Δεν είμαστε η χώρα που διακρίνεται για τη βαριά της βιομηχανία! Δεν είχαμε ποτέ μια Mercedes, μια General Electric, μια Lufthansa, μια Nestle. Παρόλα αυτά, υπήρξαν ιστορικές εταιρείες στη χώρα μας που ταυτίστηκαν με την ελληνική παραγωγή και προσέφεραν πολλές θέσεις εργασίας. Δυστυχώς, όλες έχουν κλείσει, σε διαφορετικές φάσεις της ελληνικής ιστορίας. Παρόλα αυτά, δε γίνεται να ξεχαστούν!
-
Ιζόλα.
Ιδρύθηκε το 1930 από Έλληνες της Μικράς Ασίας. Ξεκίνησε να παράγει σωλήνες, όμως ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας, οδήγησε τη διοίκηση να στραφεί στην κατασκευή ηλεκτρικών συσκευών (μετά το 1945). Κουζίνες, ψυγεία και θερμοσίφωνες της Ιζόλα, γέμισαν τα ελληνικά σπίτια κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Η διαφημιστική της καμπάνια και το σύγχρονο διοικητικό της μοντέλο, έγιναν πρότυπο για πολλές ελληνικές επιχειρήσεις. Η οικονομική πολιτική αγοράς προϊόντων μέσα από μηνιαίες δόσεις, εφαρμόστηκε πρώτη φορά από την Ιζόλα. Μετά από μια σταδιακή παρακμή, η εταιρεία κατέρρευσε οριστικά το 1991.
-
Πειραϊκή-Πατραϊκή.
Στην Πάτρα, το 1919 ιδρύεται μια εταιρεία που έμελλε να έχει ευλογημένες πρωτιές αλλά και ένα άδοξο τέλος. «Πειραϊκή-Πατραϊκή: Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει!». Αυτό ήταν ένα διάσημο σλόγκαν, που συνόδευε τη φήμη της μεγάλης κλωστοϋφαντουργικής βιομηχανίας, όταν μεσουρανούσε. Ήταν η πρώτη βιομηχανία που εισήγε πετρελαιοκίνητα μηχανήματα από τη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εφοδίαζε με κουβέρτες τα ελληνικά στρατεύματα και μεταπολεμικά, κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο στην Ελλάδα (1950) στην περιοχή του Μεγάλου Πεύκου. Ανάμεσα στο 1960 και στο 1980, έφτασε να έχει δέκα εργοστάσια, (9 στην Ελλάδα και 1 στο Σουδάν) απασχολώντας 9.000 εργαζόμενους. Αφού πρώτα κρατικοποιήθηκε, το 1996 έβαλε οριστικά λουκέτο αφήνοντας χρέη περίπου 235 δισεκατομμύρια δραχμές!
-
Καπνοβιομηχανία Κεράνης.
Η δεκαετία του 1960, ήταν η δεκαετία που η ελληνική οικονομία προσπάθησε να εκβιομηχανιστεί, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα (συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη). Η Καπνοβιομηχανία Κεράνης, δραστηριοποιήθηκε σε έναν κλάδο που βοήθησε πολύ την ανοικοδόμηση της ελληνικής βιομηχανίας. Η ποιότητα του καπνού και η διοικητική ικανότητα των στελεχών της εταιρείας, έδωσε στην καπνοβιομηχανία διεθνή φήμη και διακρίσεις. Τα πακέτα τσιγάρων «Έθνος», «Παλλάς» και «Άρωμα», (το τελευταίο, το διαφήμισε η Αλίκη Βουγιουκλάκη) ταυτίστηκαν με το όνομα του παλαιού κολοσσού της Καπνοβιομηχανίας. Η μεταβίβαση μετοχών από τους ιδιοκτήτες σε χρηματιστηριακή εταιρεία και η μετέπειτα καθίζηση του Χρηματιστηρίου Αθηνών, οδήγησε την εταιρεία που απασχολούσε περίπου 3.000 εργαζόμενους, να κηρύξει πτώχευση το 2006.
-
Κλωστουφαντουργία Αιγαίον.
