Γύρω από το ζήτημα της ηγεσίας, πλανάται ένα ερώτημα: Γίνεται ηγέτης κάποιος, ή γεννιέται; (Και όταν λέμε ηγέτη εννοούμε οποιονδήποτε ηγείται μιας ομάδας, επιχείρησης ή οργανισμού). H ορθή απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Υπάρχουν σίγουρα κλίσεις και φυσικές ροπές (ταλέντα) που όμως, αν δεν καλλιεργηθούν και δεν δεχθούν καθοδήγηση είναι πολύ πιθανό να πάνε χαμένες. Επομένως, η ηγεσία μπορεί να γίνει διδακτή και ο ρόλος του μέντορα είναι πολύ σημαντικός. Ας δούμε τα τρία σημεία-κλειδιά της προσφοράς του.
1. Ο ηγέτης εμπνέει.
Η μεγάλη αρετή του ηγέτη είναι το να μπορεί να εμπνέει. Αυτό το συναισθηματικό χάρισμα, χρειάζεται καλλιέργεια. Με αυτόν τον τρόπο, ο καθοδηγητής και μέντορας ενός ανερχόμενου ηγέτη, οφείλει να εμπνέει τον «μαθητή» του. Δεν έχει πολύ μεγάλη διαφορά από την έμπνευση που πρέπει να δίνει σε ένα παιδί ο δάσκαλος. Η έμπνευση προκαλεί σεβασμό και ενθουσιασμό. Ο ανερχόμενος ηγέτης οφείλει να μαγεύεται από την επιρροή της έμπνευσης και ταυτόχρονα να μάθει να τη μεταδίδει. Η έμπνευση είναι η «κόλλα» του ηγέτη με τους άλλους ανθρώπους. Δεν είναι αρκετό να κατακτάς, πρέπει και να… μαγεύεις αν επιθυμείς να φτάσεις σε μια θέση ευθύνης. Το όραμα του επίδοξου ηγέτη, οφείλει να καλλιεργηθεί από έναν άνθρωπο που τον εμπνέει και που τον εμπιστεύεται. Ας σκεφτούμε τον Αριστοτέλη και τον Μέγα Αλέξανδρο.
2. Η μετάδοση των εμπειριών του μέντορα.
Ένας βασικός λόγος για τον οποίο η ηγεσία δε γίνεται να είναι εντελώς αυτοφυής, είναι η εμπειρία. Ως γνωστόν, η εμπειρία αποκτάται μέσα από το χρόνο και από τα βιώματα τα οποία λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτόν. Ο ρόλος του μέντορα είναι να εμφυσήσει στον ανερχόμενο ηγέτη όλες εκείνες τις γενικές αρχές οι οποίες είναι χρήσιμες για τη διαχείριση, τη διοίκηση και τη λήψη αποφάσεων. Ο «μαθητής» χρειάζεται να αξιοποιήσει την εμπειρία του μέντορά του όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων, των διδαγμάτων που απέκτησε από τα λάθη του και βέβαια, το πώς να αποφεύγει την βλαπτική επανάληψη λαθών. Η μετάδοση εμπειριών του μέντορα προς τον ανερχόμενο ηγέτη με συνετό και όχι «δασκαλίστικο» τρόπο, αποτελεί «χρυσάφι» για κάποιον που είναι επίδοξος ηγέτης. Όλη η ουσία της εμπειρίας είναι η αποφυγή καταστροφικών λαθών, τα οποία κλείνουν πόρτες και η αξιοποίηση συνετών τρόπων διαχείρισης ομαλών καταστάσεων και κρίσεων.
3. Η αντικειμενική αξιολόγηση του ανερχόμενου ηγέτη.
Άλλο ένα πολύ σημαντικό προνόμιο που έχει κάποιος ανερχόμενος ηγέτης που έχει μαζί του μέντορα-σύμβουλο. Είναι πολύ κρίσιμο για την πρόοδο του επίδοξου ηγέτη το να ακούει την αλήθεια. Αν έχει ήδη ξεχωρίσει για τις ικανότητές του και οι ικανότητές του έχουν αφήσει υποσχέσεις για το μέλλον, τότε, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να ακούει γύρω του…αλήθειες. Είτε θα ακούει υπερβολές για την αξία του, που εύκολα θα γίνουν ανοικτοί δρόμοι προς την έπαρση και την αλαζονεία, είτε θα ακούει τοξικά σχόλια που εκπορεύονται από τη ζήλεια και τον φθόνο. Ο μέντορας είναι εκεί, για να φέρνει ισορροπία στο μυαλό και στην ψυχή του επίδοξου ηγέτη. Είναι εκεί για να είναι αντικειμενικός στην αξιολόγησή του για τον «μαθητή» του. Ο μέντορας θα υπογραμμίσει στον καθοδηγούμενο ποιές είναι οι αδιαμφισβήτητες ικανότητές του, ποιές είναι οι αδυναμίες του και πού χρειάζεται βελτίωση και τελικά, τι ευκαιρίες και τι κινδύνους θα βρει μπροστά του με όλα όσα είναι. Ο μέντορας δε θα δώσει ούτε «υπεραξία» ούτε θα κάνει «εκπτώσεις» σε μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.
Φωτό από: WCPO.com
