεύτερη περίπτωση, δεν δείχνουμε ότι είμαστε ήσυχοι. Δείχνουμε σημάδια παθητικής αδυναμίας και έλλειψης κινήτρων που θα μάς κοστίσουν προαγωγές αλλά και βελτίωση στο επάγγελμά μας. Καλύτερα να παίρνουμε πρωτοβουλίες και να τολμάμε, ακόμη και αν κάνουμε λάθη, παρά να μένουμε παθητικοί και να ακολουθούμε. Τα λάθη τουλάχιστον, διδάσκουν. Η παθητικότητα, όχι.
Φωτό από: www.picss.in