Παραδοσιακά, ισχυρός οικονομικός κλάδος για την ελληνική βιομηχανία, αυτός της κλωστουφαντουργίας. Η πλεκτοβιομηχανία και κλωστουφαντουργία Αιγαίον, ιδρύθηκε το 1924 και ήταν η δεύτερη (χρονικά) κλωστουφαντουργία που δημιούργησε η οικογένεια Καρέλλα, μετά τη ΒΕΛΚΟ το 1920. Η βιομηχανία Αιγαίον, συνδέθηκε με το όνομα της οικογένειας Καρέλλα. Παραδοσιακή δύναμη του κλάδου, η «Αιγαίον» απασχολούσε περίπου 1.600 εργαζόμενους. Το 1955, ο Δημήτρης Καρέλλας, ίδρυσε εργοστάσιο στο Λαύριο. Η εταιρεία έβαλε λουκέτο τον Φεβρουάριο του 1990.
-
Χαρτοποιία Ντιάνα.
Η γνωστή χαρτοποιία της Θράκης η οποία ιδρύθηκε από τον Πάνο Ζερίτη το 1980. Ο επιχειρηματίας, είχε μεγάλη εμπειρία στον κλάδο της χαρτοποιίας. Για δύο δεκαετίες, η χαρτοποιία Ντιάνα, απασχολούσε εργαζόμενους από την περιοχή της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας προσφέροντας οικονομική ανάσα στην οικονομία της ελληνικής περιφέρειας. Κατά τα χρόνια της ακμής της, η Ντιάνα ήταν χορηγός της ιστορικής ομάδας βόλλεϋ της Ορεστιάδας αλλά και του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού. Οι κακοί χειρισμοί σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα το 2009, οδήγησαν την εταιρεία στην οριστική πτώχευση το 2012.
-
Αρτοποιία Κατσέλης.
Όταν το 1978 οι Νικόλαος και Γεώργιος Κατσέλης ίδρυσαν την «Αρτοποιία Κατσέλης», δεν είχαν φανταστεί το τέλος της. Το 1990, εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Σπουδαία αρτοποιία, η οποία έφτασε να παράγει 6.000 ψωμιά την ώρα κατά το έτος 1995. Το ψωμί του τόστ, ήταν το πλέον φημισμένο προϊόν της. Ενώ οι οικογένειες Λεβέντη και Δαυίδ μπήκαν στο μετοχικό σχήμα της «Κατσέλης» το 2000 και το 2005 η αρτοποιία είχε τη δυνατότητα να παράγει 4.500 φόρμες ψωμιού του τοστ την ώρα, το μέλλον της εταιρείας δεν ήταν τόσο ευοίωνο. Η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με άλλες ανεπάρκειες, οδήγησαν στην πτώχευση την ιστορική αρτοποιία, το Νοέμβριο του 2013.
-
Goodyear Hellas.
Τα χρόνια μετά το 2009, είναι δραματικά για την ελληνική οικονομία. Όμως, για πολλές επιχειρήσεις και ειδικά πολυεθνικές, το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον αντιμετωπιζόταν ως προβληματικό. Περίπου 25 χρόνια πριν, η Goodyear, η τεράστια αμερικανική εταιρεία ελαστικών που εδρεύει στο Οχαϊο, αποφάσισε να κλείσει το εργοστάσιο παραγωγής ελαστικών που λειτουργούσε στη Θεσσαλονίκη. Πάνω από 300 άτομα εργάζονταν στο εργοστάσιο της Goodyear Hellas και το κλείσιμο του εργοστασίου, αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για την οικονομία της περιοχής αλλά και για την Ελλάδα η οποία θα γινόταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θα ήταν αποκλειστικά και μόνο εισαγωγέας ελαστικών. Τα χρόνια 1990 και 1991, ήταν δύσκολα χρόνια γενικά για τις βιομηχανίες ελαστικών καθώς και η ιταλική Pirelli, αποφάσισε να κλείσει το εργοστάσιο που λειτουργούσε στην Πάτρα.
-
Χαρτοποιία Delica.
Η μητρική εταιρεία, δεν ήταν ελληνική, όπως και στην περίπτωση της Goodyear. Όμως, η χαρτοποιία Delica, έχει τη δική της ιστορία στην Ελλάδα. Η Σουηδική εταιρεία, είχε αποκτήσει σημαντικό μερίδιο αγοράς στην Ελλάδα από το 1984 που λειτουργούσε όταν η χαρτοποιία έκανε στην Ελλάδα «χρυσές δουλειές». Η οικονομική κρίση, οδήγησε τη Σουηδική εταιρεία να πάρει την απόφαση να σφραγίσει το εργοστάσιο της Πάτρας στο οποίο εργάζονταν πάνω από 70 εργαζόμενοι. Το «κακό νέο» του σφραγίσματος του εργοστασίου της Delica, ανακοινώθηκε στις 20 Μαρτίου 2013.
Φωτό από: altpressfthiotida.com
