Πρόκειται για μια συναρπαστική ομιλία, της Κινέζας Lisa Bu, για το πώς να αξιολογούμε τη ζωή μας, να αυτοδιδασκόμαστε και να χρησιμοποιούμε τα βιβλία για να βρούμε το δρόμο μας στη ζωή και την ευτυχία!
Η Lisa Bu, έζησε στην Κίνα όπου ειδικά εκείνη την περίοδο, οι ελευθερίες των ανθρώπων ήταν είδος προς εξαφάνιση «Η κυβέρνηση με προόριζε για ένα σχολείο αθλητών με όλα τα έξοδα πληρωμένα, όμως η μητέρα μου ήθελε να γίνω μηχανικός (…) μετά την επανάσταση αυτό που άξιζε ήταν μια σίγουρη και καλά αμειβόμενη εργασία (..) Δεν είχε σημασία αν μου άρεσε ή όχι η δουλειά. Εγώ, ονειρευόμουν να γίνω τραγουδίστρια κινεζικής όπερας».
Δυστυχώς (αρχικά) για την Lisa Bu, το όνειρό της δεν έγινε πραγματικότητα, καθώς μέχρι τα 15 της χρόνια, κανείς δε τη βοήθησε να το εκπληρώσει. «Φοβήθηκα οτι θα συμβιβαζόμουν για το υπόλοιπο της ζωή μου με κάποια μικρότερη ευτυχία». Αφού λοιπόν έπρεπε να βρει κάποιο άλλο όνειρο να αγκαλιάσει, στράφηκε στην αυτοδιδαχή και στα βιβλία! Ήταν «της μοίρας», της καλής της μοίρας! Το βιβλίο «Γράμματα της Οικογένειας Φου Λη», υποκατέστησε τις γονικές συμβουλές που είτε ήταν απούσες, είτε στηρίζονταν σε ανελεύθερες αξίες. Για κάθε έμπνευση που χρειαζόταν, η Lisa Bu, έβρισκε καταφύγιο σε βιβλία!
Το 1995, πήγε στις ΗΠΑ και ξεκίνησε να διαβάζει βιβλία που ήταν απαγορευμένα στην Κίνα. Η Τζέην Άϋρ, της Σάρλοτ Μπρόντε, ήταν το μεγάλο της πρότυπο. Έμαθε μέσα από τη Βίβλο, την «τιμή» ως εναλλακτική αξία της «υπακοής» που τόσο την βασάνισε. Έμαθε να κοιτάζει τον χάρτη του κόσμου με άλλη οπτική, οτι η χώρα της, δεν ήταν το κέντρο του κόσμου. Άρχισε λοιπόν την «συγκριτική ανάγνωση». Για κάθε μια άποψη που εκφραζόταν σε ένα βιβλίο, διάβαζε ένα αντίθετο! Μέσα από την σύνθεση του δικού της πολιτισμού και των νέων πραγμάτων που άρχισε να γνωρίζει, κατάλαβε την αξία του να έχεις διαφορετικές οπτικές.
Το δίδαγμά της, είναι συγκινητικό: «Τα βιβλία, μου δώσαν την ευκαιρία να δημιουργήσω μια πύλη με τους ανθρώπους του παρόντος και του παρελθόντος(…)Έχοντας ένα κατεστραμμένο όνειρο, δεν είναι τίποτε μπροστά σε τόσα που έχουν υποστεί οι άνθρωποι (…) Ο πιο σημαντικός σκοπός ενός ονείρου, δεν είναι η πραγμάτωσή του, αλλά να μας πάει στο μέρος που ζουν τα όνειρα, από εκεί που έρχεται το πάθος και η ευτυχία.»
Ακόμη και ένα αποτυχημένο όνειρο, μπορεί να μας χαρίσει ένα τέτοιο ταξίδι. Τα βιβλία, μας δίνουν μια ευκαιρία να κάνουμε υπέρβαση. Να βλέπουμε με άλλα μάτια και να ολοκληρωνόμαστε ως άνθρωποι. Αρκεί να έχουμε λοιπόν ένα όνειρο και ας μη βγει αληθινό! Στην πορεία, θα εκπληρώσουμε ένα άλλο!